วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1657

เหยาเมิ่งตกตะลึงเมื่อเธอรู้ว่าเฉาเม่าและทั่วป๋าซงเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเยี่ยชิวทั้งคู่

เธอรู้จักความแข็งแกร่งของพวกเขาเป็นอย่างดีและตระหนักว่าเธอไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างดีที่สุดก็ตาม หากเธอยังคงต่อสู้กับเยี่ยชิว ชะตากรรมของเธอก็จะเหมือนกับของเฉาเม่าและท่อป๋าซง

ดังนั้นการหลบหนีจึงเป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลที่สุด

“อยากหนีเหรอ?”

ดวงตาของเยี่ยชิวฉายแววเย็นชา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณถามความคิดเห็นของฉันหรือเปล่า?”

จากนั้นนิ้วทั้งห้าของเขาก็แยกออกจากกัน

“ซู่ ซู่ ซู่”

พลังงานดาบระเบิดออกมาจากปลายนิ้วของเยี่ยชิว ตัดผ่านอากาศ และฟันไปทางเหยาเมิ่งอย่างรวดเร็ว

เหยาเมิ่งรู้สึกถึงภัยคุกคามร้ายแรงที่อยู่ข้างหลังเธอ จึงใช้ความว่องไวเพื่อหลบพลังงานดาบขณะตะโกนว่า “เยี่ยฉังเซิง ฉันเป็นนักบุญหญิงแห่งพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น คุณไม่กลัวการตอบโต้จากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นเนื่องจากโจมตีฉันเพื่อประโยชน์ของปีศาจ?”

“พื้นที่เทพฮุ่นตุ้นจะมีค่าอะไร ฉันฆ่าเฉาเม่าและทั่วป๋าซงแล้ว ทำไมฉันถึงสนใจภูมิหลังของคุณล่ะ?” เยี่ยชิวเยาะเย้ย “แม้ว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ของพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น แต่ฉันก็ยังกล้าโจมตี คุณกล้าที่จะต่อสู้กลับใช่ไหม? มาสิ!”

ต่อสู้? ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น

เหยาเมิ่งรู้ดีว่าถ้าเธอต่อสู้กับเยี่ยชิวจริงๆ มันจะเป็นหนทางสู่ความตายของเธอเอง

“โห่!”

เหยาเมิ่งหนีไปไกลอีกครั้ง

เยี่ยชิวยกเท้าขึ้น และในช่วงเวลาต่อมา ร่างของเขาก็ราวกับสายฟ้า สกัดกั้นเหยาเมิ่งในทันที

เหยาเมิ่งตกใจ คิดกับตัวเองว่า ผู้ชายคนนี้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง?

“ความเร็วของคุณช้าเกินไป” เยี่ยชิวพูดและสแกนเหยาเมิ่งก่อนจะล้อเล่น “แต่ฉันเข้าใจได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณกำลังแบกภาระอยู่”

ไอ้สารเลวนี่เขาดูถูกฉันจริงเหรอ?

ทันใดนั้น ความโกรธของเหยาเมิ่งก็ปะทุขึ้นมา ไม่ว่าเธอจะเหมาะกับเยี่ยชิวหรือไม่ก็ตาม เธอก็ตบหน้าเขา

“บัซ!”

ขณะที่ฝ่ามือของเธอโผล่ออกมา ออร่าอันทรงพลังก็พุ่งสูงขึ้น ทำให้เกิดการระเบิดของโซนิคบูม เจตนาฆ่าเต็มเปี่ยม

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ฝ่ามือของเธอจะไปถึงเยี่ยชิว เขาก็ชกต่อย

ในชั่วพริบตา หมัดของเขาก็เร็วราวกับดาวตก ถือแสงสีทองเจิดจ้า ดูเหมือนจะทำลายอุปสรรคทั้งหมดที่มาจากฝ่ามือของเหยาเมิ่ง

“โอ๊ย!”

ฝ่ามือของเหยาเมิ่งกลายเป็นหมอกเลือดทันที ร่างกายของเธอถอยอย่างต่อเนื่อง ถอยหลังหลายร้อยก้าวก่อนที่จะรักษาท่าทางของเธอให้มั่นคง

“นี่คือความแข็งแกร่งของผู้หญิงจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น? อ่อนแอเกินไป” เยี่ยชิวล้อเลียน

ใบหน้าของเหยาเมิ่งกลายเป็นเถ้าถ่าน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเยาะเย้ยเช่นนี้ และเธอโกรธมากจนดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง

“เยี่ยฉังเซิง คุณคิดว่าฉันกลัวคุณจริงๆเหรอ?”

“คุณอยากสู้กับฉันใช่ไหม?”

“ก็ได้ ฉัน เหยาเมิ่ง จะติดตามคุณไปจนจบ!”

หลังจากพูดเช่นนี้ เหยาเมิ่งก็สร้างฝ่ามือต่อหน้าเธอ และร่ายคาถาลึกลับ ทันใดนั้น จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเธอก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาเดียวกัน ต้งเทียนทั้งเก้าก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอ คล้ายกับสัตว์ร้ายเก้าตัวที่อ้าปากกว้าง ดูน่าสะพรึงกลัวเป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตาม ผู้คนในปัจจุบันยังคงสงบอย่างผิดปกติ โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ แม้แต่น้อย

เพราะพวกเขาทุกคนรู้ว่า เยี่ยชิวได้เข้าสู่ขั้นต้งเทียนแล้ว และต้งเทียนทั้งเก้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้ต่อหน้าเยี่ยชิว ไม่สามารถกระตุ้นคลื่นใดๆ ได้เลย

ในความเป็นจริง อมตะชางเหม่สถึงกับกระซิบและเยาะเย้ย

“จิตใจของผู้หญิงคนนี้ทำงานไม่ถูกต้อง จริงๆ แล้วการแสดงต้งเทียนทั้งเก้าต่อหน้าเจ้าหนู เป็นแค่การถามหาปัญหาไม่ใช่เหรอ?” อมตะชางเหม่ยกล่าว

โม่เทียนจีกล่าวว่า “ถ้าพี่ใหญ่อัญเชิญต้งเทียนทั้งสิบ ฉันสงสัยว่าเธอจะกลัวตายหรือเปล่า?"