วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1776

เดิมพัน?

เมื่อได้ยินสองคำนี้ หัวใจของเยี่ยชิวก็แทบจะระเบิดเสียงหัวเราะ และเขาก็ถามว่า “ผู้อาวุโสลิง เดิมพันแบบไหนล่ะ?”

ผู้อาวุโสลิงกล่าวว่า “ถ้าภายในสิบวัน คุณจำสูตรยาเหล่านี้ไม่ได้ คุณต้องคืนยาวิญญาณที่คุณได้รับมาให้ฉัน”

“แต่หากคุณจำได้ ฉันจะให้ยาวิญญาณชั้นยอดแก่คุณ ว่าอย่างไร?”

เยี่ยชิวขมวดคิ้วและพูดว่า “ผู้อาวุโสลิง พูดตามตรง มันค่อนข้างยากที่จะจำสูตรยานับแสนในสิบวัน...…”

ผู้ชายคนนี้เริ่มกลัวแล้ว

ผู้อาวุโสลิงเข้าใจความคิดของเยี่ยชิว ก็แอบคิดว่า “เขาจะคิดว่ามันลำบากมากเกินไป และไม่เดิมพันกับฉันหรือไม่?”

“ไม่ ฉันต้องหาทางให้เขาเดิมพันกับฉัน”

“ฉันจะต้องเอายาวิญญาณเหล่านั้นคืน แม้ว่ายาจะมีน้อย แต่ชื่อเสียงของฉันก็ตกอยู่ในอันตราย”

เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ ผู้อาวุโสลิงจึงพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง ถ้าคุณจำสูตรยาเหล่านี้ได้ภายในสิบวัน ฉันจะให้ยาวิญญาณระดับสูงแก่คุณ ว่าอย่างไร?”

“นี่……” เยี่ยชิวยังคงดูลังเล

ผู้อาวุโสลิงตัดสินใจบังคับเยี่ยชิวเล็กน้อยและพูดว่า “ถ้าคุณคิดว่าทำไม่ได้ คุณสามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้ในตอนนี้และคืนยาวิญญาณให้ฉัน”

เยี่ยชิวหายใจเข้าลึกๆ ราวกับรวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า “ในกรณีนี้ ฉันจะเดิมพัน”

เมื่อผู้อาวุโสลิงเห็นเยี่ยชิวเห็นด้วย ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และคิดกับตัวเองว่า “เจ้าหนู เตรียมพร้อมที่จะคืนยาวิญญาณเหล่านั้นให้ฉัน!”

เยี่ยชิวกล่าวต่อ “ผู้อาวุโสลิง หากคุณแพ้ คุณจะให้ยาวิญญาณระดับสูงแก่ฉันจริง ๆ หรือไม่”

“ถ้าตอนนั้นคุณปฏิเสธที่จะยอมรับมันล่ะ?”

“การฝึกฝนของฉันอ่อนแอ และฉันไม่สามารถเอาชนะคุณได้”

ผู้อาวุโสลิงกล่าวว่า “ง่ายมาก ผู้อาวุโสแกะ อยู่ที่นี่ ให้เขาเป็นพยาน”

“ถ้าฉันแพ้ ฉันจะให้ยาคุณแน่นอน ไม่เช่นนั้นฉันจะเป็นคนไร้ประโยชน์”

“แต่เยี่ยฉังเซิง ครั้งนี้ฉันแน่ใจว่าจะชนะการเดิมพัน เพราะคุณไม่สามารถจำสูตรยาได้เป็นแสนสูตรในสิบวัน”

ผู้อาวุโสลิงยิ้มและพูดว่า “ผู้อาวุโสแกะ ไปเล่นหมากรุกกันเถอะ”

“ศิษย์น้องเยี่ย โชคดีนะ” ผู้อาวุโสแกะ พูดจบและติดตามผู้อาวุโสลิง

เยี่ยชิวเฝ้าดูแผ่นหลังของผู้อาวุโสลิง และมีรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปาก

“ฉันยังไม่แพ้เดิมพันเลย”

จากนั้น เยี่ยชิวก็เดินเข้าไปในห้อง

การจดจำสูตรยานับแสนรายการในสิบวัน หมายความว่าเขาต้องจดจำสูตรยาอย่างน้อยหมื่นรายการต่อวัน ซึ่งถือเป็นความท้าทายที่สำคัญสำหรับเยี่ยชิว

เขาสุ่มหยิบสูตรยาจากชั้นวาง เปิดแล้วดู

“อืม สูตรยานี้ฉันคุ้นเคย มันถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์ยา“

จากนั้นเยี่ยชิวก็หยิบสูตรยาที่สองออกมา

“อันนี้ก็คุ้นเคยเหมือนกัน มันถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์ยาด้วย”

เยี่ยชิวนำสูตรยาที่สามออกมา

“นี่คือสูตรยาที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ? ฉันก็จำสูตรยานี้ได้เช่นกัน”

ด้วยวิธีนี้ เยี่ยชิวได้ศึกษาสูตรยาหลายร้อยสูตรอย่างรวดเร็ว และพบว่าเขาคุ้นเคยกับสูตรยาหลายสูตรอยู่แล้ว ซึ่งบางสูตรบันทึกไว้ในคัมภีร์ยา และบางสูตรมาจากมรดกบรรพบุรุษของตระกูลเยี่ย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในมรดกบรรพบุรุษของตระกูลเยี่ย มีสูตรยามากมายนับไม่ถ้วน จำนวนน่าประหลาดใจ

ความเร็วของเยี่ยชิวเพิ่มขึ้น เมื่อเขาคุ้นเคยกับสูตรยามากขึ้น มือของเขาขยับราวกับสายฟ้า เขาหยิบสูตรยาออกมาอย่างรวดเร็วและคืนไว้บนชั้นวาง

ในชั่วพริบตา เขาได้อ่านมากกว่าหนึ่งพันสูตรยา

“ฉันจำสูตรยาทั้งหมดนี้ได้”

“อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ช้าเกินไป”

“แม้ว่าฉันจะอ่านสูตรยาทั้งหมดได้ภายในสิบวัน แต่การนำมันออกมาอย่างต่อเนื่องและนำกลับคืนจะทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อย”

“ฉันต้องหาวิธีที่มีประสิทธิภาพมากกว่านี้”

เยี่ยชิวขมวดคิ้วและคิดอย่างลึกซึ้ง

เขายืนนิ่งและเปิดใช้งานดวงตาสวรรค์อย่างเงียบๆ จากนั้นเหลือบมองสูตรยา และดูดซับเนื้อหาทันทีโดยไม่หยุด