วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 193

สะพานนี้มีความสูงมากกว่าหนึ่งร้อยเมตร

หากรถตกจากที่สูงขนาดนั้น จะมีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวคือ รถถูกทำลายและทุกคนจะเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ

เยี่ยชิวอยู่ได้ไม่นาน และออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

และส่งข้อความไปหนึ่งข้อความ

สิบนาทีต่อมา หานหลงได้ปรากฏตัวขึ้น

"พี่ใหญ่" หานหลงยืนอยู่ข้างหลังเยี่ยชิว และเรียกด้วยความเคารพ

"โจวห่าวและหลี่เฉียนเฉิงอยู่ที่ไหน?" เยี่ยชิวถามอย่างเย็นชา การฆ่าเฝิงโย่วหลิงเท่านั้น ไม่สามารถขจัดความเกลียดชังในหัวใจของเขาได้

เขาต้องการกำจัดรากของมันทั้งหมด!

"หลี่เฉียนเฉิงมีวิลล่าอยู่ในเมือง และโจวห่าวพักอยู่กับเขา" หานหลงกล่าว

"พาฉันไปที่นั่น"

"ครับ"

หานหลงขับรถพาเยี่ยชิวไปที่เมืองด้วยตัวเอง

จากระยะไกล เห็นยามสี่คนอยู่ด้านนอกวิลล่า

หานหลงกล่าวว่า "พี่ใหญ่ นอกจากยามทั้งสี่คนที่ิอยู่ด้านนอกแล้ว ยังมีบอดี้การ์ดคอยลาดตระเวนลานด้านในด้วย พี่สามารถทิ้งคนเหล่านี้ไว้ให้ผมจัดการได้ ส่วนพี่ไปจัดการกับโจวห่าวและหลี่เฉียนเฉิงด้วยตัวเองเถอะ"

"ไม่ต้องหรอก ฉันทำคนเดียวไหว"

เยี่ยชิวลงจากรถ เดินไปรอบ ๆ อีกด้านหนึ่งของวิลล่า กระโดดข้ามกำแพงลานสูงสามเมตร และร่อนลงอย่างแผ่วเบาในลานบ้าน

ดังที่หานหลงกล่าว มีบอดี้การ์ดหลายคนลาดตระเวนอยู่

เยี่ยชิวสังเกตอย่างระมัดระวัง หลีกเลี่ยงบอดี้การ์ดและกล้องวงจรปิด และเข้าไปในวิลล่าได้อย่างง่ายดาย

วิลล่าหลังนี้หรูหรามาก และมีห้าชั้น

เยี่ยชิวเข้ามาจากชั้นหนึ่ง จนกระทั่งเขาไปถึงชั้นสี่ แต่เขาไม่เห็นผู้คุ้มกันแม้แต่คนเดียว

สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจ

"ในเมื่อนายกำลังมองหาใครสักคนที่จะปกป้องนาย ทำไมนายถึงจัดบอดี้การ์ดทั้งหมดไว้ข้างนอก?"

เยี่ยชิวรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ฉันมาถึงชั้นห้าอย่างเงียบ ๆ และมองไปรอบ ๆ ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่นยกเว้นห้องนอนหนึ่งห้องที่ประตูปิดอยู่

หลังจากฟังอย่างตั้งใจ มีเสียงเล็กน้อยดังมาจากข้างใน

เยี่ยชิวเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ

เอาหูไปแนบประตู

แน่นอนว่ามีคนกำลังพูดอยู่ข้างใน

"โย่วหลิงไอ้โง่คนนี้ มันบอกอีกว่าได้วางกับดักไว้อย่างแน่นหนาเพื่อฆ่าเยี่ยชิวและหลินจิงจื้อแล้ว ตอนนี้เยี่ยชิวคงไปสบายแล้วล่ะ"

นี่คือเสียงของโจวห่าว

หลังจากนั้นทันที เสียงอันไพเราะของหลี่เฉียนเฉิงก็ดังขึ้นโดยพูดว่า "เฝิงโย่วหลิงไม่เพียงแต่โง่เท่านั้น แต่ยังโง่มากอีกด้วย เขายังชอบดุฉันอยู่เสมอ ตอนนี้ฉันไม่ชอบเขาเลย"

"แล้วนายชอบใครล่ะ?" โจวห่าวถาม

"น่าเกลียดจริง ๆ ~" หลี่เฉียนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "พี่ห่าว รอเดี๋ยวนะ ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่"

"เซอร์ไพรส์อะไร?"

"เดี๋ยวก็รู้เอง ฮ่า ๆ ~"

เสียงอยู่ข้างในไม่ดังอีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้เยี่ยชิวแน่ใจว่าหลี่เฉียนเฉิงและโจวห่าวอยู่ในห้อง ดังนั้นเขาจึงผลักประตูเบา ๆ

ประตูถูกปลดล็อก เหลือช่องว่างไว้

เมื่อผ่านช่องว่างนั้น เยี่ยชิวเห็นโจวห่าวนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์แดงอย่างสบาย ๆ

เยี่ยชิวกำลังจะเข้าไปฆ่าโจวห่าว แต่ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก

วินาทีต่อมา เยี่ยชิวตกตะลึง

เขาเห็นหลี่เฉียนเฉิงออกมาจากห้องน้ำ เขาสวมวิกผมยาว แต่งหน้าจัดหนัก และลิปสติกสีสดใส แต่งตัวเหมือนผู้หญิง

ไม่มีอะไรเลย สิ่งที่สะดุดตายิ่งกว่านั้นคือ หลี่เฉียนเฉิงสวมกระโปรงลายเสือดาว คลุมผ้าไหมสีขาวที่ขาของเขา และรองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่ง

เยี่ยชิวตกตะลึง

นี่มันอะไรกัน?

จากนั้น หลี่เฉียนเฉิงเดินอย่างเย้ายวน และเดินไปหาโจวห่าว โดยแสร้งทำเป็นเขินอาย แล้วถามว่า "พี่ห่าว ฉันสวยไหม?"