วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 137

เกิดเรื่องขึ้นแล้ว!

เมื่อได้ยินเสียงของเฉินเฉียงที่เร่งรีบ ในใจของเย่ชิวก็รู้สึกตกใจและถามออกไปว่า: "พี่สาม เกิดอะไรขึ้น?"

“คือฉินเกอ...ปัง!”

จู่ ๆ เสียงของเฉินเฉียงก็เงียบหายไป

เย่ชิวรีบกล่าวกับรองนายกเทศมนตรีฮวงและผู้อำนวยการ หลี่ทันที: "ดูเหมือนจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับเพื่อนร่วมชั้นของผม ผมจะดูสักครู่ครับ"

“น้องเย่ นายอยากให้ฉันไปด้วยไหม” ผู้อำนวยการหลี่ถาม

"ไม่เป็นไรครับ" ทันทีที่เย่ชิวพูดจบก็มีเสียง "ปัง" และประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก

พนักงานเสิร์ฟของโรงแรมรีบเข้ามาจากด้านอก หลังจากนั้นก็เข้ามากระซิบเรื่องบางอย่างที่หูของโจวจื่อเฉิง

ทันใดนั้นใบหน้าของโจวจื่อเฉิงก็เปลี่ยนไป

“ทุกคนดื่มกันก่อนเลยนะครับ ผมมีเรื่องที่ต้องไปจัดการ”

หลังจากที่โจวจื่อเฉิงพูดจบ เขาก็ขยิบตาให้กับเย่ชิว แล้วทั้งสองคนก็รีบออกจากห้องส่วนตัว

เมื่อเดินตามมาถึงทางเดินข้างหลังแล้ว โจวจื่อเฉิงถามเย่ชิว: "น้องเย่ เพื่อนของคุณอยู่ห้องไหน"

“ชั้นล่าง 8208!” เย่ชิวตอบ

โจวจื่อเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "พี่เพิ่งได้ยินมาว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในห้องส่วนตัวชั้นล่าง”

"พวกเราไปดูกันเถอะ!"

เย่ชิวและโจวจื่อเฉิงรีบลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

……

เมื่อ 28 นาทีก่อน

ที่ห้อง 8208

นักเรียนทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ดื่มเหล้าเบียร์เล็กน้อย บรรยากาศในนั้นสนุกสนานมาก

“ฉินเกอ เธอไปส่งฉันเข้าห้องน้ำหน่อยสิ” ผู้หญิงคนนั้นดึงมือฉินเกอไป

ในห้องส่วนตัวนั้นมีห้องน้ำอยู่ และในขณะนั้นหลี่หยางก็กำลังอาเจียนอยู่

ผ่านไปไม่กี่นาที ฉินเกอและผู้หญิงคนนั้นก็กลับมา พวกเขามีสีหน้าโกรธทั้งคู่

เฉินเฉียงถาม: “ดาวประจำชั้นเรียน เกิดอะไรขึ้น?”

ฉินเกอส่ายหัวไปมา ไม่ส่งเสียงอะไร

ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ คนนั้นได้พูดขึ้นมาว่า: “ตอนที่อยู่ในห้องน้ำนั้น มีไอ้สารเลวคนหนึ่งล้อเลียนฉินเกอ และได้จับก้นของฉินเกอ”

ขณะนั้น ทุกคนได้มองไปที่หน้าของฉินเกอ

“อะไรนะ ใครมันกล้าแตะดาวมหาวิทยาลัยฉิน”

“ฉันว่ามันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ”

“ฉินเกอ เธอบอกพวกเรามาว่าใครมันทำเธอ พวกเราจะไปจัดการมันเอง”

“ใช่ ต้องจัดการพวกมันให้ได้”

ทุกคนในที่นี้โกรธกันหมด

ฉินเกอฝืนยิ้มและพูดว่า: “ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะ แต่ว่าอย่าให้เรื่องมันแดงขึ้นเลย ปล่อยมันไปเถอะ”

เฉินเฉียงพูด: “เรื่องอย่างนี้จะปล่อยให้มันผ่านไปได้อย่างไรกัน มันต้องสั่งสอนไอ้สารเลวคนนั้น”

“เมื่อกี้นี้ ฉันเพิ่งจะตบหน้าสั่งสอนมันไป แค่นี้ก็ถือว่าได้สั่งสอนมันแล้วล่ะ”

หลังจากที่เฉินเฉียงพูดจบ เขาก็ได้นั่งลงไปบนเก้าอี้ และไม่ได้คิดจะเอาเรื่องอีก

ทุกคนไม่มีทางเลือกจนต้องปล่อยมันไป

“ดาวคนสวยของชั้นเรียน อย่าเอาแต่นึกถึงเรื่องที่ไม่ดีนั้นเลย พวกเราจะดื่มอวยพรให้กับเธอเอง”เฉินเฉียงพูด

“ได้เลย!”

ทุกคนตอบตกลงและยกแก้วดื่มพร้อมกัน

ฉินเกอรินน้ำผลไม้ให้ตัวเองด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ขอบคุณทุกคนนะ"

"หมดแก้ว..."