วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1514

ไอสังหารนั้นน่าตกใจมาก

"ติ๊ง——"

จู่ๆเสียงพิณดังทั่วพื้นที่

เยี่ยชิวเขายังไม่ทันได้ออกมาจากค่ายกลนักบุญ ก็ได้ยินอย่างชัดเจน

หยุนซีตกใจ"ฉินเจี้ยนเซียนมาแล้ว!"

"ฉินเจี้ยเซียนคือใคร?"อมตะชางเหม่ยถาม

"ฉินเจี้ยนเซียนเป็นรุ่นน้องของจิ่วเจี้ยนเซียน และยังเป็นหนึ่งในสิบผู้อาวุโสต้นๆของนิกายดาบชิงอวิ๋นเรา"หยุนซีพูดถึงตรงนี้ก็ได้ยินเสียงพิณจากด้านนอกยิ่งอยู่ยิ่งรีบร้อน สีหน้าเปลี่ยน"แย่แล้ว ฉินเจี้ยนเซียนกำลังต่อสู้กับคน"

พูดจบหยุนซีก็รีบออกจากค่ายกลนักบุญ

คนอื่นๆก็ตามหลัง รีบเดินออกมาจากรอยแตกแยก ทันใดนั้นไอสังสารก็ท่วมไปหมดทำให้คนรู้สึกสะพรึงกลัว

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเพียงแค่ชายที่หัวเต็มไปด้วยผมสีขาวนั่งอยู่กลางอากาศด้านหน้ายังมีพิณโบราณวางไว้

ใบหน้าของเขาดูแล้วเหมือนคนอายุกลางๆชุดสีขาวพริ้วดูเท่ราวกับว่าเป็นอมตะลงมาสู่โลก

ในเวลานี้ผู้ชายผมขาวคนนี้กำลังต่อสู้กับผู้มีอำนาจจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามแห่ง

เยี่ยชิวกวาดตามองอีกครั้ง เห็นว่าจิ่วเจี้ยนเซียนเหลือเพียงวิญญาณเดียวเท่านั้น ถูกชายชุดขาวปกป้องอยู่ด้านหลังรักษาบาดแผล

สำหรับอาจารย์หลิวจางจากสำนักหยินหยางและชายชราคนนั้นจากสำนักปู่เทียนไม่รู้ว่าไปที่ไหนแล้วไม่เห็นแม้แต่เงา

"ทำไมจิ่วเจี้ยนเซียนถึงได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น?"

สีหน้าของหยุนซีเปลี่ยนไปอย่างมาก เตรียมตัวจะพุ่งออกไปแต่ก็ถูกหยุดชะงักไว้จากไอสังหาร

"ตูม!"

ผู้มีอำนาจจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามร่วมมือกันโจมตีชายชุดขาว

ชายชุดขาวใช้มือทั้งสองข้างดีดพิณ ได้ยินแค่เสียง"ติ๊ง"เสียงเดียว เสียงพิณราวกับเสียงฟ้าร้องดังระเบิด ดังสนั่นจนหูหนวก

เยี่ยชิวและคนอื่นๆรู้สึกเหมือนแก้วหูจะระเบิด รีบถอยไปหม่นไมล์และดูการต่อสู้จากที่ไกลๆ

การต่อสู้ระดับนี้พวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าใกล้ได้

"โหดมาก!"เยี่ชิวอุทานอย่างตกใจ

หยุนซีพูด"ผู้อาวุโสสูงสุดบอกว่าฉินเจี้ยนเซียนสามารถเป็นนักบุญได้ภายในห้าปี"

และในเวลานี้ชายชราจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์โบราณก็ก้าวไปด้านหน้า

"บูม!"

ชายชราล้มลงในก้าวเดียว กลางอากาศสั่นสะเทือนเหมือนกับจะยุบลงมาตลอดเวลา

และในเวลาเดียวกันร่างกายของชายชราก็เปล่งแสงสีทองออกมาแวววาวราวกับเทพเจาจนทำให้คนไม่กล้ามองตรงๆ

เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่าชายชราคนนี้เหมือนกับทัวปาเหย่ที่ตายด้วยน้ำมือเขา มีสิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันคือพลังของทั้งสองคนต่างกันเยอะมาก

ถ้าหากบอกว่าชายชราเหมือนช้างเชือกหนึ่ง งั้นทัวปาเหย่คงเป้นแค่มดตัวหนึ่ง

ตอนที่ชายชราเดินไปด้านหน้า จิตวิญญาณในตัวเขาพุ่งขึ้นไปบนฟ้าราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามที่ต่อสู้สวรรค์เก้าชั้นและโลกอีกทั้งสิบ

"ฉินเจี้ยนเซียน รับหมัดฉันไปหนึ่งหมัด"

ชายชราพูดจบ หมัดก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของฉินเจี้ยนเซียน

นี้เป็นหมัดสีทองทั้งคู่ เวลาที่ต่อยออกไปเหมือนกับพระอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้า

"หมัดครอบงำสวรรค์และโลก!"

ชายชราตะโกนเสียงดัง พลังมหึมาเหมือนพายุกลางทะเลพุ่งไปทางฉินเจี้ยนเซียน กวาดล้างไปทั่วสวรรค์เก้าชั้น

ไม่เพียงแต่แค่นั้นตอนที่ชายชราปล่อยหมัดออกไป มีออร่าครอบงำทำให้จิตใจเขาตกใจและกลัวมาก

ใบหน้าฉินเจี้ยนเซียนไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย มือทั้งสองดีดพิณอย่างเร็ว

"เจิ้งเจิ้งเจิ้ง——"

เจตนาดาบแต่ละเล่มพุ่งออกมาจากพิณ ราวกับว่ามังกรที่ออกมาจนมีเสียงดาบดังเจิ้งเจิ้ง

มีเจตนาดาบประมาณนับหมื่นได้

"ตูม!"

เจตนาดาบปะทะเข้ากับหัดของชายชราจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์โบราณ ระเบิดแตกทันทีแต่ว่าสามารถหยุดการก้าวมาด้านหน้าของชายชราได้

"มาอีก!"

ชายชราจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์โบราณยิ้มเยือกเย็นแต่ตามด้วยการปล่อยหมัดออกไป

หมัดนี้น่ากลัวมาก เหมือนกับเสียงฟ้าร้องอุกกาบาตตกลงมาและเหมือนกับทางช้างเผือกระเบิด

หมัดของชายชรานั้นทรงพลังมากไม่มีใครเทียบได้ ก็เหมือนกับว่าต่อให้เป้นเทพเจ้าก็สามารถที่จะพังทลายด้วยหมัดนี้ได้