วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2077

หลังจากการปรากฏตัวของค่ายกลสงครามจักรพรรดิสถานการณ์ภายในของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็วุ่นวายเช่นกัน

ศิษย์นับหมื่นคนรีบวิ่งไปยังทิศทางของตระกูลเฉินด้วยความตื่นเต้น

จากระยะไกล พวกเขาเห็นหยุนซานและผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ยืนอยู่ภายในเวทีการต่อสู้ ซึ่งทำให้ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น งุนงงอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ทำไมผู้นำนิกายและผู้อาวุโสใหญ่ถึงอยู่ในเวทีการต่อสู้?”

“เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาจะไปดวลกัน?”

“ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ผู้นำนิกายและผู้อาวุโสใหญ่กำลังมีความขัดแย้ง ทุกอย่างจบลงแล้ว...…”

ชั่วขณะหนึ่ง ศิษย์นับไม่ถ้วนรู้สึกไม่สบายใจ

ด้วยศัตรูที่น่าเกรงขามที่ยังจัดการไม่ได้ ความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างผู้นำระดับสูงของนิกายการต่อสู้ที่เป็นชีวิตและความตาย มันเกินกว่าจะจินตนาการได้

หากไม่ได้รับสายตาอันจับจ้องจากผู้มีอำนาจภายนอก ศิษย์หลายคนอาจออกจากนิกายดาบชิงอวิ๋นทันทีเพื่อเอาชีวิตรอด

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ทำไมผู้นำและผู้อาวุโสใหญ่ถึงต้องต่อสู้เพื่อความเป็นความตาย”

“หรือว่าอุดมการณ์ของพวกเขาไม่เข้ากัน?”

ลูกศิษย์ที่ไม่ได้รับข้อมูลคิดว่าหยุนซานและผู้อาวุโสตระกูลเฉินขัดแย้งกันเนื่องจากมีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับศัตรู

“เป็นที่ทราบกันดีว่า ผู้อาวุโสใหญ่มักจะยืนกรานมาโดยตลอดและไม่พอใจกับทัศนคติเฉยเมยของปรมาจารย์นิกายมาช้านาน ตอนนี้ห้าพันธมิตรมาเคาะประตูบ้านเราแล้ว ถ้าเราล่าถอยโดยไม่สู้ หน้าตาของนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราจะเป็นอย่างไร?”

“ถ้าเราไม่ยอมแพ้และต่อสู้กับพวกเขา พวกเราทุกคนจะต้องตาย และนิกายดาบชิงอวิ๋นจะถูกขับไล่ออกจากโลกฝึกฝนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ความอดทนของผู้นำนั้น เพื่อประโยชน์ของตัวเราเองและเพื่ออนาคตของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“ในฐานะลูกศิษย์ของนิกายที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวง เราควรเต็มใจที่จะเสียสละชีวิต หลั่งเลือด เผชิญกับสถานการณ์อันตราย และแม้แต่เสียชีวิตในสนามรบเพื่อนิกายนี้ ฉันสนับสนุนผู้อาวุโสใหญ่ในการต่อสู้กับห้าพันธมิตรจนถึงที่สุด แม้ว่ามันจะหมายถึงการพ่ายแพ้ในสนามรบก็ตาม เพราะนั่นจะเป็นการตายอย่างมีเกียรติ”

“คุณเป็นผู้รู้แจ้งแล้วหรือ? ถ้าอย่างนั้นก็ออกไปฆ่าศัตรูซะ!”

“ทำไมคุณไม่ไปล่ะ?”

“ฉันกลัวความตาย”

“คนขี้ขลาดที่กลัวความตาย ไม่คู่ควรที่จะยืนเคียงข้างคุณ!”

“ทำไมคุณไม่ไปต่อสู้กับศัตรูล่ะ?”

“ฉันเลือกที่จะอยู่ที่นี่ เฝ้าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งสุดท้ายของนิกายเรา”

“คุณไร้ยางอาย คิดข้อแก้ตัวที่ไร้สาระเช่นนี้เพราะคุณกลัวความตาย”

“คุณเรียกใครว่าไร้ยางอาย พูดอีกครั้งถ้าคุณกล้า แล้วฉันจะหักขาที่สามของคุณ”

“...…“

ฉากนั้นวุ่นวายมาก

ศิษย์หลายคนกำลังต่อสู้กันเอง และบางคนก็ได้ต่อสู้กันด้วยกำลังกายแล้ว

ด้วยศัตรูที่น่าเกรงขามที่หน้าประตูบ้านของพวกเขา และความขัดแย้งระหว่างผู้นำระดับสูงของนิกาย ทำให้หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความไม่สบายใจ

“เงียบ!”

เสียงของหยุนซานดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้อง สะท้อนไปทั่วทุกแห่ง

ทันใดนั้น ทุกคนก็เงียบลง เงียบราวกับเข็มตก

ทุกคนมองไปที่หยุนซานภายในค่ายกลสงครามจักรพรรดิ คาดหวังว่าเขาจะพูดบางอย่างหรือให้คำอธิบาย อย่างไรก็ตาม หยุนซานกลับเพิกเฉยต่อพวกเขาโดยสิ้นเชิง และจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเท่านั้น

“เฉินเป่ยโต่ว ลงมือซะ!” หยุนซานกล่าว

“หากคุณอยากตายขนาดนั้น ฉันจะให้ความปรารถนาของคุณเป็นจริง” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็พุ่งเข้าหาหยุนซานเหมือนลูกปืนใหญ่

ขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากฝ่ามือของเขา พุ่งไปข้างหน้าเหมือนภูเขา ด้วยพลังอันสง่างามที่ทำให้อากาศสั่นไหว

ท่าทางของลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นเปลี่ยนไป

พวกเขาทั้งหมดตระหนักว่าผู้นำและผู้อาวุโสใหญ่ไม่ได้ล้อเล่น พวกเขากำลังจะต่อสู้เพื่อความเป็นความตายกันจริงๆ

“บูม!”

หยุนซานปล่อยหมัด

ขณะที่หมัดของเขาโจมตี หมัดนั้นมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ทั้งโลกสั่นสะเทือน

หมัดกระทบกัน

“ปัง!”

หลี่ชางชิงสังเกตเห็นเยี่ยชิวเช่นกัน และรู้สึกตกใจไม่แพ้กัน เพราะเขาเห็นเยี่ยชิวถูกฆ่าด้วยตัวเขาเอง

“ฉันตาฝาดหรือเปล่า?”

หลี่ชางชิงขยี้ตา มองอย่างใกล้ชิด และยืนยันได้ว่าเป็นเยี่ยชิว

“แปลก เด็กคนนี้ฟื้นขึ้นมาได้ยังไง?”

หลี่ชางชิงขมวดคิ้ว

“เยี่ยฉังเซิงอยู่ที่ไหน?” ในขณะนั้น ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ถาม

หลี่ชางชิงชี้ และผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ก็เห็นเยี่ยชิว

“คุณไม่ได้บอกว่าเขาตายแล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ถามด้วยความสับสน

หลี่ชางชิงตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาตายไปแล้วอย่างชัดเจน แต่เขากลับมาที่นี่อีกแล้ว มันแปลกเกินไป”

ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ถามว่า “เฉินเสวียนต้องตายเพราะเขาหรือเปล่า?”

หลี่ชางชิงพยักหน้า “ใช่”

ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่สั่งว่า “หลังจากที่วงดาบป้องกันนิกายดาบชิงอวิ๋นถูกทำลายแล้ว ให้ไปจับเยี่ยฉังเซิง ฉันจะดึงเอ็นของเขาออก เพื่อเป็นเกียรติแก่วิญญาณของเฉินเสวียนในสวรรค์”

“ตกลง” หลี่ชางชิงตอบ หยุดคิดสักครู่แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ มีบางอย่างที่ฉันต้องการจะรายงานให้คุณทราบ”

“มีอะไรเหรอ?” ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ถาม

เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน หลี่ชางชิงจึงพูดด้วยท่าทางที่รับรู้ทางจิตว่า “ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ เมื่อไม่นานนี้มีบุคคลลึกลับสังหารขุนนางของเมืองหลายแห่ง”

“ฉันส่งคนไปสืบสวนและพบว่าบุคคลลึกลับน่าจะเป็นเยี่ยหวู่ซวง”

“เยี่ยหวู่ซวง?” ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ขมวดคิ้ว “ชื่อนี้คุ้นหูจัง ขอฉันคิดดูก่อน...…อาจเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวจากสำนักหยินหยางก็ได้นะ”

“ถูกต้อง” หลี่ชางชิงกล่าว “ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ ท่านอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่เยี่ยฉังเซิงและเยี่ยหวู่ซวงเป็นพ่อและลูกกัน”

อะไรนะ?

ผู้อาวุโสพื้นที่เทพไท่จู่ตะลึง เขาสั่งหลี่ชางชิงทางจิตว่า “หลังจากอู่จี๋เทียนจุนทำลายค่ายกลใหญ่แล้ว ให้จับเยี่ยฉังเซิง อย่าฆ่าเขาในทันที ฉันต้องการส่งทั้งพ่อลูกเดินทางด้วยกัน”