วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1293

“ปัง!”

ในระเบิดที่ดังกึกก้อง โจเซฟและหญิงชราก็กลายเป็นเถ้าถ่านเหมือนดอกไม้ไฟสองลูกในทันที

ผู้เชี่ยวชาญขั้นราชาทั้งสองได้สิ้นชีพอย่างสมบูรณ์แล้ว

ไม่ต้องพูดถึง ความปั่นป่วนที่เกิดจากการทำลายตัวเองนั้นมีพลังอย่างมาก ด้วยพลังที่เทียบเท่ากับระเบิดนิวเคลียร์สองลูก

เยี่ยชิวคิดกับตัวเองว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าการทำลายตนเองของผู้ฝึกเซียนจะมีพลังเช่นนี้”

“โชคดีที่ฉันใช้แส้เทพเพื่อฟาดพวกเขาออกไป ไม่เช่นนั้น หากพวกเขาทำลายตัวเองที่อยู่ใกล้ฉัน ฉันอาจได้รับบาดเจ็บสาหัส”

“ดูเหมือนว่าในอนาคต เมื่อต้องรับมือกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งสุดๆ ฉันจะต้องระวังการทำลายตนเองของพวกเขาให้มากขึ้น”

หวด!

เยี่ยชิวหันกลับมาและกลับไปที่กำแพงเมืองในก้าวเดียว

วินาทีต่อมา สายลมอันหอมหวนก็พัดมาปะทะเขา และร่างอันละเอียดอ่อนก็เหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขน

“ขอบคุณ” พระศาสดากล่าวอย่างขอบคุณขณะที่เธอกอดเยี่ยชิว

“ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ” เยี่ยชิวยิ้มและกล่าวว่า “ตอนนี้เมื่อศัตรูได้รับการจัดการแล้ว คุณก็สามารถมั่นใจได้”

“มันเหลือเชื่อเกินไป ถ้าฉันไม่ได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง ฉันคงไม่เชื่อจริงๆ ว่าคุณจะสามารถเอาชนะผู้เชี่ยวชาญของทั้งเก้าชาติได้”

พระศาสดาเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิว ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความชื่นชม

เยี่ยชิวถามว่า “ยังไงก็ตาม ว่ากันว่ามีผู้เชี่ยวชาญของประเทศเก้าคน แล้วพี่น้องเคนนีล่ะ?”

พระศาสดาอธิบายว่า “แม้ว่าพี่น้องเคนนีจะเป็นฝาแฝดกัน แต่พวกเขาเป็นผู้พิทักษ์ของสองชาติที่แตกต่างกัน ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นตัวแทนของสองชาติ”

ที่แท้เป็นเช่นนี้

เยี่ยชิวมองลงมาและพูดอย่างเชื่องช้าว่า “คุณช่วยไม่กอดฉันแน่นๆ หน่อยได้ไหม มันอึดอัดนิดหน่อย”

เมื่อได้ยินดังนั้น พระศาสดาก็หน้าแดงเขินอาย แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อย กลับกัน เธอกลับจับเยี่ยชิวให้แน่นยิ่งขึ้น ราวกับกลัวว่าเขาจะวิ่งหนีไป

“เยี่ยชิว คุณอยู่ในวาติกันได้ไหม? ตราบใดที่คุณอยู่ในวาติกัน ฉันสามารถทำให้คุณเป็นราชาแห่งวาติกันได้" รูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์และไม่อาจต้านทานของพระศาสดา ทำให้เป็นเรื่องยากที่ใครก็ตามจะปฏิเสธ

เยี่ยชิวไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ และปฏิเสธ “ไม่”

ครอบครัวของเขา คนที่เขารัก และอาชีพของเขาทั้งหมดอยู่ที่จีน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถออกจากจีนได้

นอกจากนี้ เยี่ยชิวยังมีหัวใจแบบดั้งเดิมมาก จุดประสงค์ของเขาคือการใช้ชีวิตแบบคนจีนและตายแบบจิตวิญญาณของจีน

เพราะฉะนั้น ไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่ไปอยู่ต่างประเทศ

แม้ว่าพระศาสดาคาดว่าเยี่ยชิวจะปฏิเสธ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะดูผิดหวัง เมื่อได้ยินคำตอบของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถอยู่ได้สองวัน”

พระศาสดายิ้มทันที

เยี่ยชิวเหลือบมองดูพระศาสดา สังเกตเห็นเสื้อผ้าสกปรกและรูปลักษณ์ที่ไม่เรียบร้อย แล้วพูดว่า “ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราจะออกเดินทางในครึ่งชั่วโมง”

“จะไปที่ไหน?” พระศาสดาถาม

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า “คุณคิดอย่างไร?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ พระศาสดาดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง และมีสีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า เดิมทีต้องการชักชวนเยี่ยชิว แต่แล้วได้ยินเยี่ยชิวพูดว่า “ใครก็ตามที่รังแกคุณจะต้องชดใช้”

ในที่สุดพระศาสดาก็ตระหนักได้ เยี่ยชิวกำลังทำสิ่งนี้เพื่อเธอ โดยรู้สึกราวกับว่า เธอเพิ่งลิ้มรสน้ำผึ้ง จึงถาม “คุณอยากทำอะไร?”

“รอจนกว่าเราจะไปถึงที่นั่น แล้วคุณจะเห็น” เยี่ยชิวกล่าว “ไปอาบน้ำ!”

“อืม” พระศาสดาพูด ปล่อยเยี่ยชิวแล้วเดินจากไป หลังจากเดินไปได้สองสามก้าว เธอก็หันกลับมาและขยิบตาให้เยี่ยชิว “คุณอยากไปกับฉันไหม?”

“แน่นอน...…”

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบประโยค พระศาสดาก็วิ่งหนีไป

หมายถึงอะไร?

เธอล้อฉันเหรอ?

ฮึ่ม จะทำให้คุณเสียใจทีหลัง!

เยี่ยชิวยืนอยู่บนกำแพงเมือง มองดูวังสันตะปาปาวาติกันที่ถูกทำลายและคราบเลือดที่เหลืออยู่บนพื้น ซึ่งชวนให้นึกถึงบ้านเกิดเมื่อร้อยปีก่อน

ในเวลานั้น บ้านเกิดตกอยู่ภายใต้การครอบครองของผู้อื่น สูญเสียดินแดนและชดใช้ค่าเสียหาย ไม่มีศักดิ์ศรีให้พูดถึง

เหตุผลที่มันล้าหลังเกินไป