วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1809

เมื่อผู้อาวุโสไก่เห็นการกระทำของเยี่ยชิว เขาก็สับสนขึ้นมาทันที

“หลอมอาวุธด้วยมือเปล่าหรือ? เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

ผู้อาวุโสไก่จ้องมองตรงไปที่ฝ่ามือของเยี่ยชิว ซึ่งเยี่ยชิวกำลังนวดคลึงอัคนีห้าธาตุจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง

“ท่านอาจารย์ ท่านกำลังหลอมอาวุธอยู่หรือ?” ผู้อาวุโสลิงตกตะลึง “มีใครสามารถหลอมอาวุธเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสแกะยังดูประหลาดใจและกล่าวอีกว่า "นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นวิธีการหลอมอาวุธเช่นนี้"

ผู้เฒ่าสุนัขดูเต็มไปด้วยความสงสัย "สิ่งนี้จะสำเร็จไหรือไม่"

“คนโง่เขลากลุ่มหนึ่ง” ผู้อาวุโสไก่กลับมามีสติและพูดว่า “คุณชายเยี่ยกำลังหลอมอาวุธด้วยมือเปล่า”

“การหลอมอาวุธด้วยมือเปล่าเป็นวิธีการที่ทันสมัยที่สุด เนื่องจากไม่มีแท่นหลอม ผู้หลอมอาวุธจึงต้องอุทิศตัวเองอย่างสุดใจในการหลอมวัตถุโดยไม่วอกแวกใดๆ”

“แม้ว่าเราจะไม่ได้ใช้แม่แบบการตีขึ้นรูป แต่เมื่อทำสำเร็จแล้ว สิ่งที่ถูกหลอมแล้วจะมีระดับที่สูงกว่าแบบที่ใช้แม่แบบตีขึ้นรูป”

“ไม่เพียงแค่นั้น เมื่อระดับพลังยุทธ์ของผู้หลอมอาวุธถึงระดับจักรพรรดิ เขายังสามารถหลอมพื้นที่สวรรค์และปฐพีด้วยมือเปล่าได้อีกด้วย”

เหตุใดจึงเก่งกาจเยี่ยงนี้?

ผู้อาวุโสที่อยู่ในสถานการณ์ล้วนตกตะลึง

“ผู้อาวุโสไก่ เจ้ารู้วิธีหลอมอาวุธเช่นนี้หรือไม่” ผู้อาวุโสลิงถาม

ตุ้บ!

ผู้อาวุโสไก่ทุบหัวผู้อาวุโสลิงด้วยนิ้วเดียวแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "หากเจ้าไม่ถาม คุณจะตายหรืออย่างไร"

แน่นอนว่าผู้อาวุโสไก่ไม่รู้วิธีหลอมอาวุธด้วยมือเปล่า

“ไม่มีทาง เจ้าเป็นนักกลั่นอาวุธระดับสวรรค์ เหตุใดเจ้าจึงจะไม่รู้วิธีหลอมอาวุธด้วยมือเปล่า?” ผู้อาวุโสลิงรู้สึกประหลาดใจ

ผู้อาวุโสไก่ถามว่า "เจ้าคิดว่ามันง่ายไหมที่จะหลอมอาวุธด้วยมือเปล่า"

"ให้ข้าบอกเจ้าว่าเมื่อมองดูโลกแห่งการฝึกฝนทั้งหมด มีผู้หลอมอาวุธเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลอมอาวุธได้ด้วยมือเปล่า อาจเป็นไปได้ว่ามีเพียงคุณชายเยี่ยเท่านั้นที่สามารถทำได้"

“เพราะในประวัติศาสตร์ของการหลอมอาวุธ มีเพียงเทคนิคการหลอมอาวุธระดับจักรพรรดิเท่านั้นที่บันทึกวิธีการหลอมอาวุธด้วยมือเปล่า”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้อาวุโสที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตกใจอีกครั้ง

“ผู้อาวุโสไก่ เจ้ากำลังบอกว่าอาจารย์ของข้าเชี่ยวชาญวิชาการหลอมอาวุธระดับจักรพรรดิแล้วหรือ?” ผู้อาวุโสวัวพูดด้วยความตกใจ

ผู้อาวุโสไก่พยักหน้า "เป็นไปได้อย่างมาก"

ผู้อาวุโสลิงมองไปที่เยี่ยชิวและถามอย่างสงสัย "แปลก ท่านอาจารย์ได้เรียนรู้วิชาการหลอมอาวุธระดับจักรพรรดิจากที่ไหน"

ทันใดนั้นผู้อาวุโสไก่ก็คิดถึงความเป็นไปได้

"มันอาจจะเป็น..."

เมื่อมาถึงจุดนี้ พี่ไก่ก็หุบปากและมองไปที่สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า "มันควรจะเป็นผู้อาวุโสผู้นั้น นอกจากเขาแล้ว ข้าไม่คิดว่าจะมีใครที่เชี่ยวชาญเทคนิคการหลอมอาวุธระดับจักรพรรดิเลย"

ผู้อาวุโสลิงถามว่า "อาจารย์ ผู้อาวุโสที่ท่านกำลังพูดถึงคือใคร"

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มแล้วพูดว่า "มันอยู่ไกลในท้องฟ้า แต่มันอยู่ใกล้ต่อหน้าต่อตาเจ้า"

เอ่อ?

ผู้อาวุโสลิงมองไปทางซ้ายดูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่เข้าใจ

“เจ้า ปกติแล้วเจ้าเป็นลิง แต่ในช่วงเวลาวิกฤติ เจ้าก็โง่เหมือนลา” หลังจากที่ผู้อาวุโสไก่พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่เตาปากว้าแล้วถามว่า "เจ้ารู้หรือไม่ว่าเป็นใคร"

“เจ้ากำลังพูดถึงเตาปากว้าหรือไม่ โอ้ะ ข้าคิดว่าเจ้ากำลังพูดถึงวิญญาณของอาวุธ!” ในที่สุดผู้อาวุโสลิงก็รู้สึกตัวและพูดว่า "จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนครั้งหนึ่งเคยใช้เตาปากว้าเพื่อหล่อหลอมสิ่งดีๆ มากมาย วิญญาณอาวุธนั้นอยู่ที่นี่ หลังจากอยู่ในเตาสมบัติมาหลายปี ข้าก็ได้เรียนรู้วิชาหลอมอาวุธของจักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนแล้ว”

“แต่ผู้อาวุโสคนนั้นมีนิสัยไม่ดี เมื่อข้าไปครั้งสุดท้าย เขาไม่แม้แต่จะคุยกับข้าด้วยซ้ำ เขาจะสอนวิชากรหลอมอาวุธระดับจักรพรรดิแก่อาจารย์ได้อย่างไร?”

“อาจเป็นเพราะฉันหน้าตาดี!” จู่ๆ เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น