วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2287

"ตุ้บ!"

เยี่ยหวู่ซวงกระโดดลงไปในสระดาบ

ทันใดนั้น มันต่างพากันแหวกว่ายเข้าหาเขาอย่างบ้าคลั่งราวกับปลาภายในสระดาบเห็นเหยื่อ

แต่ก่อนที่พวกมันจะเข้าถึงตัวเยี่ยหวู่ซวง ร่างของพวกมันกลายเป็นพลังแห่งดาบสายแล้วสายเล่ากลับสลายหายไปในพริบตา

เยี่ยหวู่ซวงเพิ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า ปลาภายในสระดาบล้วนเป็นเพียงเจตนาดาบที่แปรเปลี่ยนรูปร่างขึ้นมาเท่านั้น

ด้วยเจตนาดาบมากมายเช่นนี้ เขาไม่อาจหลบเลี่ยงได้เลย ทำได้เพียงเร่งชี่แท้และใช้ร่างกายรับการโจมตีโดยตรง

ทว่า เจตนาดาบเหล่านั้นคมกริบอย่างยิ่ง ทะลุเข้าไปในร่างกายของเขาทุกส่วน

"อ๊าก..."

เยี่ยหวู่ซวงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แต่ร่างกายกลับไม่มีบาดแผลปรากฏขึ้นเลย

เขายังพบอีกว่า เจตนาดาบเหล่านั้นหลังจากเข้าสู่ร่างกายแล้ว ก็ไหลเวียนไปตามเส้นพลังลมปราณพิเศษทั้งแปด

ไม่นาน เส้นลมปราณของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น

"เจตนาดาบเหล่านี้…สามารถเพิ่มพลังของข้าได้งั้นหรือ?"

เยี่ยหวู่ซวงตกตะลึง เขาสูดลมหายใจลึก ก่อนจะตัดสินใจหยุดเร่งชี่แท้ แล้วหลับตาลง ปล่อยให้เจตนาดาบแทงทะลุร่างกายของเขาโดยไม่ขัดขืน

"พรวด! พรวด! พรวด!"

กระบวนการนี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวด…

เจตนาดาบแต่ละสายที่แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายนั้น ราวกับคมดาบจริงที่แทงทะลุร่าง ก่อให้เกิดความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

เยี่ยหวู่ซวงกัดฟันแน่น พยายามอดทนฝืนรับเอาไว้

เจตนาดาบอันเย็นเยียบภายในสระดาบแผ่กระจายไปทั่ว

พลังเหล่านี้ทั้งเย็นชาและทรงพลัง ราวกับเหวลึกไร้ก้นบึ้ง ลึกลับและยากหยั่งถึง

ผ่านไปชั่วครู่ เยี่ยหวู่ซวงเริ่มคุ้นชินกับความรู้สึกของเจตนาดาบที่แทงทะลุร่างกาย เขาค่อยๆ ผ่อนคลายลงมากขึ้นเรื่อยๆ

ท้ายที่สุด เขากลับรู้สึกหลงใหลไปกับเจตนาดาบอันเยียบเย็นและทรงพลังเหล่านี้ ราวกับกำลังเงี่ยหูฟังมนตราโบราณอันลึกลับ

ร่างกายของเขาถูกเจตนาดาบห่อหุ้ม ภายในกายมีเจตนาดาบไหลเวียนอยู่ทั่ว

เขารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดรุนแรง เป็นความเจ็บปวดจากการที่ร่างกายกำลังถูกเจตนาดาบหลอมและขัดเกลา

อย่างไรก็ตาม เยี่ยหวู่ซวงไม่ได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย เขายังคงอดทนและเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดนี้อย่างแน่วแน่

เพราะเขาตระหนักได้แล้วว่า

หลังจากผ่านการหลอมหล่อจากเจตนาดาบเหล่านี้ ร่างกายของเขาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ในขณะเดียวกัน เขาก็นับจำนวนอยู่ในใจ

"เจตนาดาบเจ็ดร้อยสาย... เจตนาดาบแปดร้อยสาย... สามพันสาย... สามหมื่นสาย..."

เมื่อเจตนาดาบที่ถูกดูดซับมีมากขึ้น ความเจ็บปวดที่เยี่ยหวู่ซวงต้องเผชิญก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทว่า เขากลับเปรียบเสมือนหงส์ที่กำลังลุกไหม้กลางเปลวเพลิง แม้จะถูกแผดเผาจนแสบร้อน แต่ก็ยังคงยืนหยัดไม่หวั่นไหว

เจตนาดาบสายแล้วสายเล่าทะลุเข้าสู่ร่างของเขา จากนั้นไหลเวียนเข้าสู่เส้นลมปราณ และสุดท้ายก็หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของเขา

ผิวหนังของเยี่ยหวู่ซวงเริ่มแข็งแกร่งประดุจเหล็ก กระดูกและกล้ามเนื้อของเขาเปี่ยมไปด้วยพลังมหาศาล

เขาลืมตาขึ้น มองไปยังสระดาบ และพบว่ายังมีเจตนาดาบอีกนับไม่ถ้วนที่รอเขาอยู่

"ต่อไป!"

ภายใต้การหลอมหล่อของเจตนาดาบ ร่างกายของเยี่ยหวู่ซวงค่อยๆ เปลี่ยนแปลงและแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ภายในร่างของเขา ราวกับมีเปลวไฟอันร้อนแรงลุกโชน นั่นคือการถือกำเนิดของเจตนาดาบอันไร้เทียมทาน

เจตนาดาบเริ่มซึมซับเข้าสู่สายเลือดและแทรกซึมลึกลงไปถึงกระดูกทีละน้อย

ในขณะนี้ เยี่ยหวู่ซวงดั่งนักรบผู้ไร้ความหวาดกลัว ปล่อยให้เจตนาดาบอาละวาดอยู่ทั่วร่าง โดยที่เขาไม่ไหวติงแม้แต่น้อย

"เจตนาดาบสี่หมื่นเก้าพันสาย, ห้าหมื่นสาย, หกหมื่นสาย, เจ็ดหมื่นสาย..."

เยี่ยหวู่ซวงนับไปเงียบๆในใจ สายตาของเขาส่องประกายร้อนแรง ราวกับว่าเขากำลังจะตัดขาดทุกอุปสรรคที่ขวางหน้า

รอบๆ ตัวเขายังมีเจตนาดาบมากมาย

ทว่า ในดวงตาของเยี่ยหวู่ซวง ไม่ได้มีความกลัวแม้แต่น้อย กลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เขาเริ่มตระหนักแล้วว่า เจตนาดาบที่หลอมร่างกายนั้นมีประโยชน์ต่อเขามากมายไร้ขีดจำกัด