วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1709

"ของย่าเขา อู่เชียนฟานคนนี้ความสามารถไม่มากแต่อารมณ์ไม่ใช่น้อยๆ"

"เจ้าเด็กเหลือขอ ฉันจะบอกให้นายนะถ้าเขาไม่ใช่คนใช้นาย ฉันจะทุบมันให้ตายในทันทีเลย"

"เรียกเขาว่าเจ้าชายคือการไว้หน้าเขา ถ้าไม่ไว้หน้าเขาก็เป็นแค่ไอ่ขยะ"

"กล้ามาทำตัวกำเริบต่อหน้าข้า ข้าโมโหเหลือเกิน"

อมตะชางเหม่ยพูดไปด่าไป

"ไม่ดีแล้ว"หลินต้าเหนี่ยวพูด"อู่เชียนฟานออกจากภูเขา ทำลายแผนการของพวกเราแล้ว ลูกพี่ใหญ่ทำยังไงดีครับ?"

เยี่ยชิวยังไม่ทันได้พูดอมตะชางเหม่ยก็พูดขึ้นมาว่า"ในเมื่อเขาออกจากภูเขาไปแล้วก็แล้วแต่เขาเถอะ"

"ก็ไม่รู้ว่าปรมาจารย์จากสำนักสูงๆมากันหรือยัง?"

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบนิสัยของอู่เชียนฟาน แต่ว่ายังไงเขาก็เป็นคนใช้ของเจ้าเด็กเหลือขอ หวังว่าเขาจะมีความสุข!"

เยี่ยชิวมองไปที่รอยแตกและพูดเสียงเบาว่า"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของอู่เชียนฟานหรอก เขามีผู้พิทักษ์สองคนค่อยปกป้องอยู่ ขอแค่นักปราช์ปรมาจารย์ไม่มาเขาก็สามารถกลับไปได้อย่างปลอดภัย"

ถึงแม้ว่าปากเขาจะพูดแบบนั้นแต่ว่าในใจเยี่ยชิวกลับรู้สึกว่าอู่เชียนฟานออกจากภูเขายังไงก็น่าจะพบเจอกับปัญหาบางอย่าง

"ลูกพี่ใหญ่พวกเราจะออกจากภูเขาเมื่อไหร่?"หลินต้าเหนี่ยวถาม

เยี่ยชิวพูด"รออีกหน่อย รอให้ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิวอวิ๋นมาแล้ว แบ่งเป็นกลุ่มออกจากภูเขาตามแผนเดิมจากนั้นโยกความผิดทุกอย่างไปที่ตัวอู๋ฮวา"

"โอเค งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี้เถอะ"หลินต้าเหนี่ยวพูดถึงตรงนี้จู่ๆก็ถาม"ลูกพี่ใหญ่ยังมีเบียร์อีกไหม ผมรู้สึกว่าเบียร์ของคนในโลกพวกคุณมันอร่อยมาก"

จบ ขี้เหล้าอีกคนละ

เยี่ยชิวก็ไม่ได้ขี้เหนี่ยวหยิบเอาเบียร์ออกมาหลายลังจากถุงเฉียนคุน

จากนั้นก็หยิบพวกล่าเถียว มันฝรั่งแผ่นทอดกรอบและถั่ว

หลังจากที่เจ้าจิ้งจอกขาวเห็นก็รีบกระโดดลงมาจากต้นไม้"สวบ"รีบแกะถุงล่าเถียวออกสองสามคำก็กินหมดเหมือนกับตัวเขมือบ

"เยี่ยฉางเสิ่น รีบเอาล่าเถียวออกมาเร็ว ฉันเอา ฉันอยากเอาอีก......"เจ้าจิ้งจอกขาวพูดเสียงครวญครางเหมือนกับเด็กสามขวบ

"ตัวเขมือบ"เยี่ยชิวก็เอาล่าเถียวออกมาอีกหลายถุงโยนให้กับเจ้าจิ้งจอกขาวและพูดว่า"กินช้าๆหน่อย กินหมดก็ไม่มีแล้ว"

ต่อด้วยเยี่ยชิวก้เอาช็อคโกแลตออกมาหนึ่งชิ้นแกะแล้วยื่นให้กับหยุนซีพูดว่า"เธอลองชิมดู"

หยุนซีกัดไปเล็กน้อยค่อยๆชิมรสชาติเธอกินได้งดงามมาก

"รสชาติเป็นยังไงบ้าง?"เยี่ยชิวถาม

"อร่อยดีแต่ว่าหวานไปหน่อย"หยุนซีพูดกับเยี่ยชิวเสียงเบาว่า"ฉันยังคงชอบกินเค็มเหมือนเดิม"

เยี่ยชิวหันไปกลับเห็นเพียงแค่สีหน้าหยุนซีที่สื่อถึงความหมายอื่น

"รอบหน้าค่อยกิน"เยี่ยชิวกระซิบว่า"ซีเออร์ ถ้าหากเธอกลับไปแล้วเบื่อสามารถไปคุยกับเย่วเออร์แบ่งปันประสบการณ์กันได้"

"โอเค"หยุนซีหัวพูดว่า"รอบหน้าฉันกับเธอจะรับใช้นายด้วยกัน"

พอได้ยินแบบนี้เยี่ยชิวก็รู้สึกตื่นเต้น ในหัวสมองเริ่มคิดจิตนาการภาพ

"ผู้หญิงสองคนจากลำดับเทพสวรรค์ที่ไร้เทียมทานมารับใช้ตัวเอง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว"

เยี่ยชิวรอคอยที่จะได้เห็นหยุนซีกับไป๋ฮวาเซียนจื่อในรอบต่อไป

ทุกคนกินขนมไปด้วยดื่มเบียร์ไปด้วยสบายยิ่งกว่าอะไร

อันไจ้เทียนพูด"อาจจะเป็นคนของราชวงค์จงโจวก็เป็นไปได้"

หลี่เจาฮุ่ยถอนหายใจพูดว่า"จงโจวกับตงฮวงของพวกเราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันมาหลายปีแล้ว สำหรับราชวงค์ของพวกเขาเป็นไปได้ก็ยอมๆหน่อย ไม่งั้นถ้าเกิดจงโจวกับตงฮวงเราเปิดศึกกันจริงงั้นก็ลำบากเลย"

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อรู้สึกรำคาญพูดว่า"หยุนซีแตะไม่ได้ อู๋ฮวาก็แตะไม่ได้ ยังต้องยอมมือกับราชวงค์จงโจวอีกงั้นพวกเราจัดการใครได้บ้าง?"

อู่จี๋เทียนจุนที่เงียบมาตลอดพูด

"พวกนายต่างเป็นนักบุญที่แข็งแกร่งมั่วแต่ห่วงหน้าพะวงหลังแบบนี้ไม่ทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะหรอ?"

"นอกจากนี้กลุ่มของพวกเราต่างพันธมิตรกันแล้วทำไมยังต้องกลัวราชวงค์แห่งจงโจวและวัดต้าเหลยอินอีก?"

"ไม่ว่าใครจะออกมาเป็นคนแรกก้จับเลยและจี้ถามว่าในภูเขาอมตะเกิดอะไรขึ้น"

อู่จี๋เทียนจุนพูดด้วยความโมโหว่า"ถ้าหากคนที่ออกมาคนแรกเป็นหยุนซี นอกจากจะจี้ถามว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในแล้วยังต้องจับเธอขังคุกไว้"

"ยังไงซะไม่ช้าก็เร็วพวกเราก็ต้องลงมือกับนิกายดาบชิงอวิ๋น ถ้าหากหยุนซีอยู่ในมือพวกเรางั้นหยุนซานก็ไม่กล้ามามั่วซั่วแล้ว"

หลี่เจาฮุยขมวดคิ้วพูดว่า"เทียนจุน ท่านอย่าลืมว่านิกายดาบชิงอวิ๋นยังมีผู้อาวุโสสูงสุด"

"ชายคนนั้นอยู่สันโดษมานาน ถ้าเกิดเขาเคลื่อนไหวเล็กน้อย ถ้าพวกเราแตะต้องหยุนซีอาจะนำพาปัญหามากมายมาหาก็ได้นะ"

สีหน้าอู่จี๋เทียนจุนเต็มไปด้วยความดูถูก"ไอ่แก่นั้นอยู่คนเดียวสันโดษมาหลายปีถ้าเกิดเคลื่อนไหวจริงก็เคลื่อนไหวตั้งนานแล้ว ไม่งั้นพวกเรายั่วนิกายดาบชิงอวิ๋นมาหลายรอบ นิกายดาบชิงอวิ๋นก็ไม่ออกมาทำอะไรเลย

"ในความคิดของฉันคิดว่าไอ่แก่นั้นคงตายไปนานแล้วแหละ"

"นิกายดาบชิงอวิ๋นปกปิดข่าวการตายของเขาไว้เพราะว่าอยากรักษาตำแหน่งตงฮวงอันดันหนึ่งไว้"

"ยังไงก็ตามไม่ว่าใครจะออกมาเป็นคนแรกจับไว้เลย......"

อู่จี๋เทียนจุนพูดถึงตรงนี้จู่ๆก็มองไปทางเข้าภูเขาอมตะพูดว่า"มีคนออกมาแล้ว!"