วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2234

คางคกทองคำรีบถามว่า: "ท่านเต้าจ่าง ท่านต้องการให้ข้าทำเรื่องอะไร?"

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า:"สำหรับท่านเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องง่ายมาก ท่านต้องตอบตกลงก่อนถึงจะได้"

คางคกทองคำไม่ใช่คนโง่ คิดในใจว่า ถ้าตอบตกลงไปแล้วทำไม่ได้ นั่นไม่ใช่ทำให้เสียหน้าหรอกหรือ?

แล้วถ้าอมตะชางเหม่ยใช้โอกาสนี้ขุดหลุมให้ตัวเองแล้วล่ะก็ ถ้าตอบตกลงไป ก็เหมือนกระโดดลงหลุมไปเอง!

ดังนั้น ต้องทำให้ชัดเจนเสียก่อนว่าเป็นเรื่องอะไร?

"ท่านเต้าจ่าง ท่านช่วยบอกข้าก่อนเถอะ!" คางคกทองคำ ตบที่หน้าอกแล้วพูดว่า: "แค่ข้าทำได้ ข้าจะช่วยท่านแน่นอน"

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า: "พี่คางคก เรื่องนี้ท่านทำได้แน่ๆ ท่านต้องตอบตกลงก่อน"

คางคกทองคำยืนยันว่า: "ท่านเต้าจ่าง ท่านช่วยบอกข้าก่อนเถอะ"

ในช่วงเวลานั้น ทั้งสองคนก็เริ่มพูดโต้ตอบกัน

"พี่คางคก ดูเหมือนท่านไม่อยากช่วยจริงๆ ใช่ไหม?"

"ไม่ ข้ายินดีช่วยท่านแก้ปัญหาจริงๆ"

"งั้นท่านตอบตกลงก่อนเถอะ"

"ท่านบอกข้าก่อนว่าเรื่องอะไร?"

"พี่คางคก ท่านไม่ใช่จะขอโทษข้าหรือ? ท่านทำแบบนี้ไม่มีความจริงใจเลย"

"ท่านเต้าจ่าง ข้ามีความจริงใจเต็มที่"

เหอะ นี่เจ้าคางคก มันเริ่มฉลาดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่ติดกับเลย?

อมตะชางเหม่ยจ้องมองคางคกทองคำสักพักแล้วพูดว่า: "ข้ารู้แล้ว พี่คางคก ท่านกังวลว่าข้าจะทำร้ายท่านใช่ไหม?"

"ไม่ใช่..." คางคกทองคำกำลังจะปฏิเสธ แต่เห็นอมตะชางเหม่ยโบกมือขัดขวาง

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า: "พี่คางคก ข้าสามารถบอกท่านได้ว่า เรื่องนี้สำหรับท่านมันง่ายดายมาก ข้าจะไม่หลอกท่าน และจะไม่ทำร้ายท่านเลย และเรื่องนี้ก็ไม่ขัดกับหลักการของยุทธภพ"

"ตอนนี้ ท่านยังลังเลอยู่อีกหรือ?"

คางคกทองคำระมัดระวังมากแล้วพูดว่า: "ท่านเต้าจ่าง ถ้าเรื่องนี้สำหรับข้าเป็นเรื่องง่ายดายจริงๆ ทำไมท่านไม่บอกข้าล่ะ?"

"ท่านสบายใจได้ เผื่อข้าทำได้ ข้าจะช่วยท่านแน่นอน"

อมตะชางเหม่ยหน้าตาเคร่งขรึมลง และหัวเราะเย็นชาแล้วพูดว่า: " คางคกทองคำ ข้าคิดว่าข้าเห็นท่านหมดแล้ว"

"ท่านบอกจะขอโทษข้า แต่กลับไม่มีความจริงใจเลย"

"ข้าขอให้ท่านช่วยข้าทำเรื่องหนึ่ง แต่ท่านกลับอ้างสารพัด ข้าผิดหวังจริงๆ"

คางคกทองคำ รีบพูดว่า: "ท่านเต้าจ่าง ท่านฟังข้าอธิบายก่อน..."

"ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น" อมตะชางเหม่ย ไม่ฟังเลยพูดว่า: "ปกติเห็นท่านดูมีอำนาจไม่ธรรมดา นึกไม่ถึงว่าเรื่องเล็กๆ แบบนี้ยังไม่กล้าตอบรับ ท่านมันคนขี้ขลาด ข้าดูถูกท่านจริงๆ"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา คางคกทองคำโกรธจนหน้าบึ้ง

"ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาด เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ข้าจะช่วยท่านทำมัน"

อมตะชางเหม่ยยิ้มที่มุมปากแล้วคิดในใจว่า:"คางคกทนไม่ได้กับวิธีการกระตุ้นแบบนี้จริงด้วย"

เขาทำหน้าตาเฉยๆ แต่พูดออกมาว่า: "พี่คางคก ถ้าท่านไม่ยินดี ข้าก็ไม่บังคับ แต่ตั้งแต่นี้ไป ทางของท่านและขอเดินคนละทางกันเถอะ"

อมตะชางเหม่ย ยังคงใช้วิธีการกระตุ้น

คางคกทองคำ โกรธพูดว่า: "ท่านเต้าจ่าง อย่าพูดพร่ำเพรื่อ บอกข้ามาเร็วๆ ว่าต้องการให้ข้าทำอะไร เรื่องของท่านก็คือเรื่องของข้า ข้าจะช่วยท่านทำให้"

"ท่านมั่นใจเหรอ?" อมตะชางเหม่ยถาม: "ท่านอย่าฝืนตัวเองเลยนะ"

"ข้ามั่นใจ ถ้าท่านไม่เชื่อ ข้าสาบานเลยว่า ถ้าข้าช่วยท่านไม่ได้ ให้ฟ้าผ่าลงมาเลย" คางคกทองคำกล่าว

อมตะชางเหม่ย ยิ้มออกมาแล้วตบที่ไหล่ คางคกทองคำ กล่าวว่า: "ไม่ผิดเลย พี่คางคก ข้าไม่เคยตัดสินท่านผิดเลย"