วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1288

"คุณกล้า — —"

เมื่อหญิงชราเห็นเยี่ยชิวเหยียบใบหน้าของเธอขึ้นไปในอากาศ การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

หากการเหยียบนี้ เธฮจะไม่ตาย แต่มันก็จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัส และด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากของเยี่ยชิวเธอจึงไม่สามารถหลบหนีได้เลย

"วันนี้ฉันไม่เพียงแต่จะปราบคุณเท่านั้น แต่ยังจะขยี้หน้าคุณด้วย ยายเฒ่าสารเลว หลับให้สบาย!"

เยี่ยชิวเยาะเย้ยและยังคงเหยียบหน้าของหญิงชราด้วยเท้าอันใหญ่โตของเขา

หญิงชรารีบขอความช่วยเหลือ "โจเซฟ..."

บูม!

ทันใดนั้น สายฟ้าฟาดหนาเท่ากับถังก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของเยี่ยชิวในอากาศ

เยี่ยชิวหันกลับไปและเห็นมือของโจเซฟสร้างพลัง โดยมีสายฟ้าพันอยู่รอบปลายนิ้วของเขา

เห็นได้ชัดว่าชายชราคนนี้กำลังใช้เวทมนตร์

หากเขายืนกรานที่จะเหยียบหน้าหญิงชรา เขาจะถูกฟ้าผ่าที่ศีรษะ และมีแนวโน้มมากว่าเขาจะถูกแยกออกจากกัน

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวไม่เต็มใจที่จะปล่อยโอกาสนี้ไป

"บูม!"

หม้อเฉียนคุนสี่อันกำลังลอยข้ามท้องฟ้าปิดกั้นส่วนบนของศีรษะของเขา เขาต้องการใช้หม้อเฉียนคุนเพื่อกั้นฟ้าร้องและใช้โอกาสนี้เหยียบหน้าของหญิงชรา

“อาวุธวิเศษสี่อัน!”

ใบหน้าของโจเซฟเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเห็นความตั้งใจของเยี่ยชิวจึงโบกมือขวา "พลังต้องห้าม!"

พึบ!

โลกที่นี่สั่นสะเทือน และหมอกสีดำก็ปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาดรอบๆเยี่ยชิว

ทันใดนั้นเยี่ยชิวรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของเขาติดขัด การเคลื่อนไหวของเขาช้าลง และแม้แต่หัวของเขาก็รู้สึกเวียนหัว

“พลังต้องห้าม?”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้กับนักมายากลเขาไม่กล้าที่จะประมาทและผลักดันวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงให้สุดขีดทันที ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยแสงสีทองปิดกั้นหมอกสีดำที่เข้ามาใกล้เขา

จากนั้นเขาก็เจาะออกไป

"บูม!"

แสงสีทองบานสะพรั่งบนหมัด หลุดออกจากหมอกสีดำ

ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็ค้นพบว่าหญิงชราได้ย้ายจากตำแหน่งเดิมและซ่อนตัวอยู่ข้างๆ

เยี่ยชิวรีบเปลี่ยนเท้าและเหยียบแก้มของหญิงชราต่อไป

“อกาธา ระวังตัวด้วย”

โจเซฟเห็นการกระทำของเยี่ยชิวจึงรีบเตือนหญิงชรา ขณะเดียวกัน สายฟ้าก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขาเหมือนมังกรตัวยาวเข้าโจมตีเท้าขวาของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวไม่ได้สัมผัสศีรษะของเธอ เขาหันกายและหลีกเลี่ยงฟ้าผ่าอย่างชาญฉลาด จากนั้นเขาก็เกี่ยวนิ้วเท้าและเตะคางของหญิงชราด้วย "ปัง"

ซิก!

กระดูกในกรามของหญิงชราแตกกระจาย ฟันบางส่วนของเธอแตก และเธอก็กระเด็นออกไปข้างหลัง

“อ้าก...” หญิงชรากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเธอเลวร้ายอย่างยิ่ง

ปัง

ทันทีที่ร่างกายของเธอกระแทกพื้น พลังดาบก็ทะลุผ่านอากาศและแทงทะลุหัวใจของหญิงชรา

“ยายแก่ คุณไม่ได้เอาแต่พูดว่าอยากฆ่าฉันเหรอ เอาน่า!”

เยี่ยชิวไล่ตามเขา

"บูม — —"

โจเซฟยิงสายฟ้าอีกลูกหนึ่ง

เยี่ยชิวใช้คาถาล่องหนทันทีและร่างของเขาก็ถูกซ่อนอยู่ในอากาศ วินาทีต่อมา เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าหญิงชราอย่างรวดเร็ว

"บูม!"

เตะหญิงชราขึ้นไปในอากาศ

เยี่ยชิวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า หมัดของเขาก้าวไปข้างหน้า กระแทกที่หลังของหญิงชรา

"พึบ!"

โจเซฟพาหญิงชราถอยหลังไปหนึ่งร้อยเมตร แล้วยื่นมือขวาออกและวางบนศีรษะของหญิงชรา

หลังจากนั้นทันที ลูกบอลแสงสีเขียวเข้มก็ถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเขา ปกคลุมร่างของหญิงชรา

เยี่ยชิวสัมผัสได้ถึงความมีชีวิตชีวาอันยิ่งใหญ่อย่างชัดเจนจากระยะไกลร้อยเมตร

“เยี่ยชิว โจเซฟกำลังรักษาอกาธา รีบๆ หน่อย ไม่เช่นนั้นอาการบาดเจ็บของอกาธาจะหายเร็วๆ นี้” ผู้เผยแพร่วิชาเตือน

“มันไม่สำคัญ” เยี่ยชิวยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับตัว ด้วยสีหน้าสงบ

สามสิบวินาทีต่อมา โจเซฟดึงฝ่ามือออก เมื่อแสงสีเขียวหายไป อาการบาดเจ็บของหญิงชราก็หายดีแล้ว

“นักเวทย์เหรอ? น่าสนใจนะ”

เยี่ยชิวตกใจเล็กน้อย วิธีการรักษาอาการบาดเจ็บของโจเซฟนั้นมหัศจรรย์มาก

หญิงชราหายจากอาการบาดเจ็บแล้วจ้องมองเยี่ยชิวด้วยตาสีแดง ในฐานะคนที่แข็งแกร่งบนจุดสูงสุดของราชามันเป็นเรื่องน่าละอายและความอัปยศจริงๆสำหรับเยี่ยชิว ที่ต้องเหยียบหน้าเขาต่อหน้าทุกคน

“ ไอสารเลว คุณคาดไม่ถึงนะสิว่าอาการบาดเจ็บของฉันจะหายเร็วขนาดนี้!”

หญิงชราเกลียดเยี่ยชิวมากจนกัดฟันพูดว่า "วันนี้ฉันจะบดขยี้คุณเป็นชิ้น ๆ และหั่นคุณเป็นชิ้น ๆ!"

“ไอพวกลูกน้องขี้แพ้มีสิทธิ์อะไรมาพูดคำหยิ่งยโสต่อหน้าฉัน? ไม่ใช่ว่าฉันจะดูถูกคุณ การฆ่าคุณเป็นเพียงไม่กี่วินาทีสำหรับฉัน”

เยี่ยชิวดูถูกเหยียดหยามและไม่ได้จริงจังกับหญิงชราเลย แต่เขามองไปที่โจเซฟแล้วพูดว่า "คุณคือนักมายากลคนแรกที่ฉันพบ ฉันอยากเรียนรู้วิธีการของคุณ"

“แต่ฉันต้องเตือนคุณ วิธีที่ดีที่สุดคือออกไปสะ”

“คุณได้เห็นความแข็งแกร่งของฉันแล้ว หากฉันซ่อนมัน คุณจะตายในมือของฉันในไม่ช้า”

"ลงมือกันเถอะ!"

เยี่ยชิวเกี่ยวนิ้วของเขาและโบกมือให้โจเซฟดำเนินการ

โดยไม่คาดคิด โจเซฟยังไม่ได้ทำอะไร

“เยี่ยชิว ฉันคิดว่าเรามีความเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ขอฉันเผชิญหน้าหน่อยแล้วนั่งคุยกันได้ไหม” โจเซฟกล่าว

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "เราเป็นเพื่อนกันเหรอ?"

โจเซฟกล่าว “ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่ ฉันคิดว่าในอนาคตอาจไม่แน่...”

“เนื่องด้วยไม่ใช่เพื่อนกัน งั้นยังต้องพูดอะไรกันอีกล่ะ?” เยี่ยชิวมองไปที่โจเซฟและพูดอย่างเย็นชา “ถ้าต้องการเผชิญหน้ากัน ฉันก็ไม่สนว่าคุณเป็นใคร”