วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1962

“ในเวลาแบบนี้ คุณยังกล้าขู่ฉันอีกเหรอ เฉินเทียนมิ่ง ฉันคิดว่าคุณแค่เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่”

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ใช้กำลังทันที

“อ่า.…..” เฉินเทียนมิ่งส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

“หยุด!” บรรพบุรุษของตระกูลเฉินรีบพูด “เยี่ยฉังเซิง ตราบใดที่คุณปล่อยเทียนมิ่งไป ฉันสามารถตกลงตามเงื่อนไขใดๆ ที่คุณเสนอได้”

เฉินเทียนมิ่งเป็นทายาทของตระกูลเฉินและเป็นหลานชายคนโปรดของบรรพบุรุษ เมื่อเห็นหลานของเขาถูกทรมานต่อหน้าต่อตา บรรพบุรุษของตระกูลเฉินก็รู้สึกวิตกกังวลและโกรธเคือง

“เงื่อนไขใดๆ ที่คุณตกลงได้?” เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ชายชราไร้ประโยชน์ ฉันไม่ชอบจิตสำนึกของคุณจริงๆ ทำไมคุณไม่ทำลายมันด้วยตัวเองล่ะ!”

บรรพบุรุษของตระกูลเฉินไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่า หากเขาทำลายจิตสำนึกของตัวเอง เฉินเทียนมิ่งจะต้องตายอย่างแน่นอน

“เยี่ยฉังเซิง ปล่อยเทียนมิ่งไป เราจะสละมรดกจักรพรรดิมังกร และคุณสามารถออกไปได้อย่างอิสระ” บรรพบุรุษของตระกูลเฉินกล่าว

“ฮึฮึ..….” เยี่ยชิวเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ชายชราไร้ประโยชน์ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังวางแผนอะไร”

“ทันทีที่ฉันปล่อยเฉินเทียนมิ่งไป คุณจะสังหารฉันด้วยพลังทั้งหมดของคุณ”

“ดังนั้น ฉันจะไม่ปล่อยเฉินเทียนมิ่งไป”

ดวงตาของบรรพบุรุษตระกูลเฉินเป็นประกายด้วยความคุกคาม “เยี่ยฉังเซิง คุณต้องการอะไรกันแน่?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ก่อนที่จิตสำนึกของคุณจะปรากฏขึ้น ฉันบอกเฉินเทียนมิ่งว่า วันนี้ฉันจะทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง”

“เหตุผลที่เขารู้สึกว่าอยู่ยงคงกระพันส่วนใหญ่ เป็นเพราะตระกูลเฉินของคุณ ไม่ใช่หรือ?”

“พูดอีกอย่างก็คือ การสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือคุณ”

“คุณบอกฉันหน่อยว่า ถ้าฉันดับสายจิตสำนึกของคุณต่อหน้าเขา คุณคิดว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร?”

สายตาของบรรพบุรุษตระกูลเฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เยี่ยฉังเซิง คุณควรเว้นที่ไว้สำหรับการเคลื่อนไหวบ้าง มันจะดีกว่าสำหรับคุณในอนาคต...…”

“ไม่มีอนาคต วันนี้ ไม่คุณก็ฉันที่ต้องตาย” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณว่า เมื่อฉันดับสายจิตสำนึกนี้ ฉันจะฆ่าเฉินเทียนมิ่ง”

บรรพบุรุษของตระกูลเฉินตอบอย่างเคร่งขรึม “ชายหนุ่ม อย่าหลอกตัวเอง”

“ฉันยอมรับว่า คุณมีศักยภาพมาก พูดได้ว่า ใต้ขั้นหยวนอิง คุณเป็นผู้พิชิตได้”

“อย่างไรก็ตาม คุณไม่เข้าใจพลังของราชานักบุญ แม้แต่สายจิตสำนึก คุณก็ไม่สามารถสั่นคลอนได้”

“ฉันเป็นคนที่เห็นคุณค่าของพรสวรรค์ หากคุณเต็มใจที่จะเข้าร่วมตระกูลเฉินของเรา และกลายเป็นข้ารับใช้ของเทียนมิ่ง ฉันจะมองข้ามอดีตและไว้ชีวิตคุณ ฉัน…...”

“คุณหุบปากซะ!” เยี่ยชิวตะคอก “อย่าพูดถึงเฉินเทียนมิ่งที่ไร้ค่านั่น แม้แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำให้ฉันเป็นผู้รับใช้ของคุณ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของบรรพบุรุษของตระกูลเฉินก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด “เยี่ยฉังเซิง คุณตั้งใจจริงหรือที่จะเดินไปตามเส้นทางนี้? ฉันแนะนำให้คุณ…...”

“พอแล้วกับคำแนะนำ เป็นการดีกว่าที่คุณจะเผชิญหน้ากับความตาย!” เยี่ยชิวกล่าวขณะจับจิตวิญญาณดั้งเดิมของเฉินเทียนมิ่ง และก้าวไปหาบรรพบุรุษของตระกูลเฉิน เจตนาในการต่อสู้ของเขาพุ่งพล่าน

บรรพบุรุษของตระกูลเฉินตกตะลึงชั่วขณะ

เขาคิดว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังโอ้อวด แต่สิ่งที่เขาประหลาดใจคือ การกระทำของเยี่ยชิวดูเหมือนจะบ่งบอกว่าเขาตั้งใจที่จะดับสายแห่งจิตสำนึกนี้จริงๆ

“เขาเสียสติไปแล้วเหรอ?”

“นักฝึกฝนขั้นต้งเทียนสูงกล้าท้าทายฉันเหรอ เขาได้ความมั่นใจมาจากไหน?”

“เป็นไปได้ไหมว่า เขามีสิ่งประดิษฐ์เทพ?”

“แต่ด้วยระดับการฝึกฝนของเขา เขาไม่สามารถเปิดใช้งานสิ่งประดิษฐ์เทพได้”

ในขณะที่บรรพบุรุษของตระกูลเฉินกำลังคิดเช่นนี้ เขาก็รู้สึกถึงรัศมีอันแผดเผาที่ล็อกตัวเขาไว้ ในช่วงเวลาต่อมา เขาก็เห็นกลุ่มเปลวไฟสีน้ำเงินปะทุออกมาจากเหนือศีรษะของเยี่ยชิว

“ไฟพิเศษระดับเทพ?”

บรรพบุรุษของตระกูลเฉินหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “เยี่ยฉังเซิง คุณไม่รู้เลยว่า ราชานักบุญนั้นทรงพลังเพียงใด การพยายามใช้ไฟพิเศษระดับเทพต่อต้านฉัน ก็เหมือนกับการพยายามใช้ไข่ตีหิน คุณกำลังประเมินตัวเองสูงเกินไป”

“ทำไมไม่ลองดูล่ะ?” เยี่ยชิวกล่าวในขณะที่เข้าใกล้บรรพบุรุษของตระกูลเฉิน

บรรพบุรุษของตระกูลเฉินหัวเราะเบาๆ “ถ้าคุณอยากลองดู ก็เชิญเลย”

“ด้วยระดับการฝึกฝนของฉัน ไฟพิเศษระดับเทพไม่สามารถทำร้ายฉันได้เลย”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว

ขณะนี้ เยี่ยชิวอยู่ห่างจากบรรพบุรุษตระกูลเฉินเพียงสามเมตร

“เฉินเทียนมิ่ง ลืมตาขึ้น แล้วดูว่าฉันจะดับสายจิตสำนึกของปู่คุณได้อย่างไร” เยี่ยชิวกล่าวก่อน

ปัง