วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1334

สี่โมงครึ่ง

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติแคปิตอล

ทันทีที่เยี่ยชิวลงจากเครื่องบิน เขาก็เห็นถังถัง

ถังถังสวมเสื้อกันลมสีขาว หมวก และแว่นกันแดด ปกปิดตัวเองอย่างแน่นหนา ยืนอยู่ข้างรถออร์ดี้ ที่มีป้ายทะเบียนแบบพิเศษ

เหมือนดอกบัวยืนอย่างสง่าผ่าเผย

แม้ว่าเธอจะปกปิดใบหน้าส่วนใหญ่ แต่เธอก็ยังคงดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก

"สวยมากเลย!"

ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ หญิงวัยกลางคนร่างอ้วนที่อยู่ข้างๆ เขาก็คว้าหูของเขาก็ไว้

“คุณกำลังดูอะไรอยู่ ไม่งั้นฉันจะควักตาคุณออกมา” หญิงวัยกลางคนพูดด้วยสีหน้าดุร้าย

ชายหนุ่มอธิบายอย่างรวดเร็ว "ที่รัก อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันหมายถึงรถสวย"

หญิงวัยกลางคนพูดอย่างเหยียดหยาม "รถออร์ดี้ ที่พังแล้วมีประโยชน์อะไรอีกล่ะ มันดูดีพอๆ กับรถเบนซ์ที่ฉันซื้อให้คุณหรือเปล่า"

“ฉันขอเตือนคุณ หากคุณใช้เงินของฉันและนอนกับฉัน หากคุณกล้านอกใจฉัน ระวังฉันจะเชือดคุณ”

ชายหนุ่มตกใจมากจนเกร็งขึ้น โอบแขนรอบเอวของหญิงวัยกลางคนด้วยรอยยิ้มฝืนแล้วพูดว่า "ที่รัก คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉันรักคุณเท่านั้นในชีวิตนี้"

"ก็ค่อนข้างจะเป็นเช่นนั้น" หญิงวัยกลางคนเหลือบมองถังถังด้วยสายตาอิจฉาริษยา และพูดอย่างเย็นชา "ตอนที่ฉันยังเด็ก ฉันสวยกว่าเธอหลายเท่า"

“ใช่ ใช่ คุณสวยที่สุด” ชายหนุ่มพูดอย่างลวกๆ แล้วถาม “ตอนนี้คุณจะไปไหน”

“คุณพาฉันกลับบ้าน สามีของฉันกำลังรอฉันอยู่ที่บ้าน คืนนี้ฉันไม่สามารถไปกับคุณได้” หลังจากที่หญิงวัยกลางคนพูดจบเธอก็หยิบธนบัตรสีแดงจำนวนหนึ่งออกจากกระเป๋าของเธอแล้วโยนให้เด็กผู้ชาย

ชายหนุ่มรีบรับเงินแล้วพูดด้วยท่าทีไม่เต็มใจ "คืนนี้ถ้าคุณไม่มากับฉัน ฉันจะคิดถึงคุณ"

หญิงวัยกลางคนจูบใบหน้าของชายหนุ่ม "คืนนี้ทำตัวให้สดชื่นนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอ ทำตัวดีๆ นะ~"

ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วมองไปที่ร่างของหญิงวัยกลางคนแล้วมองไปที่ร่างของถังถังการเปรียบเทียบเช่นนี้ทำให้เขาอยากตาย

ยากดูแลสาวรวย!

“เยี่ยชิว!”

ถังถังตะโกน วิ่งไป และกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยชิว

ชายหนุ่มบังเอิญเห็นฉากนี้ เหลือบมองเยี่ยชิวด้วยความอิจฉา และคิดกับตัวเองว่า ทำไมช่องว่างระหว่างผู้คนถึงใหญ่นัก?

“มันดึกมากแล้ว ทำไมคุณถึงมารับฉันล่ะ” เยี่ยชิวถามขณะอุ้มถังถังไว้

"ฉันคิดถึงคุณ" หลังจากที่ถังถังพูดจบ เธอก็ยืนเขย่งเท้าและจูบเยี่ยชิวบนใบหน้า จากนั้นจับมือของเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "ตามฉันมา"

หลังจากขึ้นรถแล้ว

ถังถังกล่าวขอโทษ "ฉันกับปู่ไปต่างประเทศเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันไม่สามารถไปร่วมงานพระจันทร์เต็มดวงหรูอี้ด้วยตนเองได้ ฉันขอโทษ"

เยี่ยชิวยิ้มและพูด "มันเป็นเรื่องเล็กน้อย อย่าใส่ใจ ยังไงก็ตาม ฉันจะแสดงอะไรบางอย่างให้คุณดู"

"นี่คืออะไร?"

“คุณจะรู้หลังจากเห็นมัน”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็หยิบกล่องออกมาจากกระเป๋าเฉียนคุน

ถังถังตกใจมาก "กล่องนี้ทำจากทองคำเหรอ?"

"ใช่แล้ว" เยี่ยชิวเปิดกล่อง หยิบม้วนหนังสือออกมาแล้วส่งให้ถังถัง

“นี่คืออะไร การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด?” ถังถังเปิดม้วนหนังสือแล้วเมื่อเธอถาม

วินาทีถัดมาก็มีเสียงอุทานดังขึ้น

“โอ้พระเจ้า นี่คือคอนเสิร์ตของโจฮานเนส!”

“ภาพวาดนี้ถูกขโมยไปจากพิพิธภัณฑ์เมื่อหลายสิบปีก่อน”

“เยี่ยชิว คุณได้ภาพวาดนี้มาจากไหน”

เยี่ยชิวกล่าว "อย่ากังวลว่าฉันได้มันมาจากไหน บอกฉันสิว่าชอบไหม?"

ถังถังพยักหน้าอย่างสิ้นหวัง "ฉันชอบมัน ฉันชอบมันมาก!"

“มอบมันให้กับคุณ” เยี่ยชิวกล่าว