วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2266

เยี่ยชิวเห็นชื่อของหลงผู้ซ่าปรากฏขึ้น ดวงตาของเขาเผยแสงเย็นๆหนึ่งเสี้ยว

เขาไม่คิดว่า หลงผู้ซ่าไอ้สารเลวนี่จะสามารถพัฒนาไปถึงขั้นตำนานแห่งทงเสินได้

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าคือหลงผู้ซ่าเป็นร่างกายพิเศษอีกด้วย

แต่อย่างไรก็ตาม...

ร่างกายพันพิษคืออะไรเนี่ย?

ในตอนนั้น อมตะชางเหม่ยวิ่งมาที่หน้าของเยี่ยชิว และชี้ไปที่ระฆังฟ้าดินซึ่งอยู่ลึกในอากาศ กล่าวว่า: "ไอ้เด็กเปรต ดูสิ หลงผู้ซ่าไอ้สารเลวคนนั้นขึ้นอันดับแล้ว"

เยี่ยชิวตอบว่า: "ข้าก็เห็นอยู่แล้ว ยังต้องให้เตือนอีกเหรอ?"

อมตะชางเหม่ยด่าด้วยความโมโห: "ไอ้เวรเอ๊ย ไอ้สารเลวคนนั้นพัฒนาตัวเองเร็วมากนะ ใกล้จะขึ้นสู่ระดับเซียนแค่ก้าวเดียวแล้ว แต่ครั้งหน้าถ้าเจอเขา ข้าจะต้องสั่งสอนให้หัวแตกเลย!"

"อย่ามาพูดเพ้อเจ้อเลย ครั้งหน้าเจอกันไม่รู้จะเป็นเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ ด้วยพลังของนาย ก็คงไม่แน่ว่าสามารถจัดการเขาได้หรือเปล่า" เยี่ยชิวหันไปถามจื่อหยางเทียนจุน ว่า: "ท่านอาจารย์ ร่างกายพันพิษท่านเข้าใจไหม?"

จื่อหยางเทียนจุนตอบว่า: "ข้าเคยได้ยินมา"

"ร่างกายพันพิษก็เป็นอีกหนึ่งประเภทของร่างกายพิเศษ ถึงแม้จะไม่ใช่ร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุด แต่คนที่มีร่างกายแบบนี้ทุกคนล้วนมีความอดทนมหาศาล และสุดท้ายก็กลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับโลก"

"เพราะร่างกายนี้ส่วนใหญ่จะต้องได้รับการฝึกฝนในช่วงหลัง ต้องใช้สารพิษนับหมื่นชนิดมาช่วยหล่อเลี้ยงร่างกายจนสำเร็จ"

"ยิ่งไปกว่านั้น ร่างพิษหมื่นสาร หากฝึกฝนสำเร็จจะสามารถต้านทานพิษทั้งปวงได้ และยังมีพรสวรรค์โดดเด่นในการฝึกฝนวิชาพิษอีกด้วย"

"ผู้ที่ครอบครองร่างนี้ นอกจากต้องมีความพากเพียรอย่างใหญ่หลวง ความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ และความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าแล้ว ยังต้องมีวาสนาอันมหาศาลอีกด้วย"

จื่อหยางเทียนจุนเตือนว่า "เจ้าหลงผู้ซ่าไม่ธรรมดาเลย พวกเจ้าระวังตัวให้ดี เผลอ ๆ คนผู้นี้อาจกลายเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิตของพวกเจ้า!"

"ข้าจะระวังให้ดี" เยี่ยชิวคิดในใจ "ครั้งหน้า หากพบหลงผู้ซ่า ข้าจะสังหารมันเสีย!"

ในขณะนั้นเอง

หลังจากข้อมูลเกี่ยวกับหลงผู้ซ่าปรากฏขึ้นแล้ว ก็มีตัวอักษรอีกบรรทัดลอยขึ้นมา

"เคล็ดวิชาที่เขาฝึกฝนคือ หยินหยางต้าฟา!"

"หืม?" จื่อหยางเทียนจุนอุทานเบาๆ ใบหน้าเผยความประหลาดใจ

หยุนซานเองก็ดูตกตะลึงเช่นกัน เอ่ยขึ้นว่า "วิชานี้ไม่ได้ยินมาหลายปีแล้ว เจ้าเด็กที่ชื่อหลงผู้ซ่านั่น ไปได้มันมาจากที่ไหนกัน?"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ยังต้องถามอีกหรือ? แน่นอนว่าได้มาจากสำนักหยินหยางน่ะสิ! อย่าลืมว่าเขาคือศิษย์ของอู่จี๋เทียนจุน ส่วนมากก็คงเป็นอู่จี๋เทียนจุนที่ถ่ายทอดหยินหยางต้าฟาให้เขา"

หยุนซานกล่าวว่า "แต่ว่าตามที่ข้ารู้มา อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้ฝึกฝนวิชาหยินหยางต้าฟา"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ที่เขาไม่ได้ฝึกก็เป็นเรื่องปกติ เว้นเสียแต่ว่าจำเป็นสุด ๆ มีใครบ้างที่เต็มใจฝึกฝนวิชานี้โดยไม่จำเป็น?"

"ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เจ้าหลงผู้ซ่านั่นโหดเหี้ยมยิ่งกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก"

"เขายอมโหดร้ายกับตัวเองได้ขนาดนี้ เวลาจัดการศัตรูก็คงจะยิ่งโหดเหี้ยมกว่าเดิม"

จื่อหยางเทียนจุนเตือนอีกครั้งว่า "เยี่ยชิว เจ้าเด็กนี่อันตรายอย่างยิ่ง! หากพบเจอ ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม จงสังหารมันเสีย มิฉะนั้น หลงผู้ซ่าจะกลายเป็นภัยคุกคามที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้า"

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะถามว่า "ท่านอาจารย์ วิชาที่หลงผู้ซ่าฝึกฝนนั้นแข็งแกร่งมากหรือ?"

จื่อหยางเทียนจุนพยักหน้าเล็กน้อยก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "แน่นอนว่าแข็งแกร่ง และไม่ใช่แค่แข็งแกร่งธรรมดา แต่มันคือวิชาของยอดจักรพรรดิ!"

"บรรพจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักหยินหยาง จักรพรรดิหยินหยาง เป็นผู้สร้างเคล็ดวิชา หยินหยางต้าฟาขึ้นมาเอง ด้วยวิชานี้ เขาสามารถกวาดล้างศัตรูทุกสารทิศ จนในที่สุดก็บรรลุเป็นจักรพรรดิเซียน"

"แม้วิชานี้จะแข็งแกร่งมาก แต่ก็มีเงื่อนไขอันเข้มงวดสำหรับผู้ฝึกฝน"

อมตะชางเหม่ยเอ่ยถามว่า "เงื่อนไขอะไรหรือ?"

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มบางๆก่อนกล่าวว่า "หากต้องการฝึกวิชานี้ จำเป็นต้อง...ตัดตอนตัวเองเสียก่อน"

"หืม?"

ทุกคนถึงกับชะงักค้างไปทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง...