วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1757

ผู้อาวุโสกระต่ายพูดจบ บิดเอว หันตัวแล้วจากไป

“ทั้งสองท่าน ตามข้ามา” ผู้อาวุโสแกะพาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเข้าไปในวิหาร

ทันทีที่เข้าไป อมตะชางเหม่ยก็ตกตะลึงไปเลย

วิหารได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา พื้นถูกปูด้วยหยกที่อ่อนโยนที่มีเกรดคุณภาพสูง ข้างในมีเสาขนาดใหญ่หลายต้น ทั้งหมดทำมาจากทองคำ

แสงสลัวมาก กลิ่นหอมฟุ้ง

นอกจากนี้ ยังมีเก้าอี้สีทองอีกหลายตัว

“ผู้อาวุโสแกะ～”

เสียงหวานดังขึ้น ปีศาจสาวสวมกระโปรงยาวสองคนเดินเข้ามา โค้งคำนับผู้อาวุโสแกะด้วยความเคารพ

ต่อจากนั้น พวกเธอมองเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยด้วยความสงสัย ดวงตาอัลมอนด์เต็มไปด้วยความสงสัย

เห็นได้ชัดอย่างมาก พวกเธอไม่เคยเห็นเผ่ามนุษย์

ตอนที่พวกเธอกำลังมองเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยก็สำรวจหญิงสาวเผ่าปีศาจสองคนนี้เช่นกัน

หุ่นของพวกเธอเรียวบาง ดูดีอย่างมาก สวมกระโปรงยาวขาวบริสุทธิ์ บริสุทธิ์และน่าหลงใหล ถ้าหากอยู่ในโลกมนุษย์ ด้วยรูปลักษณ์และรูปร่างของพวกเขา เป็นตัวละครระดับดาวโรงเรียนอย่างแน่นอน

เพียงแต่ พวกเธอเหมือนกับผู้อาวุโสกระต่าย หูทั้งขาวและยาว

ผู้อาวุโสแกะพูดอย่างไม่แยแส : “เพื่อนมนุษย์สองคนนี้เป็นแขกผู้มีเกียรติของกษัตริย์ กษัตริย์บอกแล้ว ต้อนรับพวกเขาด้วยของที่ดีที่สุดของพวกเรา”

“รับทราบ” ผู้หญิงทั้งสองตอบรับ หลังจากนั้นชี้ไปทางเก้าอี้สีทองและพูดอย่างอ่อนโยน : “แขกทั้งสองท่านเชิญนั่ง”

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยก็ไม่เกรงใจเช่นกัน นั่งบนเก้าอี้โดยตรง

พวกเขาเพิ่งนั่งลง ผู้หญิงทั้งสองคนก็คุกเข่าอยู่ต่อหน้าพวกเขา หลังจากนั้นยื่นมือออกมาจับขาของพวกเขา

“ทำอะไร” เยี่ยชิวถาม

ผู้อาวุโสแกะพุดด้วยรอยยิ้ม : “ทั้งสองท่าน ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำตามที่สั่งเถอะ รับประกันว่าพวกท่านอยู่ที่นี่ จะได้รับความรู้สึกเหมือนกับอยู่บ้านแน่นอน”

พูดจบ ผู้อาวุโสแกะนอนบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง เคลื่อนไหวอย่างคุ้นเคย จากนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัว ถอดรองเท้าและถุงเท้าให้ผู้อาวุโสแกะอย่างอ่อนโยน

และในเวลาเดียวกัน ผู้หญิงสองคนนั้นก็ช่วยเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยถอดรองเท้าและถุงเท้าเช่นกัน อ่อนโยนอย่างมาก

ท่ามกลางสายตาที่สงสัยของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย ผู้หญิงทั้งสองคนหยิบป้ายออกมาสองอัน ค่อยๆ ผูกเข้ากับข้อมือของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย

บนป้ายข้อมือมีกลิ่นหอมจางๆส่งออกมา น่าดมอย่างมาก เยี่ยชิวรู้จักในพริบตา ป้ายข้อมือทำจากเถาวัลย์วิญญาณ

“ตะเฒ่า ทำไมผมถึงรู้สึกว่าที่นี่เหมือนกับร้านแช่เท้าของโลกมนุษย์” เยี่ยชิวกระซิบพูด

อมตะชางเหม่ยพยักหน้า : “นายไม่พูด ฉันเกือบจะลืมไปเลย เหมือนจริงๆด้วย”

หลังจากที่ผู้หญิงทั้งสองคนผูกป้ายข้อมือให้พวกเขา ลุกขึ้น พูด : “แขกทั้งสองท่าน เชิญตามฉันมา”

ต่อจากนั้น เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยถูกเชิญไปที่บันไดที่ปูด้วยหยกอันอ่อนโยน

“แขกสองท่าน”

ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นไปบนบันได หลังจากนั้นพูดด้วยความเคารพ : “แขกทั้งสองท่านเชิญขึ้นไปชั้นบน จะมีคนดูแลพวกท่านอยู่ข้างบน”

“เชิญ!” ผู้อาวุโสแกทำท่าเชิญหนึ่งที ขึ้นไปชึ้นบนก่อน

เยี่ยชิวและผู้อมตะชางเหม่ยตามขึ้นไป

มาถึงชั้นสอง ทันทีที่มาถึงก็มองเห็นสระน้ำขนาดใหญ่ สระน้ำภายในคายพลังงานทางจิตวิญญาณอันอุดมสมบูรณ์ออกมา เพียงแค่สูดดมหนึ่งที ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข ความเหนื่อยล้าหายไปทันที

หญิงสาวสามคนในชุดสีขาวปรากฏตัวขึ้น พูดด้วยความเคารพ : “ผู้อาวุโสแกะ!”

“เริ่มเลย!” ผู้อาวุโสแกะออกคำสั่ง

“รับทราบ” ผู้หญิงทั้งสามตอบกลับ หนึ่งในนั้นถอดเสื้อผ้าบนตัวของผู้อาวุโสแกะก่อน เหลือเพียงกางเกงขาสั้นตัวหนึ่งเท่านั้น

“แช่น้ำใช่ไหม อันนี้ฉันคุ้นเคย” อมตะชางเหม่ยถอดเสื้อยาวของตัวเอง