วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1345

เยี่ยชิวไม่เชื่อคำพูดของอมตะชางเหม่ย แต่เขาเชื่อสิ่งที่ชงซวีเต้าเหรินพูด

“ผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถามอย่างรวดเร็ว

“คุณควรมาที่ภูเขาคุนหลุนด้วยตัวเอง ฉันมีลางสังหรณ์ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่ภูเขาคุนหลุน” เสียงของชงซวีเต้าเหรินเคร่งขรึมมาก

“ตกลง ฉันจะไปวันนี้”

เยี่ยชิววางสายโทรศัพท์ และปลุกหลินจิงจื้อขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้นที่รัก อยากอีกแล้วเหรอ?” หลินจิงจื้อลืมตาที่ง่วงนอน กลิ้งตัวไปมาและปีนขึ้นไปบนเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “พี่หลิน ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากผู้เฒ่า จะมีการเปลี่ยนแปลงที่ภูเขาคุนหลุน ดังนั้นฉันต้องไป”

“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันคิดว่าคุณกำลังอยากอีก” หลินจิงจื้อปล่อยเยี่ยชิวแล้วพูดว่า “คุณจะไปเมื่อไหร่?”

“ฉันจะออกไปสักพัก” เยี่ยชิวกล่าว

หลินจิงจื้อจูบเยี่ยชิวที่แก้มแล้วพูดว่า “ขอให้ปลอดภัยนะ โทรหาฉันก่อนที่คุณจะกลับมา ฉันจะอาบน้ำอย่างสะอาดรอคุณอยู่ที่บ้าน พร้อมสวมเสื้อโปรดของคุณ”

“ตกลง”

เยี่ยชิวจูบหลินจิงจื้อบนหน้าผาก จากนั้นจึงโทรหาเซียวจ้าน หลังจากที่เขาอาบน้ำแล้ว เมื่อออกจากบ้านก็มีรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่ที่ลานบ้าน

ประตูรถเปิดออก

ฉินหว่าน นางฟ้าไป๋ฮวาและลู่หลัวลงจากรถอย่างต่อเนื่อง

หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมากว่าครึ่งเดือน ผู้หญิงทั้งสามก็ยังคงงดงามเช่นเคย ราวกับดอกกุหลาบสามดอกที่บานสะพรั่ง

“คุณชายเยี่ย ไม่เจอกันนาน คุณหล่อขึ้นอีกแล้ว” ลู่หลัว รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นเยี่ยชิว ดวงตาของเธอกลายเป็นพระจันทร์เสี้ยวด้วยความยินดี

“ขอบคุณสำหรับคำชม คุณก็น่ารักยิ่งขึ้นไปอีก” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม

ฮึ่ม!

นางฟ้าไป๋ฮวาเหลือบมองเยี่ยชิวอย่างเย็นชา สายตาของเธอไม่เป็นมิตร เห็นได้ชัดว่ายังคงรู้สึกไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เยี่ยชิวตีเธอครั้งสุดท้าย

“พี่หว่าน พวกคุณกลับมาเมื่อไหร่?” เยี่ยชิวถาม

“เราเพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้” ฉินหว่านหยิบกระเป๋าออกจากรถ ยิ้มขณะที่เธอพูดว่า “เรานำของขวัญมาให้จิงจื้อและก็มาเยี่ยมคุณ แล้วจิงจื่ออยู่ที่บ้านหรือเปล่า?”

“พี่หลินยังคงหลับอยู่” เยี่ยชิวกล่าว “พี่หวาน ฉันไม่สามารถไปกับคุณทุกคนได้ ฉันต้องไปที่ภูเขาคุนหลุน”

ดวงตาของนางฟ้าไป๋ฮวาเป็นประกายขณะที่เธอถามว่า “ทำไมคุณถึงไปที่ภูเขาคุนหลุน?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ชงซวีเต้าเหรินบอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ภูเขาคุนหลุน และขอให้ฉันไปดู”

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดโดยไม่ลังเล “ฉันก็อยากไปเหมือนกัน”

“คุณกำลังจะไปเพื่ออะไร?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันจะไปดู” นางฟ้าไป๋ฮวาตอบ

“คุณชายเยี่ย ฉันก็อยากไปเหมือนกัน” ลู่หลัวกล่าวเสริม

เยี่ยชิวมองไปที่พวกเธอ จากนั้นในที่สุดก็หันไปหานางฟ้าไป๋ฮวา และพูดว่า “ฉันสามารถพาพวกคุณไปได้ทั้งหมด แต่คุณต้องสัญญากับฉันสิ่งหนึ่ง”

ลู่หลัวยิ้มและพูดว่า “อย่าขอเพียงสิ่งเดียว แม้ว่าจะถึงสิบ ฉันก็สัญญา คุณชายเยี่ย...…”

“ลู่หลัว!” นางฟ้าไป๋ฮวาจ้องมองไปที่ลู่หลัว จากนั้นหันไปหาเยี่ยชิวแล้วถามว่า “มันคืออะไร?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการไปที่ภูเขาคุนหลุน คุณต้องฟังฉัน เมื่อเราไปถึงภูเขาคุนหลุน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณต้องทำตามที่ฉันพูด และไม่ขัดกับคำพูดของฉัน”

“ไม่มีปัญหา” ลู่หลัวเห็นด้วยโดยไม่ลังเล

“แล้วคุณล่ะ?” เยี่ยชิวถามนางฟ้าไป๋ฮวา

“ทำไมฉันต้องฟังคุณด้วย?” นางฟ้าไป๋ฮวาพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

เยี่ยชิวตอบว่า “ถ้าไม่อยากฟังฉัน ก็อยู่ที่นี่”

“ฮึ่ม!” นางฟ้าไป๋ฮวาตะคอก “คุณคิดว่าฉันไม่สามารถหาทางไปยังภูเขาคุนหลุนได้เหรอ?”