หลังจากที่เยี่ยชิวกลับมาที่ห้องหลังจากวางสายไปแล้ว เฉียนชานซูก็ถามอย่างรวดเร็วว่า "เมื่อกี้คุณป้าพูดว่าอะไรนะ?"
“แม่ของฉันมีความสุขมาก เธอบอกว่าจะมาหาคุณในอีกสองวัน” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม
“จริงเหรอ?” เชียนซานเสวี่ยรู้สึกมีความสุขและกังวลเมื่อคิดว่าจะได้เจอพ่อแม่สามีเร็วๆ นี้
“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง” เยี่ยชิวพูด “แม่ของฉันก็บอกให้คุณดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดีๆ และพี่หลินจิงจิง…”
เขาลังเลที่จะพูด
ทันใดนั้นเชียนซานเสวี่ยและชิวซานหนานเกอต่างก็มองไปที่เยี่ยชิวด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจ
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลในต้าตงแต่พวกเขาก็ตระหนักดีถึงการมีอยู่ของหลินจิงจิงและรู้ถึงความสำคัญของหลินจิงจิงที่มีต่อเยี่ยชิว
“เธอพูดอะไร?” เชียนซานเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะถาม
เยี่ยชิวกล่าว "พี่หลิน บอกว่าคุณสามารถไปที่เจียงโจวได้ตลอดเวลา เธอจะมาหาหรูอี้เมื่อคุณว่างและขอให้คุณดูแลตัวเอง"
พูวว — —
ชิวซานเสวี่ยและชิวซานหนานเกอถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ยังไงก็ตาม มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากคุยกับคุณ” เยี่ยชิวพูดกับเชียนซานเสวี่ย “ตอนนี้คุณเพิ่งคลอดลูกและกำลังจะถูกควบคุมดูแล ฉันจะขอให้พี่เลี้ยงสองสามคนรับไป ดูแลหรูอี้และช่วยคุณแบ่งเบาภาระ คุณคิดอย่างไร?"
ก่อนที่เชียนซานเสวี่ยจะพูด ชิวซานหนานเกอก็พูด "ไม่จำเป็น ฉันดูแลหรูอี้ได้"
“ไม่” เยี่ยชิวปฏิเสธทันที
“ทำไม คุณกลัวว่าฉันจะดูแลเด็กไม่ได้เหรอ?” ชิวซานหนานเกอกล่าว “ฉันเลี้ยงซานเสวี่ยด้วยตัวฉันเอง และฉันก็มีประสบการณ์มาก”
เยี่ยชิวกล่าว "ฉันรู้ว่าคุณสามารถดูแลเด็กได้ แต่ในระหว่างที่ซานเสวี่ยตั้งครรภ์ คุณทำงานหนักเกินไปที่จะดูแลเธอ ฉันปล่อยให้คุณทำงานต่อไปไม่ได้แล้ว ดังนั้น ควรจ้างพี่เลี้ยงเด็กสักสองสามคนจะดีกว่า"
ปรากฎว่าเขาใส่ใจ
ชิวซานหนานเกอ รู้สึกมีความสุข
“อาจารย์ ฉันไม่อยากให้คุณเหนื่อย ดังนั้นคุณควรฟังเยี่ยชิวและหาพี่เลี้ยงเด็ก!” เชียนซานสวี่ยก็เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของเยี่ยชิว
เยี่ยชิวกล่าว "คุณมีพี่เลี้ยงเด็กที่คุณคุ้นเคยหรือไม่ ถ้าไม่ ฉันสามารถหาได้จากหลงเหมินสักสองสามคน หลังจากนั้น ฉันสามารถพึ่งพาคนของฉันเองได้"
“ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน” ชิวซานหนานเกอกล่าว “พรุ่งนี้เช้าฉันจะลงจากภูเขาไปหาภรรยาคนเลี้ยงเด็ก ไม่ต้องกังวล ฉันจะตรวจสอบรายละเอียดของพวกเขา”
ในความเป็นจริง ด้วยตัวตนของชิวซานหนานเกอและเชียนซานเสวี่ยเรื่องเล็กๆเช่นนี้สามารถแก้ไขได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว
เหตุผลที่ชิวซานหนานเกอ ต้องการค้นหาด้วยตนเองก็เพื่อความปลอดภัย
ท้ายที่สุดพี่เลี้ยงจะอยู่กับเซียวรุ่ยยี่ไปอีกนาน
“ท่านอาจารย์ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของท่าน” เชียนซานเสวี่ยกล่าวขอบคุณ
“เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องสุภาพ” หลังจากที่ชิวซานหนานเกอ พูดจบ เขาก็อุ้มหรูอี้ตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนและล้อเลียนเธอด้วยสีหน้าเอ็นดู
แพทย์หญิงสองคนกำลังเตรียมนมผงให้กับหรูอี้
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
หรูอี้กอดอยู่ข้างๆเชียนซานเสวี่ยแล้วผล็อยหลับไปเชียนซานเสวี่ยกล่าวว่า "อาจารย์ มันดึกแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ!"
ชิวซานหนานเกอกล่าว "ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลคุณคืนนี้"
“ไม่ต้องหรอก หมออยู่นี่แล้ว”
"ฉัน……"
“ฟังซานเสวี่ยแล้วไปพักผ่อนซะ!” เยี่ยชิวแนะนำ
“เอาล่ะ ซานเสวี่ย คุณควรเข้านอนเร็วได้แล้ว” หลังจากชิวซานหนานเกอพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป
ทันทีที่เธอจากไป เชียนซานเสวี่ยพูดกับเย่ชิวอีกครั้ง: "คุณเหนื่อยหลังจากเดินทางมาเป็นเวลานาน ดังนั้นไปพักผ่อนให้เร็วที่สุด!"
เยี่ยชิวจับมือเชียนซานเสวี่ยแล้วพูดว่า "ฉันไม่เหนื่อย ฉันอยากอยู่ที่นี่กับคุณ"
“เชื่อฟังแล้วไปพักผ่อนซะ”
"ฉันไม่เหนื่อยจริงๆ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...