นาฬิกาเทพนั้นส่องแสงเจิดจ้า ส่องท้องฟ้าดุจดวงอาทิตย์ที่แผดจ้า สุกใสจนแทบลืมตาไม่ได้
“นี่คือ...…นาฬิกาทรราช!”
“สำนักจักรพรรดิอสูรเคยมีสัตว์เทพที่โตเต็มที่ แม้กระทั่งฉีกปราชญ์เป็นชิ้นๆ และนาฬิกาทรราชก็เป็นอาวุธลิขิตของมัน”
“ฉันไม่ได้คาดหวังว่า ผู้อาวุโสของสำนักจักรพรรดิอสูรจะนำนาฬิกานี้มา เขาต้องการทำอะไร?”
ฝูงชนพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น
“ปัง”
ทันใดนั้น เสียงนาฬิกาก็ดังไปทั่วแผ่นดิน
“อา...…”
ผู้ฝึกฝนที่อยู่บนพื้นไม่สามารถทนต่อแรงกดดันของสิ่งประดิษฐ์เทพที่ไม่มีใครเทียบได้เลย และถูกสั่นสะเทือนจนเลือดออกทั่วตัว”
ในขณะนั้น รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในอากาศ ตามมาด้วยร่างหนึ่งก้าวออกมาจากภายใน
บุคคลนี้สูงแปดฟุต สวมชุดมังกรสีม่วง สวมมงกุฎทองคำ แม้จะสูงวัย แต่ก็มีลักษณะที่คล้ายจักรพรรดิ
หลังจากที่ชายชราปรากฏตัว เขาก็มองไปที่ผู้อาวุโสของสำนักจักรพรรดิอสูรในอากาศ โค้งคำนับอย่างสุภาพและกล่าวว่า “ราชาอู่แห่งต้าโจว ขอแสดงความเคารพ!”
เมื่อพูดเช่นนี้ ทุกคนก็สั่นสะท้าน
“อะไรนะ? ราชวงศ์เก่าของต้าโจวยังมีชีวิตอยู่?”
“ราชาโจวอู่ยังเป็นปราชญ์ผู้มีอำนาจที่น่าเกรงขาม มีข่าวลือว่าเขาเสียชีวิตไปเมื่อร้อยปีก่อน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น”
“ทำไมเขาถึงมาด้วยล่ะ?”
“มหาอำนาจปราชญ์ที่น่าเกรงขามสองคนนี้มาทำอะไรที่นี่?”
ผู้อาวุโสของสำนักจักรพรรดิอสูรยิ้มเบาๆ และพูดว่า “พี่ชายด้วยกันไหม?”
“ได้” ราชาโจวอู่หัวเราะเสียงดัง จากนั้น แสงก็ระเบิดออกมาจากหน้าผาก บทสวดมนต์ดาบก็สะท้อนก้องไปทั่วสวรรค์และโลก
ชิง!
ดาบยาวสีทองพุ่งออกมาจากตรงกลางหน้าผากของราชาโจวอู่ห่อหุ้มสวรรค์และโลกทันทีด้วยเจตนาดาบ
“ดาบจักรพรรดิปราชญ์!”
“นี่คือดาบเทพที่ปกป้องราชวงศ์ต้าโจว!”
บนพื้นดิน ผู้ฝึกฝนเหล่านั้นที่ไม่ได้หนีไปไกลถูกห่อหุ้มด้วยเจตนาดาบ แต่ละคนหมอบลงบนพื้น หัวใจของพวกเขาเต้นแรง
“จู่โจม”
ผู้อาวุโสสำนักจักรพรรดิอสูรส่งเสียงคำรามยาว เปลี่ยนราวกับคนละคน ดวงตาเปล่งประกายด้วยแสงเทพ เปี่ยมด้วยพลังเลือด คล้ายกับปีศาจที่ฟื้นคืนชีพ โดยไม่แสดงความชรา
ในเวลาเดียวกัน
ราชาโจวอู่ก็ก้าวไปข้างหน้า ด้วยเสียง “ตูม” ที่ดังกึกก้อง เสียงเทพก็สะท้อนก้องอยู่ในอากาศราวกับฟ้าร้องระเบิด
มหาอำนาจปราชญ์ที่ไม่มีใครเทียบเคียงได้ปะทุขึ้นพร้อมกัน แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวสั่นสะท้านสวรรค์และโลก
ขณะนั้น ผู้ฝึกฝนทุกคนก็ล้มลงกับพื้น รู้สึกราวกับว่ากระดูกของพวกเขาถูกบดเป็นผง เต็มไปด้วยความกลัวและความกังวลใจ
“พวกเขากำลังวางแผนจะทำอะไร?”
ท่ามกลางความสับสน ผู้อาวุโสสำนักจักรพรรดิอสูรและราชาโจวอู่แห่งราชวงศ์ต้าโจวก็เข้าหาภูเขาอมตะพร้อมกัน
แต่ละก้าวที่พวกเขาเดิน รอยแตกก็ปรากฏขึ้นในอากาศและลมก็พัดแรง
“ฉันเข้าใจแล้ว”
ทันใดนั้น ผู้ฝึกฝนก็ตะโกนเสียงดังว่า “อายุขัยของพวกเขาใกล้จะสิ้นสุดแล้ว พวกเขาต้องการเปิดภูเขาอมตะและเปิดเผยความลับของจักรพรรดิ”
“โอ้ ไม่ เมื่อพวกเขาเคลื่อนไหวแล้ว พลังของพวกเขาจะส่งผลต่อเราอย่างแน่นอน”
“วิ่ง!”
คนเหล่านี้พยายามหลบหนี แต่แรงกดดันจากมหาอำนาจปราชญ์ทำให้พวกเขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
พวกเขานอนราบกับพื้นหน้าซีด สั่นไปทั้งตัว
“บูม!”
ในที่สุด มหาอำนาจแห่งปราชญ์ทั้งสองซึ่งถือครองสิ่งประดิษฐ์เทพที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ร่วมมือกันโจมตีที่ภูเขาอมตะ
“ปัง”
นาฬิกาทรราชสั่นสะเทือน และคลื่นเสียงที่น่าสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้น ราวกับสึนามิที่ซัดถล่ม ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...