วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2163

เยี่ยชิวแสดงสีหน้าประหลาดใจ

"แค่ก้อนหินก้อนหนึ่ง จะทำให้สายธรรมของสำนักปู่เทียนคงอยู่ชั่วนิรันดร์ได้ ช่างเกินจริงเกินไปแล้ว?"

จื่อหยางเทียนจุนเอ่ยอย่างจริงจัง: "เจ้าอย่าเพิ่งไม่เชื่อ ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิไม่มีทางพูดเลื่อนลอย เมื่อจักรพรรดิหยินหยางพูดเช่นนี้ ย่อมต้องมีเหตุผล"

"นับแต่นั้นมา หินปู่เทียนก็กลายเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักปู่เทียน"

"มิเช่นนั้น คงไม่มีทางซ่อนไว้อย่างลับลึกเช่นนี้"

พูดถึงตรงนี้ จื่อหยางเทียนจุนก็ก้าวไปข้างหน้ามาอยู่หน้าหินปู่เทียน เดินวนรอบหินปู่เทียนหนึ่งรอบ พินิจพิเคราะห์อย่างละเอียด

เยี่ยชิวก็กำลังตรวจสอบเช่นกัน ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไร ก้อนหินนี้ก็ดูเหมือนหินธรรมดาทั่วไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง

เยี่ยชิวถาม: "ท่านอาจารย์ พบอะไรบ้างหรือไม่?"

จื่อหยางเทียนจุนส่ายหน้า ตอบว่า: "ไม่พบอะไรเลย"

"แปลก ก้อนหินนี้มีความพิเศษตรงไหนกันแน่?" เยี่ยชิวคิดไม่ตก

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มพรางพูด: "อย่าเพิ่งรีบร้อน สำนักปู่เทียนใช้เวลาตั้งหลายปี ยังไม่สามารถเข้าใจความลับของก้อนหินนี้ได้ ที่พวกเราไม่พบอะไรในเวลาอันสั้นก็เป็นเรื่องปกติ"

"เยี่ยชิว เจ้าถอยไปหน่อย"

"ข้าจะลองดู"

เยี่ยชิวถอยไปด้านข้าง

จื่อหยางเทียนจุนปล่อยพลังแห่งดาบจากปลายนิ้ว ฟันใส่หินปู่เทียน

"เคร้ง!"

ประกายไฟกระเด็นทั่ว

หินปู่เทียนไม่เป็นอะไรเลย ไม่เพียงไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย แม้แต่พลังแห่งดาบของจื่อหยางเทียนจุนก็ไม่สามารถทิ้งรอยบนก้อนหินได้

"แข็งจริงๆ!" เยี่ยชิวแสดงสีหน้าตกตะลึง

จื่อหยางเทียนจุนพูดเสียงหนัก: "ดูจากความแข็งของก้อนหินนี้ หากนำมาหลอมอาวุธ จะต้องหลอมเป็นอาวุธจักรพรรดิได้แน่นอน!"

"ข้าจะลองดูบ้าง" เยี่ยชิวพูดจบก็เรียกไฟพิเศษระดับนักบุญออกมา

ทันใดนั้น ไฟพิเศษระดับนักบุญก็ห่อหุ้มและเผาไหม้หินปู่เทียน

ผ่านไปสองนาที หินปู่เทียนก็ยังไม่เป็นอะไรเลย

เยี่ยชิวกัดฟัน เรียกไฟพิเศษระดับจักรพรรดิออกมาโดยตรง แต่ไม่ว่าจะเผาอย่างไร ก็ไม่สามารถทำอันตรายมันได้แม้แต่น้อย

จนหมดปัญญา เยี่ยชิวจึงเก็บไฟพิเศษ แล้วพูดว่า: "ไม่ว่าก้อนหินนี้จะมีความลับอะไร อย่างน้อยจากความแข็งของมัน ก็เป็นสมบัติที่ไม่ธรรมดาแล้ว"

"อืม" จื่อหยางเทียนจุนพยักหน้าเบาๆ พูดว่า: "เยี่ยชิว สมบัติชิ้นนี้เจ้าเก็บไว้เถอะ!"

เยี่ยชิวชะงัก ถามว่า: "ท่านอาจารย์ไม่ต้องการหรือ?"

"ข้าจะเอาของนี่ไปทำไม?" จื่อหยางเทียนจุนพูด: "ของนี่อาจมีประโยชน์กับเจ้า"

"ขอบคุณท่านอาจารย์" ขณะที่เยี่ยชิวกำลังจะเก็บหินปู่เทียน จู่ๆ โลงศพทองคำที่ซ่อนอยู่ในตาขวาของเขาก็สั่นเบาๆ หนึ่งที

ตามมาด้วยเสียงหญิงไพเราะแต่เย็นชาดังขึ้นข้างหูเยี่ยชิว

"เข้าใกล้มัน ใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง!"

หืม?

พี่สาวลึกลับกำลังคุยกับข้าหรือ?​​​​​​​​​​​​​​​​

"เข้าใกล้มัน ใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง!"

เสียงจากในโลงศพดังขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยชิวไม่ลังเล เดินไปหน้าหินปู่เทียนทันที นั่งขัดสมาธิลง

"เยี่ยชิว เจ้าจะทำอะไร?" จื่อหยางเทียนจุนถามด้วยสีหน้าสงสัย

"ข้าอยากลองดูว่าจะค้นพบความลับของมันได้หรือไม่" เยี่ยชิวพูดจบก็เริ่มใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง

"วางฝ่ามือลงไป" เสียงหญิงจากในโลงดังขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยชิวทำตาม วางมือขวาลงบนหินปู่เทียน

จื่อหยางเทียนจุนเตือนว่า: "เยี่ยชิว อย่าเพิ่งรีบร้อน เจ้าเก็บก้อนหินนี้ไว้ก่อน แล้วค่อยๆ ศึกษาในภายหลัง สำนักปู่เทียนใช้เวลาตั้งหลายปียังศึกษาไม่กระจ่าง เจ้าคงจะค้นพบความลับของมันในเวลาอันสั้นไม่ได้หรอก..."

พูดยังไม่ทันจบ

"ตูม!"