วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1506

“คนที่จะฆ่าพวกเรา?”

เมื่อทัวปาเหย่และอีกสามคนได้ยินสิ่งนี้ ในตอนแรกพวกเขาก็ตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็หัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว “มันตลกเหรอ?”

“อยู่แค่ขั้นแกนทอง ต้องการฆ่าพวกเราเหรอ ฉันคิดว่าคุณคงเสียสติไปแล้ว!” ทัวปาเหย่เยาะเย้ย

เยี่ยชิวกวักมือเรียกทัวปาเหย่ “ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถมาลองได้”

“งันมาลองดูกัน” ทัวปาเหย่ก้าวไปข้างหน้า ร่างกายอันทรงพลังของเขาราวกับภูเขาลูกเล็ก ทำให้คนหายใจไม่ออก

“ฉันไม่ฆ่าคนนิรนาม คุณชื่ออะไร?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันชื่อทั่วป้าเย่ บุตรนักบุญของพื้นที่เทพฮวงกู่” ทัวปาเหย่ดูภูมิใจ ไม่ได้จริงจังกับเยี่ยชิวเลย เขากล่าวว่า “แม้ว่าคุณจะไม่รู้ แต่ฉันจะไม่รังแกคุณ ฉันจะระงับการฝึกฝนของฉัน และต่อสู้กับคุณที่ขั้นแกนทอง”

เยี่ยชิวยินดีที่จะปฏิบัติตาม เขากำลังมองหาคู่ต่อสู้เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของเขา เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันเกรงว่าคุณจะไม่เหมาะกับฉัน”

“ตลกนะ ขั้นเดียวกัน ไม่มีใครคู่ควรกับฉัน” ทัวปาเหย่พูดจบและระงับการฝึกฝนของเขาไปยังขั้นแกนทอง

เมื่อเยี่ยชิวเห็นฉากนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ เขาเคยเห็นผู้คนมองหาปัญหา แต่ก็ไม่เคยมีใครมองหาปัญหาอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “บังเอิญ ฉันก็อยู่ยงคงกระพันในขั้นเดียวกัน”

ทัวปาเหย่พูดอย่างเย่อหยิ่ง “นั่นเป็นเพราะคุณยังไม่ได้พบฉัน”

“อย่ากังวลไป คุณกำลังจะกลายเป็นศพ” เยี่ยชิวกล่าว

“กล้าดียังไง!” ทัวปาเหย่รู้สึกโกรธแค้นและก้าวผ่านอากาศไปหาเยี่ยชิว

“พี่ทัวปา อย่าประมาท” ฮวงฝู่ฉีเตือน

“ไม่ต้องกังวล การฆ่าเขาจะง่ายเหมือนกับการพลิกมือของฉัน”

ขณะที่ทัวปาเหย่ก้าวไปข้างหน้า เลือดและพลังงานในร่างกายก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรง ผิวหนังสีบรอนซ์ก็เปล่งแสงสีทองราวกับถูกหล่อจากทองคำ พลังปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

“ไอ้หนู วันนี้ฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่า การอยู่ยงคงกระพันในขั้นนั้นหมายความว่าอย่างไร”

หลังจากที่ทัวปาเหย่พูดจบ เขาก็พุ่งไปข้างหน้าราวกับสายฟ้า คล้ายกับมังกรแท้

“หมัดครอบงำสวรรค์และโลก โจมตี!”

ทัวปาเหย่ตะโกนเสียงดัง พร้อมแบกพลังที่พลุ่งพล่าน และต่อยไปทางเยี่ยชิว

“การที่คนนิรนามต้องตายด้วยมือของฉัน เป็นเกียรติของคุณ”

ทัวปาเหย่ มองอย่างเย่อหยิ่ง ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นฉากที่เยี่ยชิวถูกระเบิดด้วยหมัดของเขาได้แล้ว

“บูม!”

เยี่ยชิวยังคงสงบ มองดูหมัดของทัวปาเหย่เข้ามาใกล้ พลังการต่อสู้ของเขาถึงจุดสูงสุด และแสงสีทองที่สุกใสก็ฉายออกมาจากเขา ราวกับว่าสวมชุดเกราะสีทอง ราวกับเทพเจ้าที่ไม่มีใครเทียบได้

“หมัดไร้เทียมทาน!”

เยี่ยชิวก็ตะโกนเสียงดัง หมัดพุ่งออกมา แสงสีทองระเบิดออกมาจากหมัด พราวราวกับดวงอาทิตย์

“อืม?”

ทัวปาเหย่ค่อนข้างประหลาดใจ ไม่คาดคิดเลยว่าหมัดของเยี่ยชิวจะสามารถเปล่งแสงสีทองออกมาได้ และเขาใช้เทคนิคหมัดที่ทรงพลังและดุร้าย

“ถ้าเปรียบหมัดกับฉัน คุณจะต้องตายแน่”

ทัวปาเหย่มีความมั่นใจมาก หมัดครอบงำสวรรค์และโลกเป็นเทคนิคที่สมบูรณ์ของพื้นที่เทพฮวงกู่ ซึ่งเต็มไปด้วยการครอบงำที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาไม่เชื่อว่าเยี่ยชิวสามารถทนต่อมันได้

“ปัง!”

ในที่สุด หมัดทองคำทั้งสองก็ปะทะกันกลางอากาศ เหมือนกับการระเบิดของกลองเทพ เสียงหนวกหู

ทันใดนั้น สีหน้าของทัวปาเหย่ก็เปลี่ยนไป

เขารู้สึกถึงพลังมหาศาลในหมัดของเยี่ยชิว เหมือนกับคลื่นที่โหมกระหน่ำทะลุผ่านอุปสรรคทั้งหมด และพุ่งเข้าหาเขาอย่างท่วมท้น

“ไม่นะ!”

ทัวปาเหย่ตกตะลึง และครู่ต่อมา ร่างกายยังคงล่าถอยในอากาศ จนกระทั่งเขายืนอย่างมั่นคงห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร เขาก้มศีรษะลงและเห็นว่าหมัดเกือบจะแตกสลาย

“เป็นไปได้ยังไง?”

ทัวปาเหย่ไม่อยากจะเชื่อเลย

ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ฮวงฝู่ฉีและคนอื่นๆ ก็ดูประหลาดใจ แม้ว่าทัวปาเหย่กำลังระงับระดับพลังยุทธ์ของเขา แต่ความแข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาอยู่ที่หมัด ตอนนี้ เขาถูกเด็กคนหนึ่งผลักกลับจริงๆ ซึ่งไม่น่าเชื่อเกินไป