วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1814

ผู้อาวุโสทั้งสิบคนของเผ่าปีศาจรู้สึกหดหู่ใจ แต่ละคนได้ฝึกฝนดาบเก้าจักรพรรดิสวรรค์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบ พวกเขาไม่สามารถฝึกฝนได้สำเร็จ

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?”

“ทำไมเราไม่สามารถเรียนรู้กระบวนท่าดาบได้แม้แต่ท่าเดียว?”

“สุดท้ายแล้วมีปัญหาที่ตรงไหนกันแน่?”

ผู้อาวุโสรวมตัวกันขมวดคิ้วงงงวย

“เป็นไปได้ไหมว่าพรสวรรค์ของเราแย่เกินไป” ผู้อาวุโสลิงถาม

ผู้อาวุโสแกะเกิดความคิดขึ้นมาทันทีว่า "ข้ามีหนึ่งความคิด"

“อะไรนะ?” ทุกคนมองไปที่ผู้อาวุโสแกะ

ผู้อาวุโสแกะชี้ไปที่สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยอย่างเงียบ ๆ ผู้อาวุโสทุกคนก็เข้าใจทันที

“พรสวรรค์ของผู้นำนั้นแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าปีศาจ หากราชาไม่สามารถเรียนรู้ได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องของพรสวรรค์” หลังจากที่ผู้อาวุโสหมีพูดจบ เขาก็หันกลับมาแล้วเดินไปที่สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยแล้วพูดว่า " ท่านผู้นำ คุณชายเยี่ย พวกข้าไม่สามารถเรียนรู้วิชาดาบใดๆ ได้ เหตัใดเจ้าจึงไม่ลองดูล่ะ”

“ตกลง!” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยเห็นด้วย

เมื่อผู้อาวุโสเหล่านี้กำลังฝึกวิชาดาบ นางก็เฝ้าดูจากด้านข้าง และใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัย

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยเหยียดฝ่ามือออก แล้วดาบยาวก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของนาง หลังจากนั้นนางก็เริ่มฝึกตามกระบวนท่าแรกของดาบเก้าจักรพรรดิสวรรค์

หลังจากนั้นไม่นาน

“ข้าก็เรียนไม่ได้เช่นกัน” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว สถานการณ์ของนางเหมือนกันกับเหล่าผู้อาวุโส นางมีเพียงกระบวนท่าดาบแต่ไม่มีพลังดาบ

“เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยถามเยี่ยชิว

เยี่ยชิวส่ายหัวแสดงให้เห็นว่าเขาไม่รู้

ผู้อาวุโสหมีกล่าวว่า "หากพรสวรรค์ของเราแย่เกินกว่าที่จะเรียนรู้ แต่พรสวรรค์ของผู้นำนั้นแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าปีศาจของเรา หากพูดตามหลักเหตุผลแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลใดที่ผู้นำจะไม่สามารถเรียนได้"

“ข้ารู้ว่าทำไม” ทันใดนั้นผู้อาวุโสวัวกล่าวขึ้น “เพราะว่าวิชาดาบนี้เรียกว่าดาบเก้าจักรพรรดิสวรรค์”

หลังจากพูดจบ ผู้อาวุโสวัวก็เห็นใบหน้าที่สับสนของทุกคนจึงถามว่า "เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ?"

ผู้อาวุโสเสือกล่าวว่า "ผู้อาวุโสวัว ท่านต้องการจะพูดอะไรกันแน่ พูดเร็ว ๆ และอย่ากลั้นมันไว้"

ผู้อาวุโสวัวหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า "ข้าคิดว่ามีเพียงจักรพรรดิแห่งสวรรค์เท่านั้นที่สามารถเรียนรู้ดาบเก้าจักรพรรดิสวรรค์ได้"

จักรพรรดิแห่งสวรรค์?

เมื่อสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยได้ยินสองคำนี้ เขาก็แอบเหลือบมองไปที่เยี่ยชิว แล้วก็ตกตะลึงอยู่ในใจ

สำหรับผู้อาวุโสท่านอื่น ๆ ในตอนแรกพวกเขาตกตะลึงแล้วจึงหัวเราะ

“เจ้าหัวเราะกันทำไม” ผู้อาวุโสวัวถามด้วยความสับสน

“ผู้อาวุโสวัว ท่านหมายความว่าคุณชายเยี่ยคือจักรพรรดิแห่งสวรรค์หรือ?” ผู้อาวุโสสุนัขถาม

ผู้อาวุโสวัวพยักหน้า "ใช่แล้ว เจ้านายของข้าคือจักรพรรดิแห่งสวรรค์"

ผู้อาวุโสสุนัขกล่าว "ข้ามีชีวิตอยู่มาหลายปีแล้ว เคยได้ยินกี่ยวกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับจักรพรรดิแห่งสวรรค์เลย"

ผู้อาวุโสกระต่ายยังกล่าวอีกว่า "บนโลกนี้ไม่มีจักรพรรดิสวรรค์"

ผู้อาวุโสลิงถึงกับหัวเราะเยาะ "ผู้อาวุโสวัว เจ้าดูเหมือนไม่ค่อยฉลาด แต่จริงๆ แล้วเจ้าไม่ฉลาดเลย"

ทุกคนหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

ใบหน้าของผู้อาวุโสวัวเปลี่ยนเป็นสีแดงและเขาพูดว่า "ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ข้าคิดว่าอาจารย์ของข้าคือจักรพรรดิแห่งสวรรค์"

ผู้อาวุเสือกล่าว "ผู้อาวุโสวัว เจ้าจะให้ข้าหัวเราะข้าจนตายรึ!"

“อย่าบอกว่าไม่มีจักรพรรดิสวรรค์ในโลกนี้ แม้ว่าจะมีจักรพรรดิสวรรค์จะมีระดับขั้นการฝึกแบบไหน?”

“ในความคิดของข้า จักรพรรดิแห่งสวรรค์อย่างน้อยก็มีพลังมากกว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ใช่หรือไม่ มิฉะนั้น เจ้าจะกล้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิแห่งสวรรค์ได้อย่างไร?”