วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2201

ชายสวมหน้ากากเห็นมือขนาดใหญ่ของจื่อหยางเทียนจุนเอื้อมเข้ามาคว้า เขายิ้มในใจ

“ถึงแม้เจ้าจะแข็งแกร่ง แต่ข้าก็ไม่ได้เติบโตมาด้วยการ ‘เอากัน’ เฉยๆ หรอกนะ ใครจะแพ้ใครจะชนะยังไม่แน่!”

ชายสวมหน้ากากคิดแบบนั้น ก็ลงมือทันที

“ตูม!”

เขาออกหมัดหนึ่งใส่ฝ่ามือของจื่อหยางเทียนจุน

หมัดนี้ทรงพลังนัก ตอนที่ปล่อยออกมาราวกับเสียงลมฟ้าคำราม แฝงไว้ด้วยพลังที่ราวทำลายฟ้าดิน

เพราะชายสวมหน้ากากคือผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์ที่แท้จริง

“ปัง!”

หมัดปะทะฝ่ามือ

“อ๊าก…”

ชายสวมหน้ากากร้องโหยหวน ร่างลอยกระเด็นออกไป กระแทกประตูตำหนักด้านหลังจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

สำหรับหมัดของเขา มันได้กลายเป็นหมอกเลือดไปแล้ว

ผลลัพธ์นี้ เยี่ยชิวและเยี่ยหวู่ซวงไม่รู้สึกประหลาดใจแม้แต่น้อย ปราชญ์จะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ยังเทียบไม่ได้กับเตรียมจักรพรรดิ

พวกเขายังรู้อีกว่า ถ้าจื่อหยางเทียนจุนไม่ออมมือ ตอนนั้นฝ่ามือนั้นสามารถบดชายสวมหน้ากากให้กลายเป็นเนื้อบดได้เลย

“เป็นไปได้ยังไง?”

ชายสวมหน้ากากนอนอยู่กลางตำหนัก ไม่สนใจบาดแผล มองจื่อหยางเทียนจุนด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

เจ้าเฒ่าคนนี้เป็นใครกันแน่?

ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

จื่อหยางเทียนจุนมองชายสวมหน้ากากยิ้มแล้วพูด “ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าเลือกสองทาง ไม่ว่าเจ้าจะบอกสิ่งที่เจ้ารู้โดยดี หรือให้ข้าใช้วิธีทำให้เจ้าบอกโดยดี เจ้าตัดสินใจเองเถอะ!”

ชายสวมหน้ากากเข้าใจเจตนาของจื่อหยางเทียนจุนทันที พูดให้ถึงที่สุด เจ้าเฒ่านี่ก็แค่ต้องการรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกใต้พิภพ

“เจ้าเฒ่านี่จะถามหาตำแหน่งสำนักงานใหญ่ของโลกใต้พิภพและข่าวของท่านพญายมราช หมายความว่ายังไงกัน?”

“หรือว่าเขาคิดจะบุกสำนักงานใหญ่?”

“ช่างไม่รู้จักกลัวตายเสียเลย ท่านพญายมราชแค่ยกนิ้วก็สามารถลบล้างพวกเจ้าได้ทั้งหมด”

ขณะที่ชายสวมหน้ากากคิดเช่นนี้ เสียงของจื่อหยางเทียนจุนก็ดังขึ้นมา

“หูเจ้าไม่ได้หนวกใช่ไหม? คำพูดข้าเจ้าได้ยินหรือเปล่า?”

ชายสวมหน้ากากรีบลุกขึ้นจากพื้น หมัดที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ก็ฟื้นคืนในพริบตา เขาจ้องมองจื่อหยางเทียนจุนด้วยสายตาเย็นเฉียบราวคมมีด

“ไม่ว่าเจ้าจะอยากรู้อะไร ข้าก็ไม่มีวันบอกเจ้า” ชายสวมหน้ากากพูดอย่างหนักแน่น

เพราะเขารู้ดี หากเปิดเผยความลับของโลกใต้พิภพออกไป ท่านพญายมราชจะไม่มีวันปล่อยให้เขามีชีวิตรอด

แค่คิดถึงวิธีการของพญายมราช แผ่นหลังก็เย็นวาบ

ส่วนเจ้าเฒ่าตรงหน้า แม้จะแข็งแกร่ง แต่ตนเองยังไม่ได้ใช้ไพ่ตาย หากทุ่มสุดตัว บางทีอาจมีโอกาส

“ไม่บอกหรือ? ไม่เป็นไร” จื่อหยางเทียนจุนยิ้มแล้วพูดว่า “ข้าจะทำให้เจ้าเปิดปากจนได้”

“หึ ไว้ดูว่าเจ้าจะมีปัญญาหรือเปล่า” ชายสวมหน้ากากแค่นเสียงเยาะ ความรู้สึกสังหารอันรุนแรงแผ่ออกมาทันที

เพียงชั่วพริบตา บรรยากาศภายในรัศมีร้อยจ้าง (ประมาณ 166 เมตร) ก็เหมือนถูกแช่แข็ง เย็นเยียบเข้ากระดูก

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มพลางพูดว่า “ข้าเป็นคนที่ชอบใช้คุณธรรมโน้มน้าวใจคน ไม่ชอบใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา ดังนั้น เจ้าจะไม่พูดก็ไม่เป็นไร ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า เพียงแค่…ตบเจ้า!”

เมื่อสิ้นเสียง ฝ่ามือของจื่อหยางเทียนจุนก็พุ่งออกไป

“คิดว่าข้ากลัวเจ้าหรือไง?” ชายสวมหน้ากากไม่หวั่นเกรงใดๆ ออกหมัดอันทรงพลังอีกครั้ง

คราวนี้เขาใช้พลังถึงแปดในสิบส่วน

เมื่อเขาออกหมัด กลุ่มหมอกสีดำก็พวยพุ่งออกจากหมัดของเขา ราวกับคลื่นมหาสมุทร พุ่งเข้าใส่จื่อหยางเทียนจุน

หมัดนี้ทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง เต็มไปด้วยพลังที่ไม่มีผู้ใดหยุดยั้งได้

ขณะที่ฝ่ามือของจื่อหยางเทียนจุนและหมัดของชายสวมหน้ากากใกล้จะปะทะกัน จู่ๆ จื่อหยางเทียนจุนพลิกข้อมือ ฝ่ามือเฉียดผ่านหมัดของชายสวมหน้ากากไป และฟาดเข้าใส่ใบหน้าของเขาอย่างแม่นยำ

“เพียะ!”

ชายสวมหน้ากากถูกตบปลิวกระเด็นไปอีกครั้ง ร่างลอยไปตกกลางตำหนัก เขาอ้าปากพ่นเลือดออกมา

ในเลือดนั้นยังมีฟันสองซี่ปะปนออกมาด้วย