วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2098

นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งแห่งสำนักปู่เทียนถึงกับตกใจ ท่านผู้นำหมายความว่าอย่างไร?

เป็นไปได้หรือไม่ที่อู่จี๋เทียนจุนจะตกหลุมรักไฟวิเศษระดับนักบุญของเยี่ยฉังเซิง?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งก็ล้มเลิกความคิดที่จะแย่งไฟพิเศษทันที แม้ว่าไฟพิเศษจะดี แต่ก็ต้องแลกด้วยชีวิตของเขา ทำให้อู่จี๋เทียนจุนขุ่นเคือง และจะจบลงอย่างเลวร้าย

เยี่ยชิวเห็นถึงความตั้งใจของนักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งจึงยิ้มออกมา “เจ้าอยากแย่งไฟพิเศษของข้าหรือ เข้ามาแย่งเสียสิ!”

“ฮึ่ม ไฟพิเศษน้อยนิดนี่ ไม่ได้อยู่ในสายตาข้าสักนิด” นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งตะโกนอย่างเย็นชา หันกลับไปต่อสู้กับจักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่

เยี่ยชิวดับไฟพิเศษลงทันที

จุดประสงค์ในใช้ไฟพิเศษระดับนักบุญของเขา เพียงแค่บังคับให้ผู้อาวุโสผู้นั้นกลับไปสู่รูปแบบการต่อสู้ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่

มิฉะนั้น เมื่อผู้อาวุโสผู้นั้นระเบิดออกมา เพียงแค่พลังที่ไหลออกมาจากร่างกายของเขาก็สามารถสังหารศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นได้ในจำนวนนับไม่ถ้วน

เยี่ยชิวรีบถอยกลับไปยังจุดที่เขาอยู่

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อยู่ในขบวนรบ

นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งจ้องไปยังหยุนซานแล้วเยาะเย้ย "หยุนซาน ต้องพูดว่า เจ้านี่มันไร้ประโยชน์เสียจริง เหล่าขยะแห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเจ้า ในตอนนี้ฆ่าเจ้าได้อย่างง่ายดายในความคิดของข้าราวกับขยี้มดตายไปตัวหนึ่ง”

หยุนซานกล่าวด้วยความโกรธ "เจ้าประมาทข้าได้ แต่เจ้าประมาทนิกายดาบชิงอวิ๋นไม่ได้"

“ข้ายอมรับว่านิกายดาบชิงอวิ๋นเคยมีอำนาจมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่กลายเป็นตงฮวงนิกายใหญ่ที่สุดในตอนนี้..." นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งกล่าวอย่างดูหมิ่นว่า "นิกายที่กำลังจะถูกทำลายนั้นเป็นเพียงนิกายหนึ่งเท่านั้น"

“หลังจากวันนี้ นิกายดาบชิงอวิ๋นจะกลายเป็นเพียงแค่ตำนาน”

“อย่ากังวลไป หลังจากที่ข้าฆ่าเจ้า ข้าจะฆ่าสาวกของนิกายดาบชิงอวิ๋นทั้งหมด กำจัดรากเหง้าให้หมด เกรงว่าพวกเขาจะแก้แค้นข้าในอนาคต”

"ฮ่าฮ่าฮ่า......"

นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งหัวเราะลั่น

ดวงตาของหยุนซานแทบจะลุกเป็นไฟ และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ในเมื่อเจ้าหยิ่งผยองมากเช่นนี้ ข้าก็จะหาผู้ช่วยมาฆ่าเจ้า"

“ใครจะฆ่าข้าได้ เจ้าหรือ” นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งชี้ไปที่หยุนซาน แล้วชี้ไปทางศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น “หรือว่าพวกนั้น?”

"เอาหล่ะหยุนซาน ถึงเวลาแล้ว เจ้าไม่ต้องวางมาดแล้ว "

“หากนิกายดาบชิงอวิ๋นออกมาเร็ว คงเป็นไปไม่ได้ที่จะรอจนกว่าเจ้ากำลังจะตาย แล้วยังไม่ปรากฏตัว”

“บอกข้าที่ หยุนซาน ว่าเจ้าอยากตายอย่างไร?”

“เนื่องจากเจ้าเป็นผู้นำของนิกาย ข้าจึงให้วิธีที่ดีในการตายแก่เจ้าได้”

"นอกจากนี้……"

คำพูดยังไม่จบ

“เจ้าเสร็จแล้วหรือ?” ในอากาศ เสียงไม่พอใจของเซียวฉงโหลวดังขึ้น “เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? รีบฆ่าหยุนซานทิ้งเสีย”

“ขอรับ ท่านผู้นำ!” นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งตอบรับ อย่างรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้ว คงเป็นเรื่องยากสำหรับบุคคลที่มีสถานะหยุนซานที่จะหาโอกาสเช่นวันนี้เพื่อเยาะเย้ยเขามากเท่าที่เขาต้องการ

อย่างไรก็ตาม เซียวฉงโหลวได้พูดไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะเสียเวลาอีกต่อไป

"หยุนชาน ไปกันเถอะ!"

นักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งพูดจบแล้วปล่อยพลังมหาศาลออกมา จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นและพุ่งเข้าหาหยุนชาน

"ท่านพ่อ!"

"ท่านประมุข!"

“........”

หยุนซีและเหล่าศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างลำพองใจขึ้นถึงลำคอ

เมื่อเห็นว่าฝ่ามืออันทรงพลังของนักบุญใหญ่ผู้แข็งแกร่งกำลังจะโจมตีหยุนซานอยู่นั้น หยุนซานก็เงยหน้าขึ้น และมีแสงที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

"พรึ้บ!"

ลมหายใจแห่งความหวาดกลัวพัดออกไป

เสียงระเบิดดังขึ้นในอากาศ

ทันใดนั้น มีผู้เห็นกรงเล็บสีทองยื่นออกมาอย่างรวดเร็วจากข้อมือของหยุนชาน ความเร็วนั้นเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับว่ามันตัดผ่านเวลาและอวกาศ