วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1988

อู่จี๋เทียนจุนบีบเลือดหยดหนึ่งออกจากนิ้วกลางและป้ายลงบนกระจก ทันใดนั้นกระจกทั้งบานก็ใสขึ้นมาทันตา

“กระจกอากาศหยินหยาง จงปรากฏภาพไกลออกไปพันลี้!”

อู่จี๋เทียนจุนตะโกนเสียงหนักแน่น ทันใดนั้นหมอกขมุกขมัวก็ปรากฏขึ้นในกระจก

“เอ๊ะ?”

อู่จี๋เทียนจุนส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ จากนั้นก็บีบเลือดที่นิ้วกลางและแตะลงบนกระจกอีกครั้ง

“จงสืบเสาะไปทั่วพันลี้!”

แล้วหมอกในกระจกก็หนาขึ้น

“ไม่คิดเลยว่าเยี่ยฉังเซิงผู้นี้จะหลอกลวงเป็นด้วย หึ”

อู่จี๋เทียนจุนแค่นหัวเราะและเก็บกระจกอากาศหยินหยาง จากนั้นก็พูดกับตัวเอง “ไม่แปลกเท่าไร คนเก่งๆ ของสุสานมังกรต่างก็ตายด้วยน้ำมือของเยี่ยฉังเซิงทั้งนั้น”

“มรดกจักรพรรดิมังกรส่วนใหญ่ก็ถูกเขาเอาไป”

“เยี่ยฉังเซิง ในเมื่อเจ้าต้องการแกล้งตายเพื่อหลบหนี ข้าผู้สูงส่งก็จะทำตามปรารถนาของเจ้า ปล่อยให้ทุกคนคิดว่าเจ้าตายด้วยน้ำมือของปราชญ์ผู้แข็งแกร่ง”

“แล้วข้าผู้สูงส่งจะค่อยๆ ตามหาเจ้าเอง”

“เจ้าหนีไม่พ้นเงื้อมมือข้าหรอก”

เมื่ออู่จี๋เทียนจุนพูดจบ เงาของเขาก็ค่อยๆ หายไป

...

ห่างออกไปหลายล้านลี้

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเดินออกจากรอยแยกของอากาศพร้อมพ่อบ้านอาวุโส

เมื่อพ่อบ้านอาวุโสมองดูรอบๆ และพบว่าที่นี่คือเนินเขาทุรกันดาร เขาก็ถามอย่างอดไม่ได้ “อาจารย์ พวกเราไม่ได้จะกลับบ้านเหรอ เรามาทำอะไรที่นี่”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวว่า “เยี่ยฉังเซิงยังไม่ตาย”

“อะไรนะ” พ่อบ้านอาวุโสไม่อยากจะเชื่อ เขาพูดว่า “ผมเห็นกับตาตัวเองว่าเยี่ยฉังเซิงถูกเฉินเสวียนฟาดจนกลายเป็นหมอกโลหิต เขาจะไม่ตายได้ยังไง”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพูดว่า “แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเยี่ยฉังเซิงใช้วิธีอะไรในการหลบหลีกไม้ตาย แต่ฉันรู้ว่าเขายังไม่ตายแน่นอน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ดาบบินทั้งเก้าที่ฉันหลอมให้เทียนมิ่งก็ยังอยู่บนตัวเขา”

“ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของดาบบิน”

“ไปกับฉัน ไปจับเยี่ยฉังเซิงกัน!”

ร่างของทั้งสองหายวับไป

ห่างออกไปสี่ล้านลี้

ณ หุบเขาลึก

ร่างของเยี่ยชิวปรากฏขึ้นกลางอากาศ ในมือมีกระจกหินที่โจวอู่หยางให้เขาไว้

“วันนี้อันตรายมาก เกือบตายซะแล้ว”

“พูดแล้วก็ต้องขอบคุณเฉินเสวียน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยากจะฆ่าฉัน ฉันคงไม่ได้หนีออกมาง่ายๆ แบบนี้”

ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เยี่ยชิวถูกโจมตีจนกระเด็นไปตรงหน้าเฉินเสวียนและได้เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายของเฉินเสวียน เยี่ยชิวก็รู้ในทันทีว่าเฉินเสวียนต้องการฆ่าเขา

ดังนั้น เขาจึงซ้อนแผนเสียเลย

ตอนที่เฉินเสวียนฟาดฝ่ามือเข้ามา เขาก็แยกร่างเต๋าออกมาหนึ่งร่าง จากนั้นก็ใช้คาถาล่องหนร่างจริงเพื่อหลบหนีด้วยความช่วยเหลือของกระจกหินที่โจวอู่หวังมอบให้

และเพื่อให้สมจริงยิ่งขึ้น เขายังตั้งใจทิ้งยาวิญญาณและสมุนไพรวิญญาณจำนวนหนึ่งไว้ที่ร่างเต๋าด้วย

“โชคดีที่ฉันมีไหวพริบ คิดแผนจักจั่นลอกคราบได้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นยังไง”

เยี่ยชิวแอบภูมิใจในตนเอง ขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกขอบคุณโจวอู่หวังเล็กน้อย

“วิชาเทพหนึ่งชี่แปลงเป็นสามช่างน่าอัศจรรย์ ร่างเต๋าที่แยกออกมาเหมือนร่างจริงแทบทุกประการ ยกเว้นแค่ว่าไม่มีแก่นวิญญาณเท่านั้น”

“ต้องขอบคุณโจวอู่หวัง”

“หากเขาไม่ถ่ายทอดวิชาเทพและมอบอาวุธวิเศษให้ฉัน คงไม่ง่ายที่จะหนีจากสายตาของผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนั้น”