วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1403

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยสะดุ้งถอยหลัง จากนั้นทั้งคู่ก็จ้องมองไปที่โลงศพอย่างตั้งใจ

ดวงตาของพวกเขาไม่กระพริบตา

พวกเขาเห็นว่ามือที่เปื้อนเลือด แม้จะดูน่ากลัว แต่ก็มีผิวหนังที่โปร่งแสงเป็นพิเศษใต้เลือด คล้ายกับมือของผู้หญิงเมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า ขนศพสีแดงยาวก็งอกขึ้นที่หลังมือนั้น

“ศพกลายร่าง ศพกลายร่าง!”

ในขณะที่อมตะชางเหม่ยอุทานด้วยความตกใจ เขาก็ร่ายมนตร์ไฟ พยายามเผามือ

เพราะสัตว์ร้ายส่วนใหญ่กลัวเปลวไฟ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คาถาไฟลงบนมือ มันก็กลายเป็นผง

“นี้...…”

อมตะชางเหม่ยรู้สึกประหลาดใจ โดยไม่ลังเล เขาใช้ดาบกลั่นอสูรโดยตรง และฟันเข้าหามัน

“ดัง!”

ดาบกลั่นอสูรดูเหมือนจะไม่โดนมือ ราวกับอุกกาบาตที่ทำลายไม่ได้ และเมื่อปะทะ พลังมหาศาลก็เด้งกลับ ทำให้อมตะชางเหม่ยถอยหลัง

“ปัง!”

หลังของอมตะชางเหม่ยชนเข้ากับผนังถ้ำ จากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น ดูเหมือนเขาจะแตกสลาย

“ให้ตายเถอะ มันเจ็บจนจะตาย”

อมตะชางเหม่ยตะโกนว่า “เจ้าหนู ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส อวัยวะภายในของฉันก็แตกเป็นเสี่ยง รีบส่งใบไม้ของต้นไม้เทพสีทองมาให้ฉันเร็วๆ”

เยี่ยชิวมองย้อนกลับไปที่อมตะชางเหม่ย และเห็นชายผู้มีผิวพรรณสุขภาพดี ไม่มีรอยเลือดที่มุมปาก ดูไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

“ในเวลาแบบนี้ คุณยังคงพยายามหลอกลวงฉัน ไม่ละอายใจบ้างเหรอ?” เยี่ยชิวดุอย่างหงุดหงิด

“เจ้าหนู คุณรู้ไหมว่าอะไรทำให้ฉันสามารถเดินทางไปทั่วโลกได้” อมตะชางเหม่ยชี้ไปที่หน้าของเขาเองแล้วพูดว่า “เป็นเพราะฉันไม่มีความละอาย”

ไร้ยางอายสุดๆ!

เยี่ยชิวตะคอกอย่างเย็นชา ดวงตาจับจ้องไปที่มือ ละเว้นจากการกระทำโดยประมาท

“บัซ!”

ทันใดนั้น ยันต์ผนึกศพบนโลงศพก็สว่างขึ้นอีกครั้ง เปล่งแสงหนาแน่นออกมา

“ปัง!”

เสียงดังปัง

ยันต์ผนึกศพหรี่ลงทันที แสงของมันหายไปอย่างไร้ร่องรอย เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถระงับสิ่งที่อยู่ภายในโลงศพได้

“พรึบ”

ทันใดนั้น ฝาโลงศพก็ปลิวออกไป กลิ่นเหม็นของเลือดฟุ้งไปทั่วทั้งถ้ำ

อมตะชางเหม่ยรีบลุกขึ้นจากพื้น มองเข้าไปในโลงศพ และพบว่ามันเต็มไปด้วยเลือด

เลือดยังคงปั่นป่วน เดือดปุดๆ เหมือนน้ำเดือด เป็นฉากที่น่าขนลุกจริงๆ

ในขณะนั้น มือที่มีขนสีแดงยื่นออกมาจากโลงศพจนหมด ค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศ

ม่านตาเจิ้นเหรินอมตะชางเหม่ยหดตัว “มันเป็นแขนที่ขาดไปแล้ว!”

เขาเคยคิดว่ามันจะมีศพที่สมบูรณ์อยู่ในโลงศพ ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นแค่แขนที่ขาด

แขนที่ขาดนี้ยาวกว่าสองเมตร ปกคลุมไปด้วยขนสีแดงหนาแน่น หยดเลือด น่าสะพรึงกลัว

จินตนาการได้ว่า เจ้าของแขนที่ถูกตัดขาดนี้เป็นมหาอำนาจอย่างแน่นอน

“บูม!”

ทันใดนั้น แขนที่ถูกตัดออกก็ปล่อยเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้อมตะชางเหม่ยพ่นเลือดออกมาและปลิวไปข้างหลัง

แม้ว่าเยี่ยชิวจะยังคงยืนอยู่กับที่ แต่เขาก็รู้สึกเหมือนหัวของเขากำลังจะระเบิดจากเจตนาฆ่าอันทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ

โปรดทราบว่า นี่เป็นเพียงแขนที่ขาด!

ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ เยี่ยชิวเรียกดาบเซวียนหยวน และฟันไปที่แขนที่ขาดอย่างรวดเร็ว

“ชิง”

เยี่ยชิวไม่ได้ระงับความแข็งแกร่ง ไม่เพียงแต่ใช้ดาบเซวียนหยวนเท่านั้น แต่ยังใช้วิชาดาบอักษรหญ้าอีกด้วย

ฉากที่น่าตกตะลึงถูกเปิดออก

ดาบเซวียนหยวนโจมตีแขนที่ขาด แต่มันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ กลับปล่อยประกายไฟออกมาแทน

“ยืดหยุ่นขนาดนั้นเลยเหรอ?”