วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1709

"ของย่าเขา อู่เชียนฟานคนนี้ความสามารถไม่มากแต่อารมณ์ไม่ใช่น้อยๆ"

"เจ้าเด็กเหลือขอ ฉันจะบอกให้นายนะถ้าเขาไม่ใช่คนใช้นาย ฉันจะทุบมันให้ตายในทันทีเลย"

"เรียกเขาว่าเจ้าชายคือการไว้หน้าเขา ถ้าไม่ไว้หน้าเขาก็เป็นแค่ไอ่ขยะ"

"กล้ามาทำตัวกำเริบต่อหน้าข้า ข้าโมโหเหลือเกิน"

อมตะชางเหม่ยพูดไปด่าไป

"ไม่ดีแล้ว"หลินต้าเหนี่ยวพูด"อู่เชียนฟานออกจากภูเขา ทำลายแผนการของพวกเราแล้ว ลูกพี่ใหญ่ทำยังไงดีครับ?"

เยี่ยชิวยังไม่ทันได้พูดอมตะชางเหม่ยก็พูดขึ้นมาว่า"ในเมื่อเขาออกจากภูเขาไปแล้วก็แล้วแต่เขาเถอะ"

"ก็ไม่รู้ว่าปรมาจารย์จากสำนักสูงๆมากันหรือยัง?"

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบนิสัยของอู่เชียนฟาน แต่ว่ายังไงเขาก็เป็นคนใช้ของเจ้าเด็กเหลือขอ หวังว่าเขาจะมีความสุข!"

เยี่ยชิวมองไปที่รอยแตกและพูดเสียงเบาว่า"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของอู่เชียนฟานหรอก เขามีผู้พิทักษ์สองคนค่อยปกป้องอยู่ ขอแค่นักปราช์ปรมาจารย์ไม่มาเขาก็สามารถกลับไปได้อย่างปลอดภัย"

ถึงแม้ว่าปากเขาจะพูดแบบนั้นแต่ว่าในใจเยี่ยชิวกลับรู้สึกว่าอู่เชียนฟานออกจากภูเขายังไงก็น่าจะพบเจอกับปัญหาบางอย่าง

"ลูกพี่ใหญ่พวกเราจะออกจากภูเขาเมื่อไหร่?"หลินต้าเหนี่ยวถาม

เยี่ยชิวพูด"รออีกหน่อย รอให้ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิวอวิ๋นมาแล้ว แบ่งเป็นกลุ่มออกจากภูเขาตามแผนเดิมจากนั้นโยกความผิดทุกอย่างไปที่ตัวอู๋ฮวา"

"โอเค งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี้เถอะ"หลินต้าเหนี่ยวพูดถึงตรงนี้จู่ๆก็ถาม"ลูกพี่ใหญ่ยังมีเบียร์อีกไหม ผมรู้สึกว่าเบียร์ของคนในโลกพวกคุณมันอร่อยมาก"

จบ ขี้เหล้าอีกคนละ

เยี่ยชิวก็ไม่ได้ขี้เหนี่ยวหยิบเอาเบียร์ออกมาหลายลังจากถุงเฉียนคุน

จากนั้นก็หยิบพวกล่าเถียว มันฝรั่งแผ่นทอดกรอบและถั่ว

หลังจากที่เจ้าจิ้งจอกขาวเห็นก็รีบกระโดดลงมาจากต้นไม้"สวบ"รีบแกะถุงล่าเถียวออกสองสามคำก็กินหมดเหมือนกับตัวเขมือบ

"เยี่ยฉางเสิ่น รีบเอาล่าเถียวออกมาเร็ว ฉันเอา ฉันอยากเอาอีก......"เจ้าจิ้งจอกขาวพูดเสียงครวญครางเหมือนกับเด็กสามขวบ

"ตัวเขมือบ"เยี่ยชิวก็เอาล่าเถียวออกมาอีกหลายถุงโยนให้กับเจ้าจิ้งจอกขาวและพูดว่า"กินช้าๆหน่อย กินหมดก็ไม่มีแล้ว"

ต่อด้วยเยี่ยชิวก้เอาช็อคโกแลตออกมาหนึ่งชิ้นแกะแล้วยื่นให้กับหยุนซีพูดว่า"เธอลองชิมดู"

หยุนซีกัดไปเล็กน้อยค่อยๆชิมรสชาติเธอกินได้งดงามมาก

"รสชาติเป็นยังไงบ้าง?"เยี่ยชิวถาม

"อร่อยดีแต่ว่าหวานไปหน่อย"หยุนซีพูดกับเยี่ยชิวเสียงเบาว่า"ฉันยังคงชอบกินเค็มเหมือนเดิม"

เยี่ยชิวหันไปกลับเห็นเพียงแค่สีหน้าหยุนซีที่สื่อถึงความหมายอื่น

"รอบหน้าค่อยกิน"เยี่ยชิวกระซิบว่า"ซีเออร์ ถ้าหากเธอกลับไปแล้วเบื่อสามารถไปคุยกับเย่วเออร์แบ่งปันประสบการณ์กันได้"

"โอเค"หยุนซีหัวพูดว่า"รอบหน้าฉันกับเธอจะรับใช้นายด้วยกัน"

พอได้ยินแบบนี้เยี่ยชิวก็รู้สึกตื่นเต้น ในหัวสมองเริ่มคิดจิตนาการภาพ

"ผู้หญิงสองคนจากลำดับเทพสวรรค์ที่ไร้เทียมทานมารับใช้ตัวเอง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว"

เยี่ยชิวรอคอยที่จะได้เห็นหยุนซีกับไป๋ฮวาเซียนจื่อในรอบต่อไป

ทุกคนกินขนมไปด้วยดื่มเบียร์ไปด้วยสบายยิ่งกว่าอะไร