วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2128

ปราชญ์ไท่เชิงรวมพลังทั้งหมด เตรียมพร้อมที่จะสังหารจื่อหยางเทียนจุน

เพราะในตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว หากไม่สามารถทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋นได้ พื้นที่เทพไท่ชูจะต้องถึงจุดจบอย่างแน่นอน

ในฐานะผู้นำ เขาไม่มีทางยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้!

และในตอนนี้ อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการล้มล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นก็คือจื่อหยางเทียนจุนนั่นเอง

“เพียะ!”

ปราชญ์ไท่เชิงออกท่าด้วยท่ามรณะ ฟาดฝ่ามือมุ่งหน้าไปยังจื่อหยางเทียนจุน

ฝ่ามือนั้นดูเหมือนธรรมดา ความเร็วไม่ได้รวดเร็วนัก คล้ายกับเป็นแค่สำลีเบาๆที่ไร้ซึ่งพลัง แต่กลับให้ความรู้สึกกดดันราวกับภูเขาถล่มลงมาจากฟากฟ้า

“นี่คือไพ่ตายของเจ้าหรือ? ฮ่าๆ…”

จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะเบาๆยืนอยู่กับที่โดยไม่ขยับราวกับไม่เห็นปราชญ์ไท่เชิงที่โจมตีเข้ามา เขาไม่เพียงแต่ไม่ตอบโต้ แต่ยังยกเหล้าขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์ แสดงชัดเจนว่าไม่ได้เห็นปราชญ์ไท่เชิงอยู่ในสายตาเลย

“เจ้าแก่บ้า! เจ้ากล้าดูถูกพลังของข้า อีกไม่นานเจ้าจะต้องเสียใจ!”

ปราชญ์ไท่เชิงโกรธจนถึงขีดสุด พร้อมกับเพิ่มพลังใส่ฝ่ามืออย่างเต็มที่

ทันใดนั้น แสงสีขาวพลันระเบิดออกจากฝ่ามือของเขา ดุจคลื่นยักษ์ที่โหมซัดเข้าใส่จื่อหยางเทียนจุน

อย่างไรก็ตาม จื่อหยางเทียนจุนยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ไหวติง

ผู้ที่เฝ้าดูเหตุการณ์ต่างเผยสีหน้าตื่นตกใจ เพราะการที่ยังคงนิ่งสงบต่อหน้าพลังทำลายล้างของปราชญ์นักบุญนั้น เป็นสิ่งที่หาได้ยากอย่างแท้จริง

“เพียะ!”

ในที่สุด ฝ่ามือของปราชญ์ไท่เชิงก็มาถึงตัวจื่อหยางเทียนจุน

จนถึงตอนนี้ จื่อหยางเทียนจุนถึงยกมือขึ้นมาตอบโต้ เขายื่นเพียงนิ้วเดียวไปข้างหน้าและแตะเบาๆ

ใช่แล้ว เพียงแค่แตะเบาๆ ไม่มีท่วงท่าอันซับซ้อนใดๆ

ทันใดนั้น นิ้วของจื่อหยางเทียนจุนปะทะกับฝ่ามือของปราชญ์ไท่เชิง จากนั้นก็เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้องพร้อมแสงเจิดจ้าที่แผ่กระจายไปทั่ว

วินาทีต่อมา

“พรวด!”

โลหิตกระเด็นกระจาย

ทุกคนเห็นอย่างชัดเจนว่า ฝ่ามือของปราชญ์ไท่เชิงถูกนิ้วของจื่อหยางเทียนจุนแทงทะลุจนเกิดเป็นรูเลือด

“ฮึ่ม!”

ปราชญ์ไท่เชิงคำรามด้วยความเจ็บปวด บาดแผลที่ฝ่ามือฟื้นฟูกลับคืนได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เร่งโจมตีจื่อหยางเทียนจุนต่อ

เขายังคงฟาดฝ่ามือใส่จื่อหยางเทียนจุนด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งแม้แต่หยุนซานที่เฝ้ามองอยู่ ยังไม่สามารถมองตามทันได้ สิ่งที่ได้ยินมีเพียงเสียงปะทะดังสนั่น

เหล่าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น แม้มองไม่เห็นกระบวนท่าอย่างชัดเจน แต่ทุกคนต่างลุ้นด้วยใจจดจ่อ

ในใจพวกเขาต่างภาวนาอย่างเงียบๆ

“ท่านผู้อาวุโสสูงสุด! ท่านต้องชนะให้ได้!”

"......"

เวลาผ่านไปถึงสามนาทีเต็ม ปราชญ์ไท่เชิงจึงหยุดมือ

เมื่อผู้คนมองขึ้นไป ก็เห็นว่าจื่อหยางเทียนจุนยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสง่างาม พร้อมทั้งดื่มสุราอย่างใจเย็น ขณะที่สีหน้าของปราชญ์ไท่เชิงนั้นดำคล้ำยิ่งกว่าก้นหม้อ

ทั้งสองไม่มีบาดแผลใดๆ บนร่างกาย

“นี่มันอะไรกัน?”

“สู้กันตั้งนาน แต่เหมือนท่านผู้อาวุโสสูงสุดไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย”

“ตัวปราชญ์ไท่เชิงเองก็ไม่มีบาดแผลเหมือนกัน”

“หรือว่า… พวกเขายังไม่ตัดสินแพ้ชนะ?”