วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1436

“เป็นไปได้ยังไง?”

ม่านตาของเยี่ยชิวหดตัวลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยคาดหวังว่าสวรรค์ลงโทษอันทรงพลังจะไม่ฆ่าเจียงเฟิง

มันเหลือเชื่อเกินไป!

เยี่ยชิวกำลังจะถอยกลับ แต่มันก็สายเกินไป

“เพี๊ยะ!”

มือใหญ่ของเจียงเฟิงหล่นลงมา ส่งเยี่ยชิวกระเด็นไปด้านข้าง เกือบจะถูกทุบลงกับพื้น และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

”บูม!“

เจียงเฟิงยื่นมือออกมาอีกครั้ง ส่งเยี่ยชิวปลิวอีกครั้ง แม้ว่าร่างกายของเยี่ยชิวจะมีความยืดหยุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ แต่คราวนี้เกือบจะจบลงด้วยกระดูกหักทั้งตัว แทบจะไม่รอดจากการถูกแหลกเป็นชิ้นๆ

”ตุ๊บ!”

เยี่ยชิวชนห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร พยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นหลังจากพยายามไม่กี่ครั้ง

“เจ้าหนู ไม่คิดว่าเจ้าเมืองผู้นี้จะยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม? ค่อนข้างน่าแปลกใจใช่ไหม?”

เจียงเฟิงยิ้มแย้ม ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลหลังจากเผชิญกับสวรรค์ลงโทษ ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส

ถึงกระนั้นเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงในขั้นต้งเทียน

“ภายใต้ขั้นต้งเทียน ล้วนเป็นเพียงมด แม้ว่าคุณจะทะลวงผ่านขอบเขตได้ แต่ฉันก็ยังฆ่าคุณได้อย่างง่ายดาย” เสียงของเจียงเฟิงเยือกเย็น เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอันไม่มีที่สิ้นสุด

เยี่ยชิวเช็ดเลือดออกจากปาก สีหน้าเคร่งขรึมในขณะที่เขามองไปที่เจียงเฟิงและพูดอย่างเย็นชาว่า “มันทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าโชคของคุณจะแข็งแกร่งขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเราจะห่างกันเพียงขั้นเดียว ฉันยังสามารถพาคุณลงไปได้”

“อาการบาดเจ็บระดับนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเจ้าเมืองผู้นี้เลย” ทันใดนั้น พลังอันทรงพลังก็เล็ดลอดออกมาจากเจียงเฟิงและลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

ครู่ต่อมา เหนือด้านหลังของเจียงเฟิง หลุมดำก็ปรากฏขึ้น มีขนาดใหญ่เท่ากับห้องหนึ่ง กลืนกินพลังงานทางจิตวิญญาณโดยรอบของสวรรค์และโลกอย่างต่อเนื่อง

“นี่คือขั้นต้งเทียน?”

เยี่ยชิวมองไปที่หลุมดำ สัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่ดูเหมือนจะสามารถกลืนกินทุกสิ่งได้

หลังจากนั้น เยี่ยชิวก็เห็นบาดแผลบนร่างกายของเจียงเฟิงได้รับการสมานตัวอย่างรวดเร็ว

“ฉันต้องกำจัดเจียงเฟิงโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น เมื่อเขาฟื้นพลังได้แล้ว ฉันจะตกอยู่ในอันตราย”

ด้วยความคิดนี้ในใจ เยี่ยชิวก็ตะโกนเสียงดังว่า “ผู้เฒ่า มาเร็วเข้า!”

ขณะนี้ หากสวรรค์ลงโทษอีกครั้งหนึ่ง จะขัดขวางการฟื้นตัวของเจียงเฟิง เมื่อรวมกับพลังสวรรค์ลงโทษ แม้ว่าเจียงเฟิงจะเป็นผู้เชี่ยวชาญขี้นต้งเทียน เขาก็คงไม่สามารถต้านทานมันได้

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เยี่ยชิวเรียกออกไป ไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับคำตอบเท่านั้น แต่ยังไม่เห็นร่างของอมตะชางเหม่ยอีกด้วย

“ให้ตายเถอะ ชายชราคนนั้นไปไหนแล้ว? นี่มันไม่น่าไว้ใจเลย!”

ไม่สามารถพึ่งพาอมตะชางเหม่ยได้ ในขณะที่เขาเฝ้าดูอาการบาดเจ็บของเจียงเฟิงฟื้นตัวเร็วขึ้นและเร็วขึ้น เยี่ยชิวก็ไม่กล้าลังเลอีกต่อไป เขารีบหยิบใบไม้ของต้นไม้เทพสีทองจากถุงเฉียนคุนแล้วยัดมันเข้าไปในปาก

วินาทีต่อมา อาการบาดเจ็บของเขาก็หายเป็นปกติทันที

เกือบจะในเวลาเดียวกัน อาการบาดเจ็บของเจียงเฟิงก็หายดีเช่นกัน

ออร่าของเจียงเฟิงถึงจุดสุดขั้ว ผมสีดำทั้งหมด ราวกับเทพอสูรโบราณที่ฟื้นคืนชีพ ปล่อยความผันผวนอันน่าสะพรึงกลัว

ในสายตาของเขา เยี่ยชิวในปัจจุบันนั้นอ่อนแอราวกับมดและสามารถบดขยี้ได้ง่าย

เจียงเฟิงมองดูเยี่ยชิวด้วยรอยยิ้มเย็นชา “เจ้าหนู คุณสงสัยหรือไม่ว่า ทำไมฉันถึงสามารถรอดพ้นสวรรค์ลงโทษอันทรงพลังเช่นนี้ได้?”

“อาจเป็นเพราะกระดองเต่านั่นหรือเปล่า?” เยี่ยชิวถาม

เจียงเฟิงตอบว่า “ถูกต้อง คุณมีความเข้าใจบางอย่าง แต่นั่นไม่ใช่กระดองเต่าธรรมดา มันเป็นอาวุธเทพ”

เยี่ยชิวถงหยุดชั่วคราว “อาวุธเทพ?”

เจียงเฟิงมองดูเยี่ยชิวด้วยความสับสนและดูถูกเหยียดหยามพูดว่า “แท้จริงแล้ว คุณเป็นเพียงผู้ต่ำต้อยที่ไม่สามารถจดจำอาวุธเทพได้ อาวุธเทพคือสมบัติที่สร้างขึ้นโดยปราชญ์หรือนักบุญที่มีอำนาจ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่สูญเสียอาวุธเทพในวันนี้ และก็จะไม่สูญเสียลูกชายด้วย”

“ถึงเวลาที่ฉันจะต้องแก้แค้นแล้ว”