วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1495

“หลินเทียน คุณเป็นคนแรกที่มาที่นี่ ดูเหมือนว่าคุณจะถูกลิขิตมาอยู่กับฉัน ฉันตัดสินใจที่จะมอบพลังเทพของฉันให้กับคุณ”

อมตะชางเหม่ยยังคงปลอมตัวเป็นผู้เฒ่าเทียนเฟิ่ง เสียงสูงอายุของเขาเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่

หลินเทียนรู้สึกยินดี “ขอบคุณ ผู้อาวุโส...…”

“อย่าเพิ่งขอบคุณฉัน ช่วยฉันทำงานก่อน”

อมตะชางเหม่ยกล่าว “ฆ่าคนนิกายอื่นให้หมด ฉันไม่อยากถูกรบกวนเข้าใจไหม”

“ฉันเข้าใจ!” หลินเทียนเห็นด้วยโดยไม่ลังเล

อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อ “หลังจากที่คุณฆ่าพวกเขาแล้ว ให้ไปที่ป่าพีช ฉันจะวางพลังเทพของฉันไว้ใต้ต้นพีชที่ตั้งชื่อว่า คัมภีร์ทานตะวัน!”

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส” หลินเทียนลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จะสังหารเพื่อค้นหาพลังเทพ

“รอสักครู่” อมตะชางเหม่ยกล่าวอีกครั้ง “หลินเทียน คุณจะจากไปแบบนี้หรือ?”

หลินเทียนตกตะลึงและถามว่า “ผู้อาวุโสมีคำสั่งอื่นใดอีกหรือไม่?”

“ฉันได้บอกคุณไปแล้วว่า พลังเทพถูกเก็บไว้ที่ไหน คุณจะไม่ขอบคุณฉัน?”

หลินเทียนเข้าใจ จึงคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว และบูชารูปปั้นหินด้วยความเคารพ

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

หลินเทียนเคาะหัวของเขาสามครั้งแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่มีวันลืมความเมตตาของผู้อาวุโส ฉันสาบานที่นี่ เมื่อฉันกลายเป็นนักบุญ ฉันจะช่วยผู้อาวุโสสร้างหลุมศพ ทำความสะอาด จุดธูปทุกวันและสวดมนต์อย่างสม่ำเสมอ เพื่อขอพรแก่ผู้อาวุโส”

อมตะชางเหม่ยยิ้ม “คุณเป็นคนค่อนข้างมีเหตุผลนะพ่อหนุ่ม”

หลินเทียนยืนขึ้นและพูดว่า “ผู้อาวุโส ฉันจะไปจัดการสำนักอื่นตอนนี้ หลับให้สบายนะ”

ขณะนี้ ที่ด้านหลังรูปปั้นหิน เยี่ยชิวได้แสดงท่าทางไปที่อมตะชางเหม่ยอย่างรวดเร็ว

อมตะชางเหม่ยเข้าใจและพูดว่า “หลินเทียน ดาบในมือของคุณ มันเป็นอาวุธเทพของสำนักหยินหยางหรือไม่?”

“ใช่” หลินเทียนตอบ “ดาบนี้เรียกว่าดาบเทพหยินหยาง หนึ่งในสิบอาวุธเทพของสำนักหยินหยาง”

ยอดเยี่ยม!

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ทิ้งดาบไว้ที่นี่”

ฮะ?

หลินเทียนรู้สึกงุนงงเมื่อมองไปที่รูปปั้นหิน อยากจะถามว่าคุณหมายถึงอะไรผู้อาวุโส?

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “คุณบอกว่าคนข้างนอกไม่เหมาะกับคุณ? ฉันอยากให้คุณพิสูจน์ให้ฉันเห็น”

“ทิ้งดาบเล่มนี้ไว้ที่นี่ ฉันจะดูแลมันให้คุณชั่วคราว”

“เมื่อคุณจัดการกับคนอื่นๆ แล้ว กลับมาเพื่อเอาดาบกลับไป และฉันจะให้โอกาสอันยิ่งใหญ่แก่คุณด้วย”

ผู้อาวุโสกำลังทดสอบฉัน

หลินเทียนไม่ลังเลเลย รีบถอดฝักดาบออกจากหลัง ฝักดาบยาว และวางดาบเทพหยินหยางลงบนพื้น

“ผู้อาวุโส รอสักครู่ ฉันจะกลับมาทันทีหลังจากจัดการกับผู้คนจากสำนักอื่น”

หลังจากพูดอย่างนั้น หลินเทียนก็พุ่งออกไปราวกับสายฟ้า และกระตือรือร้นที่จะกำจัดคนอื่นๆ ออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน เพื่อยืนยันว่าหลินเทียนจากไปแล้ว ก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากด้านหลังรูปปั้นหิน

“ให้ตายเถอะ ฉันแทบจะหัวเราะจนตาย บุตรนักบุญของสำนักหยินหยางคนนี้ช่างโง่เขลาจริงๆ!”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะอย่างหนัก จนน้ำตาแทบไหลและพูดว่า “เขาไม่เพียงแต่ตอนตัวเองเท่านั้น แต่เขายังทิ้งดาบไว้ที่นี่ด้วย โง่เขลาอย่างยิ่ง”

ลู่หลัวหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “อมตะ คุณชายเยี่ย พวกคุณซนจริงๆ”

“ลู่หลัว ไม่ถูกต้อง คุณจะเรียกสิ่งนี้ว่าซนได้อย่างไร นี่คือความฉลาด” อมตะชางเหม่ยกล่าว “ถ้าไม่ใช่เพราะความคิดที่รวดเร็วของฉัน เราคงเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือด อย่าลืมว่า นักบุญของสำนักหยินหยางคนนี้ อยู่ขั้นต้งเทียนสูง”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “ผู้นำหลักภายนอกล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นต้งเทียนสูง แม้ว่าหลินเทียนจะสามารถฆ่าพวกเขาได้ แต่เขาก็ยังอาจได้รับความสูญเสียอย่างหนัก”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “โชคดีที่ค่ายกลนักบุญยังไม่พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ ไม่เช่นนั้น ผู้เชี่ยวชาญที่มีอำนาจหลายคนในขั้นต้งเทียนก็จะเข้ามา และเราจะประสบปัญหาอย่างแท้จริง”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “เพื่อความปลอดภัย รีบออกเดินทางกันเถอะ!”