วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2203

ชายสวมหน้ากากถือขวานเปิดสวรรค์ นี่เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลัง บวกกับพลังของเขาที่เป็นปราชญ์ราชา ยิ่งเพิ่มพลังอำนาจให้รุนแรงถึงขนาดมีพลังที่สามารถผ่าภูเขาและแยกแผ่นดินได้

แต่จื่อหยางเทียนจุนกลับสงบนิ่งราวกับสายลม ดุจดั่งไม่ได้เห็นการโจมตีของชายสวมหน้ากาก เขายืนไคว้มือหลังพร้อมรอยยิ้มอันสง่างาม

“ช่างกำเริบเสิบสานเสียจริง!”

เมื่อชายสวมหน้ากากเห็นท่าทีของจื่อหยางเทียนจุน ความโกรธก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด แต่เพียงชั่วขณะเดียว ความโกรธก็ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“ไอ้แก่นี่ มันคิดว่าตัวเองเป็นปราชญ์ราชาผู้ไร้เทียมทานหรือไง? ข้าจะไม่มีทางจัดการมันได้อย่างนั้นหรือ? มันช่างอวดดีเสียจริง”

“แต่ก็ดี… แบบนี้แหละ ข้าจะใช้โอกาสนี้สังหารมันให้สิ้นซาก”

“ข้าจะทำให้มันรู้ว่า ต่อให้จะแข็งแกร่งเพียงใด หากคิดเป็นศัตรูกับแดนนรก ก็ไม่มีทางรอดพ้นความตายได้!”

เมื่อคิดแบบนั้น ร่างของชายสวมหน้ากากก็พุ่งทะยานขึ้น พร้อมกับใช้สองมือจับขวานเปิดสวรรค์ และฟาดลงมาที่ศีรษะของจื่อหยางเทียนจุนอย่างแรง

การโจมตีนี้

ทั้งรวดเร็ว ทั้งรุนแรง

ทั้งแม่นยำ และทั้งเหี้ยมโหด!

อย่างไรก็ตาม จื่อหยางเทียนจุนยังคงนิ่งเฉย ไม่ตอบโต้ ยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับเขยื้อน

ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างชั่วร้าย ราวกับว่าเขาเห็นภาพของจื่อหยางเทียนจุนที่กำลังถูกขวานเปิดสวรรค์ฟันจนกะโหลกแตก เลือดกระเซ็นเต็มพื้น

เมื่อขวานใกล้ถึงศีรษะของจื่อหยางเทียนจุน ชายสวมหน้ากากก็หัวเราะ “แก ได้เวลาอำลาชีวิตแล้ว!”

ทันใดนั้น ความเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น!

ชายสวมหน้ากากพบว่าขวานเปิดสวรรค์หยุดอยู่ห่างจากศีรษะของจื่อหยางเทียนจุนเพียงสองนิ้ว ราวกับมีเกราะบางที่มองไม่เห็น

“นี่มันอะไรกัน?”

“ข้าไม่เห็นว่าไอ้แก่นั่นจะใช้วิชาอะไรเลย!”

“ช่างมัน โอกาสทองแบบนี้ข้าจะไม่ปล่อยให้พลาดไปเด็ดขาด! ไม่งั้น วันนี้ข้าอาจต้องตายที่นี่”

ทันใดนั้น ชายสวมหน้ากากก็ตะโกน “อ๊าก!”

เขารวบรวมพลังทั้งหมดเข้าสู่สองมือ แล้วยกขวานขึ้นและฟาดลงอย่างสุดกำลัง

แต่แล้ว เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ขวานเปิดสวรรค์ยังคงหยุดอยู่ที่จุดเดิม ห่างจากศีรษะของจื่อหยางเทียนจุนเพียงสองนิ้ว ไม่ว่าจะใช้แรงมากแค่ไหน ขวานก็ไม่ขยับลงแม้แต่น้อย

ชายสวมหน้ากากถึงกับชะงัก

จื่อหยางเทียนจุนเงยหน้าขึ้น มองเขาพร้อมรอยยิ้มแล้วกล่าว “ดูท่าเจ้าคงไม่ได้กินข้าวสินะ ถึงได้ไม่มีแรงขนาดนี้”

ไอ้บ้า ยังจะมากล้ากวนประสาทอีก ช่างแกว่งเท้าหาเสี้ยนเสียจริง!

ชายสวมหน้ากากไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาฟาดขวานเปิดสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าโจมตีใส่จื่อหยางเทียนจุน

แต่ทุกครั้ง ขวานก็หยุดอยู่ที่จุดเดิม ไม่มีความคืบหน้าแม้แต่น้อย

“เวรเอ๊ย นี่มันอะไรกันแน่?”

“หรือว่าไอแก่นั่นจะใช้วิชามารอะไร?”

ในขณะที่ชายสวมหน้ากากกำลังตื่นตระหนก จื่อหยางเทียนจุนก็เริ่มเคลื่อนไหว

เขายกมือขวาขึ้นช้าๆ แล้วแตะที่ข้างหู ก่อนจะดีดนิ้วเบาๆ

“เป๊าะ!”

ทันใดนั้น ขวานเปิดสวรรค์ในมือของชายสวมหน้ากากก็แตกกระจายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

ชายสวมหน้ากากตกตะลึงจนตาเบิกโพลง

นี่มันปีศาจชัดๆ!

ชายสวมหน้ากากตะโกนในใจ “นี่มันคนจริงหรอ? หรือว่าข้ากำลังสู้กับปีศาจกันแน่?”

จื่อหยางเทียนจุนยังคงยิ้มและถาม “ตอนนี้เจ้ายอมแพ้หรือยัง?”

ชายสวมหน้ากากกัดฟันและตะคอก “ข้าไม่มีวันยอมแพ้! ไปตายซะ!”

พูดจบ เขาก็พุ่งตัวเข้าหาจื่อหยางเทียนจุน ใช้ศีรษะพุ่งชนอย่างสุดแรง

“ตึ้ง!”

เสียงดังสนั่น ราวกับศีรษะของเขาชนกับเหล็ก

ศีรษะของชายสวมหน้ากากแทบจะแตกในทันที เพราะพลังที่มองไม่เห็นยังคงอยู่ ห่างจากจื่อหยางเทียนจุนสองนิ้วเหมือนเดิม