เมื่อได้ยินเยี่ยชิวพูดว่าไม่ถูกต้อง ทุกคนก็หันไปมองเขาทันที
“ไอ้เด็กเปรต อะไรไม่ถูกต้อง?” อมตะชางเหม่ยถาม
เยี่ยชิวพูดว่า “เวลาที่ระฆังฟ้าดินพูดถึงคนอื่นใช้แค่สองสามคำก็ผ่านไปแล้ว แต่เมื่อถึงพ่อของข้ากลับบรรยายละเอียดขนาดนี้ มันผิดปกติอย่างมาก”
อมตะชางเหม่ยพยักหน้า “หลังจากที่เจ้าเตือน ข้าก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรบางอย่างผิดปกติจริงๆ”
"ยังมี" เยี่ยชิวพูดขึ้น "พ่อของข้าพึ่งจะทะลุขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของตำแหน่งนักบุญใหญ่ แล้วเจ้าของระฆังฟ้าดินจะรู้ได้อย่างไร?"
"ส่วนกล่องดาบหวู่ซวง พ่อของข้าได้มันมาไม่นานนี้ และจนถึงวันนี้มีคนที่เคยเห็นกล่องดาบหวู่ซวงนั้นนับคนได้ แต่ทำไมเจ้าของระฆังฟ้าดินกลับรู้ละเอียดขนาดนี้?"
"หรือว่าเขาคือเทพเจ้ากันแน่?"
หยุนซานพูดว่า "เรื่องนี้ข้าก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน เจ้าของระฆังฟ้าดินเหมือนเขารู้ทุกอย่าง ราวกับว่าเขารู้เรื่องราวในโลกฝึกเซียนทั้งหมด"
เยี่ยชิวพูดว่า "ตามที่ข้าดู เจ้าของระฆังฟ้าดิน น่าจะไม่หวังดี"
"เขายังบอกชัดเจนว่าพ่อของข้ามีคุณสมบัติเป็นจักรพรรดิ ข้าก็มีคุณสมบัติเป็นจักรพรรดิด้วย และยังจัดอันดับเราให้ติดอันดับหนึ่งในรายชื่อมังกรขึ้น และอันดับหนึ่งในรายชื่อมังกรแฝง ซึ่งชัดเจนว่าเขาต้องการดันเราไปสู่จุดสนใจ"
"เรื่องนี้จะนำมาซึ่งปัญหามากมายที่ไม่มีที่สิ้นสุด"
อมตะชางเหม่ยพูดว่า "ไอ้เด็กเปรต ข้าคิดว่าเรื่องนี้เจ้าห้ามโทษเจ้าของระฆังฟ้าดิน นะ เจ้าและหวู่ซวงทั้งคู่เป็นคนที่ไม่ธรรมดา การที่พวกเจ้าขึ้นอันดับหนึ่งในทั้งสองรายชื่อ นั่นคือผลมาจากความสามารถของพวกเจ้าเอง"
เยี่ยชิวพูดว่า "ข้ารับว่า ข้ากับพ่อมีความสามารถที่ทำให้เราขึ้นอันดับหนึ่งในทั้งสองรายชื่อได้ แต่การที่ระฆังฟ้าดินนำมาประกาศว่าเรามีคุณสมบัติเป็นจักรพรรดิ มันไม่ใช่แค่สร้างความขัดแย้งกับเราเหรอ?"
"ข้าจำได้ว่าท่านอาจารย์เคยบอกว่า รายชื่อมังกรจะปรากฏขึ้นทุกๆ 100000 ปี แต่ครั้งนี้ยังไม่ถึง 100000 ปีเลย ก็ออกประกาศอันดับมาแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ปกติเลย"
"ข้าสามารถคาดเดาได้ว่า หลังจากการประกาศอันดับนี้ โลกฝึกเซียน จะต้องมีเหตุการณ์เลือดตกยางออกตามมาอย่างแน่นอน"
"ข้าสงสัยว่า เจ้าของระฆังฟ้าดิน ประกาศอันดับล่วงหน้า เพราะต้องการให้โลกฝึกเซียน เกิดความวุ่นวาย"
อมตะชางเหม่ยพูดว่า "ไอ้เด็กเปรต เจ้าคิดมากไปหรือเปล่า?"
"หรือมันไม่ใช่เพราะพันธมิตรห้าสำนักถูกทำลาย และเหล่าผู้แข็งแกร่งล่วงลับไปมากมาย นิกายดาบชิงอวิ๋นครอบครองอำนาจเหนือดินแดนตงฮวงจนทำให้รายชื่อมังกรขึ้นต้องประกาศล่วงหน้ากัน?"
เยี่ยชิวพูดว่า "ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ ปัญหาก็ยิ่งใหญ่ขึ้นอีก นั่นหมายความว่า เจ้าของระฆังฟ้าดินไม่ได้แค่กำลังเป้าหมายมาที่ข้ากับพ่อของข้า แต่ยังหมายหัวไปที่นิกายดาบชิงอวิ๋นด้วย"
อมตะชางเหม่ยถึงกับชะงักไป
"ใช่แล้ว นิกายดาบชิงอวิ๋นครอบครองอำนาจเหนือดินแดนตงฮวง ซึ่งเดิมทีเป็นเรื่องดี หากมองตามปกติแล้ว จากนี้ไปตงฮวงน่าจะอยู่ในสถานการณ์สงบสุข"
"แต่ระฆังฟ้าดินกลับปรากฏขึ้น และประกาศรายชื่อมังกรขึ้นล่วงหน้า ยังออกประกาศรายชื่อมังกรแฝงอีก เรื่องนี้จะทำให้ตงฮวงที่เพิ่งจะสงบลง กลับกลายเป็นระลอกใหม่ของความวุ่นวาย"
"ท่านผู้อาวุโส ท่านคิดว่าอย่างไร?" อมตะชางเหม่ยถามจื่อหยางเทียนจุน
จื่อหยางเทียนจุนกล่าวเสียงต่ำว่า "การประกาศล่วงหน้าเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา และการที่เขารวบรวมข้อมูลของหวู่ซวงได้ละเอียดขนาดนี้แล้วเปิดเผยต่อสาธารณะ แสดงว่าเขาคงไม่หวังดีแน่"
อมตะชางเหม่ยตกใจถาม "ดังนั้น ท่านผู้อาวุโส ท่านยอมรับการคาดเดาของไอ้เด็กเปรตหรือ?"
จื่อหยางเทียนจุนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า "ข้าคิดว่าเยี่ยชิวคาดเดาได้ถูกต้อง แต่..."
"แต่เรื่องอะไร?" อมตะชางเหม่ย รีบถามต่อ
สีหน้าของจื่อหยางเทียนจุนซีเรียสขึ้นและกล่าวว่า "ข้าสงสัยว่า เจ้าของระฆังฟ้าดิน ไม่ได้แค่ตั้งเป้าหมายมาที่เยี่ยชิวหรือหวู่ซวง หรือแม้แต่นิกายดาบชิงอวิ๋o ท่านกำลังตั้งใจทำให้โลกฝึกเซียนวุ่นวายทั้งหมด"
เสียงหายใจดังขึ้น
ทุกคนหายใจเข้าลึกๆอย่างตกใจ
หยุนซานพูดว่า "ข้าคิดไม่ออกจริงๆ ถ้าโลกฝึกเซียนเกิดความวุ่นวายขึ้น มันจะเป็นประโยชน์อะไรกับเจ้าของระฆังฟ้าดินกัน?"
หยุนซานถามว่า "แล้วมนุษย์จะได้อะไรจากเรื่องนี้?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...