วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 188

บทที่ 188 ส่งเธอไปลงนรก

โจวเฮ่าเข้าใจทันทีว่าเฝิงโย่วหลิงหมายถึงอะไรและถามว่า "คุณอยากแแตะแม่ของเยี่ยชิวเหรอ"

“ถูกต้อง”เฝิงโย่วหลิงพูด：“ตราบใดที่แม่เขาอยู่ในมือพวกเราก็ไม่กลัวว่าเยี่ยชิวจะไม่เชื่อฟังเรา”

“แล้วคุณต้องการทำอะไร？”

“จับแม่เขามาก่อนค่อยว่ากัน”

บอกทำก็ทำเลย

ในขณะนั้นทั้งสามก็ได้ออกจากสุ่ยจิงกง

เฝิงโย่วหลิงขับรถโจวเฮ่าและหลี่เฉียนเฉิงนั่งอยู่เบาะหลัง

“โหย่วหลิงช่วงนี้เธอได้โทรหานายน้อยเซียวไหม？”โจวเฮ่าถาม

“อย่าพูดถึงมันเลยฉันยังไม่กล้าโทรหานายน้อยเซียวเลย”เฝิงโย่วหลิงพูด

“ทำไมอะ？”

“หลังจากที่ขาทั้งคู่ของนายน้อยเซียวพิการนิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากทุกครั้งที่ฉันโทรไปคุยกันอยู่ดีๆเขาก็ด่าฉันขึ้นมาด่าทีเป็นครึ่งชั่วโมง”

เฝิงโย่วหลิงขับรถไม่ทันสังเกตสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังแอบจับมือกันแบบเงียบๆ

หลี่เฉียนเฉิงเหลือบมองโจวเฮ่าอย่างนุ่มนวลเปรียบเสมอสาวน้อยอันเป็นที่รักที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข

โจวเฮ่านึกขึ้นได้หนึ่งอย่างและตักเตือนว่า：“ยังไงก็ตามโหย่วหลิงถึงแม้เยี่ยชิวกับหลินจิงจื้อไม่ได้อยู่เจียงโจวแต่ความสัมพันธ์ของราชามังกรกับเขาดีมากพวกเราก็ต้องระวังหน่อยนะหากราชามังกรยืนหยัดเพื่อเยี่ยชิว……”

“ไม่ต้องกังวลหรอกพี่เฮ่าผู้เฒ่าอย่างราชามังกรไม่น่ากลัวขนาดนั้น”เฝิงโย่วหลิงยิ้มแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ลูกพี่ใหญ่เจียงโจวเป็นลูกชายบุญธรรมฮั่นหลงอายุเก้าพันปีเมื่อวันผมได้ไปเยี่ยมฮั่นหลงมาแล้วเขาได้ยอมรับผมเป็นพี่น้องเขาละ”

“โอ้？”โจวเฮ่าประหลาดใจเล็กน้อย

เฝิงโย่วหลิงพูด：“ตอนนี้ฮั่นหลงอยู่ฝั่งเราจะราชามังกรแล้วไง！”

สายตาโจวเฮ่าเปลี่ยนเป็นเย็นชาและพูดว่า：“ดังนั้นเดี๋ยวจัดการเยี่ยชิวแล้วเสร็จก็ฆ่าอีกแก่ราชามังกรด้วยเลยแม่งเอ๋ยแต่ก่อนทำพวกเราเสียหายหลายเรื่อง”

“วีรบุรุษเห็นสิ่งเดียวกันฉันก็คิดเช่นนั้นฆ่าเยี่ยชิวแล้วก็ฆ่าราชามังกรฮ่าฮ่าฮ่า……”

รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า

ยี่สิบนาทีต่อมาก็มาถึงถนนเก่าๆสายหนึ่ง

เห็นไกลๆมีตึกอยู่อาศัยปรากฏอยู่ตรงกลาง

“พี่ห่าวใช่ที่นี้ไหม？”เฝิงโย่วหลิงชี้ตึกแล้วถาม。

“อืม”โจวเฮ่าตอบ：“ฉันได้ไปเช็คมาแล้วเยี่ยชิวกับแม่เขาพักอยู่ที่นี่แหละ”

เฝิงโย่วหลิงขับรถต่อไปข้างหน้าแต่ว่ารถเพิ่งขับถึงใต้ตึกก็มีเสียงดังขึ้น“ปัง”

กาจือ！

เบรคกะทันหัน

สองคนที่นั่งอยู่เบาะหลังไม่ทันระวังตัวก็พุ่งไปข้างหน้า

ด้วยสายตาที่รวดเร็วโจวเฮ่าได้เอาตัวเข้าไปปกป้องหัวของหลี่เฉียบเฉิงแต่หัวของเขาเองนั้นก็ได้ไปกระแทกกับกระจกอย่างแรง

พ้ง!

ที่หัวถลอกเลือดก็ไหลออกมา

“เฉียนเฉิงเป็นอะไรไหม？”โจวเฮ่าไม่ทันได้สนใจตัวเองด้วยความเป็นห่วงและกังวลถามหลี่เฉียนเฉิง

“พี่ห่าวฉันไม่เป็นไรแต่หัวของเธอมีเลือดออกวูวูวู……”

หลี่เฉียนเฉิงด้วยความตื่นตระหนกทั้งร้องไห้ทั้งหยิบผ้าเช็คหน้าออกมาเช็คเลือดที่ออกจากหัวเบาๆ

“ไม่มีใครตายสักหน่อยร้องไห้นิดหน่อยพอถ้าคุณยังร้องไห้อีกฉันจะโยนคุณลง”เฝิงโย่วหลิงรำคาญแล้วตะโกนใส่