วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2274

“ผู้อาวุโสตู๋กู！”

เยี่ยชิวเห็นตู๋กูอู๋ตี๋ขึ้นอันดับในรายชื่อมังกร จิตใจก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า รอยยิ้มแห่งความดีใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ตั้งแต่ที่ผ่านมา ไม่มีข่าวของตู๋กูอู๋ตี๋เลย เยี่ยชิวกังวลอยู่เสมอ กลัวว่าตู๋กูอู๋ตี๋จะประสบอุบัติเหตุ

ตอนนี้เมื่อเห็นว่าตู๋กูอู๋ตี๋ได้ขึ้นอันดับในรายชื่อมังกร มันก็แสดงว่าเขายังมีชีวิตอยู่

เพราะว่าเมื่อมีการประกาศอันดับในรายชื่อมังกร ได้มีการระบุชัดเจนว่าจะบันทึกเฉพาะอันดับความแข็งแกร่งของผู้ที่เป็นศาสดาผู้ยิ่งใหญ่และผู้แข็งแกร่งเหนือกว่าเท่านั้น ผู้ที่ล่วงลับจะไม่ได้รับการบันทึกในอันดับ

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า "จำได้ว่าเมื่อครั้งที่พบกับผู้อาวุโสตู๋กูครั้งล่าสุด เขายังอยู่ในระดับปราชญ์ใหญ่ใช่ไหม?"

"ไม่คิดเลยว่า ในเวลาสั้นๆนี้ ผู้อาวุโสตู๋กูจะขึ้นมาอยู่ในอันดับที่ห้าในรายชื่อมังกร และยังแซงหน้าโจวอู่หวังของต้าโจวอีกด้วย นี่มันช่างไม่น่าเชื่อจริงๆ"

"ไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ผู้อาวุโสตู๋กูจะอยู่ที่ไหน?"

เยี่ยชิวหัวเราะกล่าวว่า "ถ้าผู้อาวุโสตู๋กูยังมีชีวิตอยู่ งั้นข้าเชื่อว่าเราคงจะได้พบกันสักวัน"

เมื่อคิดถึงตู๋กูอู๋ตี๋ เยี่ยชิวก็อดคิดถึงนักปราชญ์หญิงหลิงหลงที่นอนอยู่ในโลงน้ำแข็งไม่ได้

"ผู้อาวุโสตู๋กูให้ความช่วยเหลือแก่ข้ามากมายเหมือนภูเขาใหญ่ คงต้องรีบฝึกฝนเก้าเข็มพลิกฟ้าให้เสร็จ เพื่อจะช่วยเหลือนักปราชญ์หญิงหลิงหลงให้ฟื้นคืนมา ไม่อย่างนั้นคงจะไม่อาจตอบแทนผู้อาวุโสได้"

หยุนซานแสดงสีหน้าตกใจและกล่าวว่า "ครั้งสุดท้ายที่ข้างนอกภูเขาอมตะ เขาได้พบกับผู้อาวุโสตู๋กูอู๋ตี๋ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นรู้สึกว่าคนนี้ไม่ธรรมดาเลย แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่พลังต่อสู้ของเขายิ่งใหญ่เกินคาด ไม่คิดเลยว่าเขาจะข้ามผ่านเขาไปและทะลุขึ้นสู่ระดับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ เร็วขนาดนี้"

ในช่วงเวลานั้น หยุนซานรู้สึกกดดันในใจ

คนที่เคยฝึกฝนต่ำกว่าตัวเอง กลับค่อยๆแซงหน้าไปทีละคน เช่นเยี่ยหวู่ซวงหรือตู๋กูอู๋ตี๋

ในขณะนั้นเอง

ตัวอักษรก็หายไป

ในครั้งนี้ไม่มีเสียงระฆังดังขึ้น ทันใดนั้นก็มีฉายานามปรากฏขึ้น

“อันดับที่ห้า หยุนซาน ระดับสุดยอดนักบุญ ขอบเขตยอดเยี่ยม ปัจจุบันเป็นเจ้าสำนักของนิกายดาบชิงอวิ๋นซึ่งเป็นอำนาจใหญ่ในตงฮวง เชี่ยวชาญในศาสตร์ดาบ และครอบครองสามดาบของนิกายดาบชิงอวิ๋น โดยหนึ่งในนั้นคือจูเชวี่ย…”

เมื่อเห็นหยุนซานขึ้นอันดับในรายชื่อ ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างก็ส่งเสียงเฮดังลั่น

"ประมุขขึ้นอันดับแล้ว!"

"ประมุขอยู่ในอันดับที่ห้า!"

"ขอแสดงความยินดีประมุขหยุนซาน!"

"……"

อมตะชางเหม่ยถามเยี่ยชิวเบาๆว่า "ไอ้เด็กเปรต มันเกิดอะไรขึ้น? ผู้อาวุโสตู๋กู) อยู่ในอันดับที่ห้า แล้วทำไมท่านพ่อตาของเจ้าก็อยู่ในอันดับที่ห้าเหมือนกัน?"

เยี่ยชิวตอบว่า "เจ้าคิดเรื่องนี้ไม่ออกหรือ? มันแสดงว่าพลังการต่อสู้ของท่านพ่อตาข้ากับผู้อาวุโสตู๋กูใกล้เคียงกัน แบ่งอันดับที่ห้าเหมือนกัน"

อมตะชางเหม่ยกล่าว "ผู้อาวุโสตู๋กูเป็นคนที่สามารถฆ่าศัตรูที่เหนือกว่าได้ เจ้าเคยเห็นวิธีของเขามั้ย?"

"เจ้าคิดว่าท่านพ่อตาของข้าจะฆ่าศัตรูที่เหนือกว่าไม่ได้หรือ?" เยี่ยชิวกล่าว "อย่าลืมสิว่าท่านพ่อตาข้าก็เป็นอัจฉริยะในการฝึกฝนเหมือนกัน"

อมตะชางเหม่ยยังคงไม่เข้าใจ กล่าวต่อว่า "แต่ว่าท่านพ่อตาของเจ้าแค่ระดับนักบุญใหญ่ ขอบเขตสุดยอดเท่านั้น..."

เยี่ยชิวตอบว่า "อันดับในรายชื่อมังกรนั้นจัดอันดับตามพลังการต่อสู้ ไม่ใช่ตามขอบเขตการฝึกฝน ท่านพ่อตาของข้าแม้จะอยู่ในขอบเขตนักบุญใหญ่ ขอบเขตสุดยอด แต่ถ้าเขาสามารถขึ้นมาเป็นอันดับห้าร่วมกับผู้อาวุโสตู๋กู ก็แสดงว่าท่านพ่อตาข้ามีพลังในการฆ่าศัตรูที่อยู่ในขอบเขตปราชญ์ราชา"

พูดถึงตรงนี้ เยี่ยชิวก็หันไปมองหยุนซานแวบหนึ่ง

ในใจคิดว่า ช่วงที่เขากำลังฝึกฝนอยู่นั้น คงจะท่านพ่อตาของเขาก็มีพัฒนาการไม่น้อยเหมือนกัน

ข้างๆ นั้น

จิ่วเจี้ยนเซียนเริ่มใช้ทักษะในการประจบสอพลอของเขากล่าวกับหยุนซานว่า "ประมุข ขึ้นอันดับในรายชื่อมังกร นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ! ข้าขออวยพรให้ท่านทะลวงขอบเขตปราชญ์ราชาได้โดยเร็ว และทะลวงขอบเขตจักรพรรดิได้ในไม่ช้า ขอให้ท่านเป็นผู้ไม่มีผู้เทียบเท่าในตงฮวง!"

เซียนกระบี่ทั้งสามคนที่เหลือก็ไม่ยอมแพ้ เพราะการประจบอาจไม่ต้องทำความสะอาดห้องน้ำ

ฉีเจี้ยนเซียนกล่าวว่า "ประมุข ท่านสามารถขึ้นมาอยู่ในอันดับรายชื่อมังกรได้..."

ฉีเจี้ยนเซียนรู้สึกดีใจอย่างมากและกล่าวว่า "ความเฉลียวฉลาดและความกล้าหาญของท่าน ทำให้พวกเราทุกคนไม่สามารถตามทันได้ ข้าจะทำงานอย่างเต็มที่ในอนาคต เพื่อตอบแทนท่าน!"

หยุนซานกล่าวว่า "งั้นก่อนหน้านี้ เจ้าไม่ได้ทำเต็มที่หรือ?"