“อา……”
ภายในตำหนักมีเสียงร้องโหยหวนของหลงผู้ซ่าดังไม่ขาดสาย
อู่จี๋เทียนจุนฉีกและประกอบร่างของหลงผู้ซ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับกำลังเล่นของเล่นที่น่าสนุก ไม่รู้จักเบื่อ
“ไอ้บ้าเอ๊ย! ตอนอารมณ์ไม่ดีก็ทรมานฉัน ตอนอารมณ์ดีก็ยังทรมานฉัน ยังมีความยุติธรรมเหลืออยู่ไหม?”
“อู่จี๋ไอ้เฒ่า สักวันหนึ่ง ฉันจะทำให้แกอยู่แบบตายทั้งเป็น!”
หลงผู้ซ่าสาบานในใจ
เวลาผ่านไปชั่วครู่ใหญ่
อู่จี๋เทียนจุนเพิ่งจะโยนหลงผู้ซ่าลงบนพื้น ก่อนจะดื่มเหล้าอึกหนึ่งแล้วหัวเราะดังลั่น “สะใจจริง ๆ!”
หลงผู้ซ่านอนคว่ำอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดขาว แอบเหลือบมองอู่จี๋เทียนจุนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น
“มันสะใจแก แต่ฉันนี่สิเกือบตาย!”
ในตอนนั้นเอง สายตาของอู่จี๋เทียนจุนก็มองมากระทบ หลงผู้ซ่าตกใจจนรีบก้มหน้า ซ่อนแววตาแห่งความแค้นเอาไว้
“เงยหน้าขึ้นมา!”
เสียงของอู่จี๋เทียนจุนเต็มไปด้วยอำนาจที่ไม่อาจขัดขืนได้
ไอ้แก่คนนี้คิดจะทำอะไรอีก?
หลงผู้ซ่าเงยหน้าขึ้นอย่างหวาดหวั่น ในใจเต็มไปด้วยความกังวล
“หลงผู้ซ่า ช่วงนี้พฤติกรรมของนายน่าพอใจมาก ฉันผู้สูงส่งจึงตัดสินใจมอบโอกาสให้นายสักครั้ง”
เมื่ออู่จี๋เทียนจุนพูดจบ เขาโบกมือเพียงครั้งเดียว ทันใดนั้นก็มีหม้อทองแดงปรากฏขึ้นกลางอากาศ
หม้อทองแดงนั้นมีขนาดใหญ่เท่ากับห้องหนึ่งห้อง มันสีดำสนิทราวกับหมึก ส่งพลังงานหยินที่น่าขนลุกออกมา
หลงผู้ซ่าใจคอไม่ดี ถามด้วยความกังวลว่า “อาจารย์ นี่คือ...”
อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า “หม้อนี้มีชื่อว่า หม้อพิษหมื่นชนิด”
หม้อพิษหมื่นชนิด?
แค่ฟังจากชื่อก็ดูไม่ใช่ของดีอะไร
ในใจหลงผู้ซ่ารู้สึกกังวลยิ่งขึ้น
อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะ “นายอย่าได้ดูถูกมัน หม้อนี้คือวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่หายากยิ่งในโลก”
หรือว่าอู่จี๋แก่เฒ่าจะมอบวัตถุศักดิ์สิทธิ์นี้ให้ฉัน?
เขาจะใจดีขนาดนั้นจริงหรือ?
หลงผู้ซ่ารวบรวมความกล้าแล้วถามว่า "อาจารย์ ฉันขอทราบว่าหม้อนี้มีประโยชน์อย่างไร?"
อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า "นายรู้ไหมว่าทำไมมันถึงถูกเรียกว่าหม้อพิษหมื่นชนิด? นั่นก็เพราะภายในหม้อนี้เก็บรวบรวมสารพิษที่ร้ายแรงและมีพลังหยินถึงขีดสุดจากวัตถุพิษจำนวน 9,999 ชนิด"
"อะไรนะ?"
สีหน้าของหลงผู้ซ่าเปลี่ยนไปในทันที
อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อว่า "ฉันใช้เวลาหลายพันปีในการรวบรวมสารพิษร้ายแรงและพลังหยินจากวัตถุพิษทั้ง 9,999 ชนิดนี้มาได้ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"
"อาจารย์เพิ่งบอกไปว่า พฤติกรรมในช่วงนี้ของนายทำให้ฉันพอใจมาก"
"ดังนั้น ฉันตัดสินใจจะให้นายอยู่ในหม้อนี้เป็นเวลาเจ็ดวัน"
เจ็ดวัน...
เมื่อหลงผู้ซ่าได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว ร่างกายสั่นเทาโดยไม่อาจควบคุมได้
"ขอบคุณท่านอาจารย์มาก แต่โอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ ผมคิดว่าช่วงนี้...ผมอาจจะยังไม่จำเป็นต้องใช้" หลงผู้ซ่าพยายามกล่าวด้วยความฝืนใจ
ในหม้อนี้มีสารพิษร้ายแรงจากวัตถุพิษกว่า 9,000 ชนิด เขายังเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา อย่าว่าแต่จะอยู่ในนั้นเจ็ดวันเลย แค่เจ็ดนาทีก็อาจตายเพราะพิษแล้ว
อู่จี๋เทียนจุนถามว่า "นายกลัวหรือ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...