วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2251

“ปัง!”

สายฟ้าที่เปล่งประกายด้วยพลังอันมหาศาลปรากฏลงมาจากฟ้า ราวกับดาบสวรรค์ที่โค่นลงมา พลังอันเต็มเปี่ยมของมันแผ่กระจายไปทั่วด้วยอำนาจทำลายล้างที่สามารถสังหารโลกได้

นี่เป็นเพียงด่านแรกของทัณฑ์สวรรค์ พลังนั้นสูงส่งเกินกว่าทัณฑ์นักปราชญ์ของนางฟ้าไป๋ฮวาอย่างสิ้นเชิง

แต่แล้ว เยี่ยหวู่ซวงก็ไม่แสดงออกถึงความกลัวแม้แต่น้อย

“ปัง!”

เยี่ยหวู่ซวงพุ่งขึ้นไปบนฟ้า ดั่งมังกรเทพที่โผล่ออกมาจากห้วงอวกาศ พลังในร่างกายของเขาปลุกเร้าเต็มที่ ไม่เสียเวลาพูดอะไรอีก ก็ยกหมัดขึ้นและโหมกระหน่ำใส่ทัณฑ์สวรรค์ด้วยหมัดที่หนักแน่น

“โอ้โห! ผู้อาวุโสใหญ่ทรงพลังเกินขีดจำกัดแล้ว!”

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างตกตะลึง

เมื่อเผชิญกับพลังอันน่ากลัวเช่นนี้ ในขณะที่คนอื่นๆยังไม่มีเวลาไปหลบหนีเลย เยี่ยหวู่ซวงไม่เพียงแต่ไม่หลบ แต่ยังออกโจมตีด้วยหมัดอีก

“ผู้อาวุโสใหญ่แม้จะทรงพลัง แต่เพราะเก่งเกินขีดจำกัด กลับใช้หมัดโจมตีทัณฑ์สวรรค์ นั่นมันไม่บ้าไปแล้วเหรอ?”

แต่ในวินาทีถัดไป ทุกคนตกตะลึงจนตาค้าง

“ปัง!”

หมัดของเยี่ยหวู่ซวงกับด่านแรกของทัณฑ์สวรรค์ก็ปะทะกันอย่างดุเดือด เกิดการระเบิดรุนแรง แสงสว่างเจิดจ้าปะทุออกไปทั่วทุกทิศ แผ่กระจายไปทั่วฟ้าสวรรค์ราวกับสายรุ้งเทพเจ้าอันนับไม่ถ้วน

และต่อจากนั้น เสียงฟ้าร้องก็หายไป

เยี่ยหวู่ซวงยืนอยู่กลางอากาศ โดยปลอดภัยดีทุกประการ

“อะไรนะ ผู้อาวุโสใหญ่ใช้หมัดเดียวล้มทัณฑ์สวรรค์ได้หรือ?”

“แม่เจ้า นี่ยังใช่มนุษย์อยู่หรือ?”

“แรงจริง! แข็งแกร่งสุดๆเลย!”

ก่อนหน้านี้คุณชายเยี่ยเพียงคำเดียวก็ทำให้ทัณฑ์สวรรค์ถอยไปแล้ว ตอนนี้ผู้อาวุโสใหญ่ก็ใช้หมัดเดียวล้มทัณฑ์สวรรค์อีกครั้ง ทั้งพ่อและลูกนั้นช่างบ้าระห่ำจริงๆ!

"ทำไมคนที่แซ่เยี่ยถึงเก่งขนาดนี้ล่ะ?"

"หรือว่า พวกเราจะเปลี่ยนนามสกุลกันดี?"

“……”

ที่หน้าประตูห้องประชุมตำหนัก

“อึกๆ！”

เซียนกระบี่ทั้งสี่ร่วมกันกลืนน้ำลาย มองไปกลางอากาศว่างเปล่าที่มีเยี่ยหวู่ซวงยืนอยู่ ราวกับกำลังสักการะเทพเจ้า

……

ท่ามกลางความว่างเปล่า

เยี่ยหวู่ซวงเงยหน้ามองฟ้า ดวงตาของเขาส่องประกาย สะท้อนพลังการต่อสู้ที่สูงส่งอย่างเต็มเปี่ยม

เวลาผ่านไปสามนาทีเต็มๆ

ทัณฑ์สวรรค์ด่านที่สองยังไม่ปรากฏลงมา อย่างไรก็ตาม พลังที่ทำให้รู้สึกอัดอั้นนั้นยังคงอยู่

“โครมคราม!”

ทันใดนั้น บนท้องฟ้าเมฆฝนและสายฟ้าเริ่มหมุนวนอย่างรุนแรง กลายเป็นวังวนขนาดมหึมา โดยตรงกลางของวังวนนั้นเหมือนกับเหวลึก สายฟ้าปรากฏอยู่หนาแน่นและส่องประกายอยู่ตลอด ทำให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึงและขนลุก

“มาเถอะ!”

เยี่ยหวู่ซวงเงยหน้าขึ้นตะโกนเสียงดัง ราวกับท้าทายกฎแห่งสวรรค์ เส้นผมปลิวไสวอย่างสง่างาม

“ปัง!”

ทัณฑ์สวรรค์ด่านที่สองลงมาถึงแล้ว

ทัณฑ์สวรรค์ด่านนี้ หนักหนากว่าภูเขา ร่วงลงมาตรงจากใจกลางของวังวน

แต่ในที่สุด ฉากที่น่าตกตะลึงก็เกิดขึ้นขึ้นมา

เห็นเพียงเยี่ยหวู่ซวงยืนอยู่กลางท้องฟ้า มือทั้งสองไพล่อยู่ข้างหลัง เหมือนรูปปั้น นิ่งเฉยไม่ไหวติง

เขาไม่ได้หลบหลีก

แม้แต่ การตอบโต้ก็ไม่มีแต่อย่างใด

“ผู้อาวุโสใหญ่ นี่บ้าไปแล้วหรือ?”

“เผชิญกับทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ แต่เขากลับไม่หลบเลย?”

“ไม่เพียงแต่ไม่หลบ แต่ทำไมถึงไม่มีการตอบโต้เลย?”

“……”

ในขณะที่ทุกคนยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย ทัณฑ์สวรรค์ด่านที่สองก็ฟาดลงมาอย่างรุนแรง กระแทกเข้ากับร่างของ เยี่ยหวู่ซวงอย่างจัง พายุสายฟ้าอันเกรียงไกรพุ่งลงมา ปกคลุมร่างของเขาไว้จนมิดในพริบตา

ท่ามกลางความว่างเปล่า สายฟ้าฟาดลงมาอย่างไม่ขาดสาย แสงสว่างแผ่ไปทั่วทุกทิศทาง

ผ่านไปครู่ใหญ่ แต่ยังไม่มีใครมองเห็นร่องรอยของเยี่ยหวู่ซวง