วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1354

ที่เยี่ยชิวเดาไว้นั้นไม่ผิดเลย ไม่ช้าเขาก็ออกมาจากถ้ำเจออมตะชางเหม่ยกับนางฟ้าไป๋ฮวา และก็เจอเส้นเอ็นมังกร

ในเวลานั้นด้านหน้าของพวกเขาเป็นสะพานหิน

สะพานหินกว้างประมาณสามฟุตยาวหนึ่งร้อยเมตร ทำมาจากหินบูลสโตน ทอดยาวข้ามหน้าผา

หมาป่าขาวพาหมาป่าเทาไม่กี่ตัวยืนบนสะพานหิน

อีกด้านหนึ่งของสะพานหินเป็นยอดเขา ชีพจรมังกรอยู่บริเวณด้านหน้าของยอดเขา โดยอยู่สูงศีรษะ

"บรู๊วววว——"

หมาป่าขาวส่งเสียงหอนอย่างตกตะลึง ดวงตาสีแดงของเขาจ้องมองไปที่เส้นเอ็นมังกร โดยไม่ปิดบังสีหน้าความโลภ

"กรร——"

เส้นเอ็นมังกรส่งเสียงคำรามตอบกลับ

ในเสียงคำรามของมังกรนี้แฝงด้วยความเยาะเย้ย เหมือนกำลังพูดกับหมาป่าสีขาวว่าแกเป็นเพียงสัตว์เดรัจฉานอยากจะได้ข้าไป ฝันไปเถอะ!

หมาป่าขาวถูกยั่วจนโมโห ขยับขาทั้งสี่และเดินหน้าต่อไป

หมาป่าเทาตัวอื่นก็เดินตามหลังหมาป่าขาว

ในชั่วพริบตาหมาป่าขาวก็เดินมาถึงกลางสะพานหิน ห่างจากเส้นเอ็นมังกรไม่ถึงสี่ห้าสิบเมตร

นางฟ้าไป๋ฮวากังวลเล็กน้อย ยังไงซะหมาป่าขาวตัวนั้นพละกำลังไม่ได้อ่อนแอ เธอกังวลว่ามันจะแย่งเส้นเอ็นมังกรได้ก่อน

ขาก้าวไปข้างหน้า

นางฟ้าไป๋ฮวาเตรียมตัวพุ่งออกไปแต่กลับถูกเยี่ยชิวกุมมือไว้

"เธอทำอะไร?"นางฟ้าไป๋ฮวารู้สึกไม่พอใจ

"วรยุทธ์ของเธอตอนนี้ต่อให้พุ่งออกไปก็สู้หมาป่าขาวตัวนั้นไม่ได้หรอก"เยี่ยชิวพูด

"นายมายุ่งอะไรด้วย ฉันมีวิธีของฉันเอง"นางฟ้าไป๋ฮวาตะคอก"ปล่อยฉัน"

เยี่ยชิวกุมมือนางฟ้าไป๋ไว้แน่นไม่ปล่อยพูดว่า"ฉันจะเตือนอะไรไว้ให้นะมนไม่ได้ง่ายขนาดนั้น"

"หมายความว่าอะไร?"นางฟ้าไป๋ฮวาสงสัย

เยี่ยชิวพูด"ถึงแม้เส้นเอ็นมังกรจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตจริง แต่มันน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตอีก คิดว่ามันไม่รู้หรอว่าหมาป่าขาวตัวนั้นกับพวกเราอยากได้มัน?"

"แล้วทำไมมันถึงปักหลักอยู่หนายอดเขา ไม่หนีละ?"

"อีกอย่างไอ่แก่ก็อยากจะได้เส้นเอ็นมังกร ทำไมถึงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลย?"

อมตะชางเหม่ยมองเยี่ยชิวเขม็น"เจ้าเด็กเหลือขอ อยู่ดีๆพูดถึงข้าทำไม?"

นางฟ้าไป๋ฮวารู้สึกถึงความผิดปกติถามว่า"นายคิดว่ามีอันตราย?"

เยี่ยชิวพูด"ไม่ใช่แค่ฉันรู้สึก ไอ่แก่ก้คงรู้สึกแน่นอน ใช่ไหม?"

อมตะชางเหม่ยจ้องเยี่ยชิวเขม็นอีกครั้ง จากนั้นพูดว่า"สมบัติที่หายากในโลก ต้องมีอะไรปกป้องไว้แน่นอน"

"เส้นเอ็นมังกรเส้นนี้ของเทือกเขาคุนหลุนแข็งแกร่งมาก ข้าเชื่อว่าต้องมีอะไรปกป้องรักษามันไว้แน่นอน"

"ก่อนที่สิ่งปกป้องเส้นเอ็นมังกรจะปรากฏตัว ไม่แนะนำให้ลงมือก่อน ไม่งั้นอาจจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายได้"

นางฟ้าไป๋ฮวาพูด"ทำไมก่อนหน้านี้นายไม่พูดละ?"

อมตะชางเหม่ยยิ้มตอบ"ก่อนหน้านี้นางฟ้าก็ไม่ได้ถามข้านิ!"

"หึ～"นางฟ้าไป๋ฮวาหึเสียงเย็นชา

อมตะชางเหม่ยพูดต่ออีกว่า"ว่าไปแล้ว รอบนี้พวกเรานี้โชคดีนะเนี้ย มีสัตว์เดรัจฉานที่แข็งแกร่งสำรวจทางให้พวกเราก่อน พวกเราไม่ดีอยู่ตรงนี้สังเกตการณ์ก่อน"

นางฟ้าไป๋ฮวาพูด"นายไม่กลัวว่าเส้นเอ็นมังกรนั้นจะถูกสัตว์เดรัจฉานนั้นเอาไปได้หรอ?"

"ไม่กลัว"อมตะชางเหม่ยยิ้มตอบ"หมาป่าขาวตัวนั้นพละกำลังสู้เส้นเอ็นมังกรนั้นไม่ได้หรอก ดังนั้นมันไม่มีทางได้เส้นเอ็นมังกรไปหรอก"

"แต่ว่าหมาป่าตัวหนึ่งจะมีวรยุทธ์ระดับนี้ไม่ง่ายเลย ต่อให้มันจะใช้วิธีไหนเพื่อเอาเส้นเอ็นมังกรอยู่แต่ก็ไม่สามารถเอาไปไหนได้"

"พวกเราคนเยอะขนาดนี้ จะไม่สามารถแย่งเส้นเอ็นมังกรมาจากสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งได้ยังไง?"

ในที่สุดนางฟ้าไป๋ฮวาก็เข้าใจ

อมตะชางเหม่ยอยากให้หมาป่าขาวไปเป็นเหยื่อ ถ้าหากหมาป่าขาวเจอกับอันตรายพวกเราก็คิดหาวิธีในการตอบโต้ ถ้าเกิดว่าหมาป่าขาวได้เส้นเอ็นมังกรไปงั้นพวกเราก็ไปแย่งมา

"นายนี้มันร้ายกาจจริงๆ"นางฟ้าไป๋ฮวาพูดอย่างดูถูก

อมตะชางเหม่ยยิ้มตอบ"พูดถึงความร้ายกาจ ฉันคงสู้จมูกวัวนั้นไม่ได้ เขานี้ร้ายกาจตัวจริงเลย