วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1805

ชายชรากล่าวว่า: "คุณชายเยี่ย ฉันสามารถช่วยคุณควบคุมเตานี้ได้โดยสิ้นเชิง"

"นอกจากนี้ ฉันยังเคยช่วยจักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนใช้เตานี้หลอมอาวุธวิเศษจำนวนไม่น้อยอีกด้วย"

"ซึ่งวิธีการหลอมอาวุธเหล่านั้นฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี และฉันก็สามารถสอนให้กับคุณได้ทั้งหมดเลยครับ"

เยี่ยชิวกล่าว: "ดี เช่นนั้นตอนนี้คุณก็สอนวิธีการหลอมอาวุธเหล่านั้นให้กับฉันเลย"

"ไม่มีปัญหาครับ" ชายชราพูดจบ ก็นำนิ้วจิ้มไปที่หว่างคิ้วของเยี่ยชิว

ในชั่วพริบตา ทักษะลับของการหลอมอาวุธจำนวนนับไม่ถ้วน ก็บันทึกเข้าไปในสมองของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวกวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงกล่าวถามชายชราว่า: "เตานี้ควบคุมอย่างไรเหรอ?"

ชายชราลังเลใจเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: "คุณชายเยี่ย หากฉันนำวิธีการควบคุมเตาบอกกับคุณแล้ว คุณจะพาฉันออกไป ใช่ไหมครับ?"

"คุณไม่ไว้ใจฉันเหรอ?" สีหน้าของเยี่ยชิวเยือกเย็น "ในเมื่อคุณไม่ไว้ใจฉัน เช่นนั้นก็ช่างเถอะ คุณก็อยู่ที่นี่ต่อไปก็แล้วกัน"

พูดจบ เขาก็หันหลังกลับแล้วจะเดินจากไป

"คุณชายเยี่ย เดี๋ยวก่อนครับ"

ชายชราไปขวางด้านหน้าของเยี่ยชิวเอาไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กล่าวกับเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า: "คุณชายเยี่ย คุณย่าโกรธเคืองไปเลย ฉันไม่ได้ไม่ไว้ใจคุณนะครับ"

"เช่นนั้นคุณหมายความว่ายังไงกัน?" เยี่ยชิวกล่าวถาม

ชายชรากล่าวถาม: "คืออย่างนี้ครับ ถ้าหากว่าฉันบอกวิธีการควบคุมเตากับคุณแล้ว เช่นนั้นชีวิตของฉันก็จะต้องถูกคุณชายเยี่ยควบคุมนับจากนี้ไป ฉะนั้นฉัน......"

"คุณกังวลว่าฉันจะทำร้ายคุณอย่างนั้นเหรอ?" เยี่ยชิวกล่าว: "เช่นนั้นคุณก็ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ ฉันมีเทพศาสตราอยู่แล้ว คงจะไม่สนใจเตาผุๆ พังๆ เตาหนึ่งหรอก"

"หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีก....."

"คุณชายเยี่ย ฉันพูดแล้วครับ" ชายชราเห็นเยี่ยชิวจะไป จึงกัดฟันเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าไปใกล้แล้วกระซิบข้างหูของเยี่ยชิวสองสามประโยค

หลังจากพูดจบ เยี่ยชิวมองชายชราด้วยสีหน้าที่สงสัย: "คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม? การควบคุมเตามันง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ก็ง่ายแบบนี้ล่ะครับ" ชายชรากลัวว่าเยี่ยชิวจะไม่เชื่อ จึงกล่าวว่า: "คุณชายเยี่ย คุณวางใจเถอะครับ ฉันไม่โกหกคุณแน่นอน ฉันหวังว่าคุณจะพาฉันออกไปด้วยนะครับ"

"คุณชายเยี่ย วิธีการหลอมอาวุธและควบคุมเตา ฉันก็บอกกับคุณไปจนหมดแล้ว คุณเตรียมที่จะพาฉันออกไปจากที่นี่เมื่อไรเหรอครับ?"

เยี่ยชิวกล่าว: "คุณรออีกสักพักหนึ่งก็แล้วกัน"

"รอนานแค่ไหนเหรอครับ?" ชายชรากล่าวถาม

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย: "หนึ่งหมื่นปี"

เชี่ย

สีหน้าของชายชราดำราวกับก้นหม้อทันที แล้วชี้หน้าด่าเยี่ยชิว: "คุณมัน....."

"มันอะไรเหรอ?" เยี่ยชิวกล่าวถามพลางยิ้มตาหยี: "คุณอยากจะบอกว่าฉันมันสารเลวใช่ไหม?"

รอยยิ้มบนใบหน้าของใบหน้าของชายชราแข็งทื่อไปเล็กน้อย และเขาก็กล่าวว่า: "คุณชายเยี่ย คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ต่อให้ฉันจะใจกล้าสักแค่ไหน ฉันก็ไม่กล้าว่าคุณว่าสารเลวหรอกครับ อันที่จริงฉันอยากจะบอกว่าคุณช่างเป็นราชาที่น่าเคารพนับถือจริงๆ ครับ"

"คุณชายเยี่ยครับ คุณดูซิว่าฉันจริงใจต่อคุณขนาดนี้ อีกทั้งยังบอกวิธีการหลอมอาวุธและควบคุมเตาให้กบคุณทั้งหมดแล้ว คุณจะต้องไม่โกหกฉันอย่างแน่นอนใช่ไหมครับ?"

"บางทีฉันอาจจะกำลังโกหกคุณอยู่จริงๆ ก็ได้" เยี่ยชิวกล่าว

"เป็นไปไม่ได้หรอกครับ" ชายชรากล่าว: "คุณหน้าตาหล่อเหลาขนาดนั้น จะต้องพูดจาเชื่อถือได้อย่างแน่นอน ใช่ไหมครับ?"

เยี่ยชิวยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ใครบอกคุณล่ะว่า คนที่หน้าตาหล่อจะพูดจาเชื่อถือได้? คนที่ขี่ม้าขาว อาจจะไม่ใช่เจ้าชายเสมอไป บางทีอาจจะเป็นพระถังก็ได้"

"พระถังคือใครเหรอครับ?" ชายชราถามจบ จากนั้นก็กล่าวว่า: "คุณชายเยี่ย เมื่อครู่นี้คุณล้อเล่นกับฉันใช่ไหมครับ? คุณจะต้องพาฉันออกไปอย่างแน่นอนใช่ไหมครับ?"

"แน่นอน" เยี่ยชิวยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ฉันก็บอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่า อีกหนึ่งหมื่นปี ฉันจะต้องพาคุณออกไปอย่างแน่นอน"

ทันใดนั้น ใบหน้าของชายชราก็ขมขื่นราวกับมะระ อยากจะด่าเยี่ยชิวก็ไม่กล้า เหมือนกับคนที่ถูกเอาเปรียบสารพัดจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ