วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1588

เมื่อหลินต้าเหนี่ยวได้ยินคำพูดของทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะด่า “เจ้าสามคนนี้ อยากจะได้นางเซียนหยุนซีแต่กลับไม่ดูสารรูปตัวเองเสียเลย เป็นแค่คางคกกลับคิดจะอาจเอื้อมกินเนื้อห่านฟ้า”

อมตะชางเหม่ยก็ถอนหายใจออกมา “เห้อ ดูแล้วผู้หญิงที่งดงามเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี ”

“สารเลวน้อย ได้เวลาของวีรบุรุษช่วยสาวงามแล้ว รีบลงมือเถอะ！”

เยี่ยชิวยืนนิ่งอยู่กับที่กล่าวว่า “หยุนซีไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น คงไม่แพ้ง่ายๆ หรอก”

ยังไม่ทันขาดคำ

“ฟิ่ว！”

เสียงกระบี่ก็ดังขึ้น

เห็นหยุนซีกำลังหลบหมัดของเฉาเม่า หลบการลอบโจมตีของเว่ยอู๋จี้ แล้วทิ่มกระบี่ไปทางเผยกัง

“มาได้ดี！”

เผยกังหัวเราะร่วน จากนั้นยกค้อนทองขึ้นแล้วทุบไปที่กระบี่ของหยุนซี

มองไปยังค้อนทองแดงที่กำลังจะทุบไปที่กลางกระบี่ ทันใดนั้นหยุนซีก็ใช้ท่าร่างอันปราดเปรียว หลบค้อนทองแดงไปได้ จากนั้นก็แทงกระบี่ไปที่อกของเผยกังด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

“ปัง！”

เกิดประกายไฟขึ้น

ผิวหนังของเผยกังแข็งราวกับเหล็ก จนกระบี่ของหยุนซีก็แทงไม่ทะลุ

“อะไรกัน？”

หยุนซีตกตะลึง จากนั้นสะบัดมือเกิดเป็นม่านกระบี่นับร้อยเข้าปกคลุมบนหัวของเผยกังไว้

“ปังปังปัง……”

เมื่อปราณกระบี่กระทบเข้ากับหัวของเผยกังก็เกิดประกายไฟขึ้น แต่เผยกังกลับไม่เป็นอะไรเลย

สีหน้าของหยุนซีเปลี่ยนไป

“นางฟ้าหยุนซี ลืมบอกไปว่า ข้ามีกายาจินกังไม่สลาย เจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก ฮ่าฮ่าฮ่า......”

เผยกังหัวเราะอย่างได้ใจ

ในตอนนั้นเอง เฉาเม่าและเว่ยอู๋จี้ก็บุกเข้ามาทั้งซ้ายและขวา หยุนซีจึงถูกกดดันจนถอยร่นไปเรื่อยๆ

“หยุนซี เจ้าไม่ใช่คู่มือของพวกเรา ยอมแพ้ซะเถอะ！” เฉาเม่าตะโกนเสียงดัง

เว่ยอู๋จี้หัวเราะแล้วกล่าว “นางฟ้าหยุนซี ยอมตามพวกข้าไปเป็นสนมที่ต้าเว่ยเถอะ พวกเราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก”

บึ้ม！

เผยกังลงมืออีกครั้ง ค้อนทองแดงพุ่งไปยังหยุนซีราวกับดาวตก

หากหยุนซีถูกโจมตีเกรงว่าต้องแข้งขาหักแน่ๆ

เยี่ยชิวทราบว่ารอต่อไปไม่ได้แล้ว หากรอต่อไปหยุนซีจะต้องบาดเจ็บแน่ๆ

“ฉัวะ！”

เยี่ยชิวไปปรากฏกายที่ด้านข้างของหยุนซีอย่างรวดเร็ว แล้วโอบเอวของเธอไว้ จากนั้นถอยกลับมาตำแหน่งเดิม

ในตอนนั้น ทั้งสามคนที่ล้อมหยุนซีอยู่ก็หยุดการโจมตีลง

“เจ้าเองเหรอ！” เมื่อหยุนซีเห็นเยี่ยชิวแล้วก็กล่าวว่า “ขอบคุณ” ด้วยความซาบซึ้ง

เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องเกรงใจ”

เมื่อเฉาเม่าเห็นเยี่ยชิว แววตาก็เกิดประกายเยียบเย็นขึ้น หัวเราะแล้วกล่าว “คิดว่าใคร ที่ไหนได้ก็คือเจ้าเองเหรอ”

เฉาเม่าจำเยี่ยชิวได้ ก่อนที่ภูเขาอมตะจะเริ่มขึ้น เยี่ยชิวและอู๋ลู่จากสำนักจักรพรรดิอสูรได้ต่อสู้กันนั้น เฉาเม่าได้เห็นมากับตา

เยี่ยชิวตอบ “ชายฉกรรจ์อย่างพวกเจ้าสามคน กลับมาล้อมโจมตีผู้หญิงตัวคนเดียว ไม่ละอายบ้างเหรอ？”

“แกเป็นใครกัน？” เผยกังกล่าว

เยี่ยชิวตอบ “ขยะอย่างเจ้านั้นไม่มีคุณสมบัติมารู้ชื่อของข้าหรอก”

“หาที่ตาย” เผยกังไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้ค้อนโจมตีขึ้นมา