วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1516

จิ่วเจี้ยนเซียนไปปุ๊บ อมตะชางเหม่ยก็บ่นกับเยี่ยชิวขึ้นมา“นายให้ยาอมฤตปลอมให้คนอื่น เป็นลูกล้างผลาญจริงๆ ”

เยี่ยชิวยิ้มอย่างขมขื่น“ฉันรู้ได้ไงว่ายาอมฤตนั้นไม่ธรรมดาเเบบนี้ ”

“แม้ว่านายจะไม่รู้ระกับของยาอมฤต นายก็ไม่ได้คิดดู ของที่นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งทิ้งไว้จะเป็นธรรมดาได้ไง?”อมตะชางเหม่ยว่า“อีกอย่าง นายให้คนอื่น ทำไมไม่ให้ข้า?เข้าใจคำว่าน้ำปุ๋ยที่อุดมสมบูรณ์อย่าปล่อยให้ไหลเข้านาคนอื่นไหม?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “นายไม่ได้รับบาดเจ็บ”

ฮึ!

อมตะชางเหม่ยฮึอย่างไม่พอใจ

หยุนซีได้ยินการสนทนาของพวกเขา และพูดว่า “เยี่ยชิว ฉันขอขอบคุณนายเเทนจิ่วเจี้ยนเซียน”

“เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องเกรงใจ”แม้ว่าเยี่ยชิวจะพูดแบบนี้ แต่ในความเป็นจริง เลือดหยดในใจ

นั่นคือยาอมฤตปลอม!

ยาอมฤตไม่ออก ไม่มีใครจะสู้ได้?

อมนะชางเหม่ยพูดอีกครั้ง“ไอ้เด็กเปรต จิ่วเจี้ยนเซียนบอกเเล้ว รอจัดการศัตรูไป เขาจะมาขอบคุณนาย ข้ามองว่าดาบในมือของเขาดีมาก เดี๋ยวนายไปเอากับเขา”

“นี่มันค่อนข้างยาก” หยุนซีกล่าวว่า“ดาบในมือของจิ่วเจี้ยนเซียนเรียกว่าดับเพลิงตะวันเจ็ดสี เป็นดาบเทพที่ใช้ขนของนกฟีนิกซ์ในการขัดเกลาโดยบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา ”

“นอกจากนี้ ดาบเล่มนี้ยังเป็นดาบพกพาของพระอาจารย์หลายรุ่นของนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา เป็นตัวแทนของสถานะ ”

“ออกมาในครั้งนี้ หัวกน้านิกายกังวลว่าจิ่วเจี้ยนเซียนจะตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงยืมดาบที่เขาพกไว้กับตัวให้จิ่วเจี้ยนเซียน ”

อมนะชางเหม่ยดูถูกเหยียดหยามทั้งหน้า“ยังไงก็เป็นผู้แข็งแกร่งนลนิกายใหญ่ที่หนึ่งของตงฮวง เเม้อาวุธเทพชิ้นหนึ่งก็ต้องยืม เสียสถานะเกินไป”

หยุนซียิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “ถ้าเยี่ยชิวอยากได้ดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีจริงๆ ก็ไม่ใช่ไม่มีวิธี ”

“วิธีอะไร?”อมนะชางเหม่ยรีบถาม

หยุนซีกล่าวว่า “ถ้าเยี่ยชิวเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋น ฉันก็สามารถขอหัวหน้านิกายเอาดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีให้เขาได้”

อมตะชางเหม่ยกล่าว“ฉันคิดว่าวิธีนี้ดี ไอ้เด็กเปรต รีบยินยอม”

นางฟ้าไป๋ฮวาดูไม่พอใจ และพูดว่า “เต้าจ่าง เยี่ยชิวไม่สนใจดาบเล่มนั้นเลย ถ้าคุณชอบ คุณเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋นเองก็จบ ทําไมต้องบังคับเยี่ยชิว?”

เธอไม่อยากให้เยี่ยชิวเข้าร่วมนิกายชิงอวิ๋น มิฉะนั้น ถ้าเยี่ยชิวและหยุนซีอยู่ด้วยกันทั้งเช้าทั้งเย็น ตนเองละ?

อมตะชางเหม่ยยิ้ม“นางฟ้าเข้าใจผิดเเล้ว ข้าไม่ได้บังคับไอ้เด็กเปรต ฉันทำเพื่อหวังดีกับเขาทั้งนั้น”

“เขาได้ฆ่าบุตรนักบุญหลายคน ถ้าเขาไม่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง พื้นที่เทพทั้งสาม สำนักฉีเทียนเเละสํานักหยินหยางจะไม่ปล่อยเขาหมด ”

“นอกจากนี้ ข้าก็อยากเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋น แต่เขาดูถูกฉัน ถ้านางฟ้าหยุนซีเชิญข้าไปเป็นบุตรเทพ ข้าจะไม่ลังเลเเน่ ”

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดอย่างโกรธเคือง“เต้าจ่างพูดคำสั่งสอนไปมากมาย ที่จริงก็แค่อยากได้ดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีเอง”

อมตะชางเหม่ยยิ้มเฮ่ๆและพูดว่า “นางฟ้าพูดถูก อาวุธศักดิ์สิทธิ์ใครไม่อยากได้บ้าง?”

“ฉันไม่อยากได้” เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันไม่สนใจอาวุธศักดิ์สิทธิ์”

อมตะชางเหม่ยเบะปากพูดว่า“นายมีอาวุธเทพ ไม่สนใจอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ความชอบของนาย”

หยุนซีรีบถามว่า “เต้าจ่าง เยี่ยชิวมีความชอบอะไรบ้าง?”

เธอคิดในใจว่า ถ้ารู้ความชอบของเยี่ยชิว อาจจะสามารถให้สิ่งที่เขาชอบ กระตุ้นให้เยี่ยชิวเข้าร่วม นิกายชิงอวิ๋นได้

อมตะชางเหม่ยมองไปที่นางฟ้าหยุนซี และพูดด้วยรอยยิ้ม“ไอ้เด็กเปรตชอบคนสวยไร้เทียมทันอย่างคุณที่มีผิวขาวหน้าตาดี หน้าอกใหญ่และขายาว ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหยุนซีก็แดงกหมด เหลือบมองเยี่ยชิวอย่างเขินอาย และรีบก้มหัวลง

นางฟ้าไป๋ฮวากรนอย่างเย็นชา“เฒ่าหัวงู”

“ไอ้เเก่ อย่าพูดไปเรื่อย เยี่ยชิวรีบขอโทษกับหยุนซี และพูดว่า“ไอ้แก่ชอบล้อเล่น คุณอย่าเเคร์”

“ฉันไม่แคร์”หยุนซีมองไปที่เยี่ยชิวโดยตรง และถามว่า “คุณชายเยี่ย สิ่งที่เต้าจ่างพูดเป็นเรื่องจริงไหม?”