เซียวฉงโหลวยกมือขึ้นด้วยท่าทีเรียบง่าย เมื่อพุ่งเข้าโจมตี เขาก็เหวี่ยงฝ่ามือมุ่งหน้าจะโจมตีหยุนซาน
หยุนซานตอบโต้ด้วยการฟันดาบสวนกลับ
ทว่าเพียงพลังอันมหาศาลของเซียวฉงโหลวก็กระแทกดาบเทพให้กระเด็นออกไป โดยที่ดาบยังไม่ได้สัมผัสฝ่ามือของเซียวฉงโหลวด้วยซ้ำ
มิใช่เพราะหยุนซานอ่อนแอ แต่เป็นเพราะคู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเกินไป
ระดับของปราชญ์นั้นแตกต่างอย่างมาก แม้หยุนซานจะด้อยกว่าเพียงขั้นเดียว แต่ความห่างชั้นระหว่างเขาและเซียวฉงโหลวนั้นกว้างไกลเกินจะเปรียบ
"เช้ง!”
เสียงดาบสะท้อนก้องฟ้า
หยุนซานเปิดใช้ค่ายกลดาบจูเชวี่ย
เพราะหากเขาไม่ใช้กระบวนท่าที่รุนแรงที่สุด เขาอาจตายลงในทันที
ทันทีที่หยุนซานฟันออกไป แสงดาบส่องประกายเปลี่ยนรูปร่างเป็นนกไฟจูเชวี่ยตัวใหญ่ พุ่งเข้าหาเซียวฉงโหลว
"วิชาไร้สาระ ไม่อาจทานทนพลังข้าได้"
เซียวฉงโหลวยกมือขึ้น แล้วตบเพียงเบาๆ เจ้านกไฟจูเชวี่ยก็สลายหายไป
ในความว่างเปล่า
เฉินเป่ยโต่วที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ
"บัดซบ! แม้แต่ข้าก็ยังไม่อาจเอาชนะค่ายกลดาบจูเชวี่ยได้ ไม่คาดคิดว่าเซียวฉงโหลวกลับสามารถทำลายมันได้ด้วยฝ่ามือเดียว ชายผู้นี้มันช่างมีพลังน่ากลัวจริงๆ"
ในขณะที่ผู้คนโดยรอบยังคงตกตะลึง เซียวฉงโหลวก็กดฝ่ามืออันทรงพลังลงมาอีกครั้ง
"พุบ!"
หยุนซานถูกพลังนั้นกระแทกจนกระเด็นออกไปไกลอีกครั้ง เลือดสดๆ พุ่งออกจากปากเขา
คราวนี้ หยุนซานได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างของเขาทรุดลงบนพื้นพร้อมกับกระอักเลือดอย่างต่อเนื่อง
เซียวฉงโหลวก้าวเข้ามา หมายจะลงมือต่อ
เขาไม่คิดที่จะปราณี และจะไม่ปล่อยศัตรูร้ายกาจเช่นนี้ให้รอดไป จึงคิดจะสังหารหยุนซานเสียในคราวนี้
แต่ทันใดนั้นเอง ร่างเงาสีทองก็ปรากฏขึ้นมายืนขวางอยู่ด้านหน้าหยุนซาน
คางคกทองคำ!
ร่างของคางคกทองคำแผ่พลังสีทองเจิดจ้าออกมา ราวกับดวงอาทิตย์ที่เปล่งแสงสว่างจ้า มันดูสวยงามและน่าทึ่ง
"เจ้าเป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน เจ้ายังกล้ามาขวางทางข้าอีกหรือ เห็นทีเจ้าคงอยากตายจริงๆ"
เซียวฉงโหลวฟาดฝ่ามือใส่จนคางคกทองคำกระเด็นออกไป ก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม "ได้ยินว่าร่างของเจ้ามีสมบัติล้ำค่าแปดชิ้น”
“เมื่อฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะเก็บสมบัติทั้งแปดชิ้นของเจ้ามาเพื่อเสริมพลังชีวิตให้ร่างกายของข้า"
คางคกทองคำได้ฉายานี้ก็เพราะว่า ส่วนต่างๆ ในร่างกายมัน เช่น สมอง ดวงตา เขี้ยว หนัง ถุงน้ำดี หัวใจ และกรงเล็บ.......
ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า
อุดมไปด้วยพลังและช่วยบำรุงร่างกาย
ว่ากันว่า หากผู้ใดกินสมบัติทั้งแปดชิ้นนี้เข้าไป ไม่เพียงแค่ช่วยยืดอายุและเสริมพลังได้มากมาย แต่ยังเทียบเท่ากับการฝึกฝนเป็นร้อยปีด้วย
คางคกทองคำได้ยินคำดูถูกจากเซียวฉงโหลว ถึงกับเดือดดาล
มันเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่อาจทนให้ใครมาดูหมิ่นได้
"ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!"
คางคกทองคำคำรามด้วยความโกรธ ร่างของมันพุ่งเข้าใส่เซียวฉงโหลวด้วยความเร็วสูง ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่
“ปัง!”
เซียวฉงโหลวสะบัดมือขวาเพียงเบาๆ ทำให้ร่างของคางคกทองคำกระเด็นออกไป มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดบนพื้น
“ อ่อนแอเกินไป”
เซียวฉงโหลวพูดด้วยเสียงเย็นชา พร้อมกับพุ่งไปยืนตรงหน้าคางคกทองคำทันที จากนั้นยกเท้าและเหยียบลงอย่างแรง
คางคกทองคำตกใจสุดขีด พยายามดิ้นรนหลบหนี แต่กลับรู้สึกถึงพลังลึกลับที่พันธนาการทั้งร่าง มันทำได้เพียงมองดูเท้าของเซียวฉงโหลวที่เหยียบลงมาอย่างช่วยไม่ได้
“ปัง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...