วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 286

"คุณคะ..."

มิจิโกะตามเยี่ยชิวไป แล้วพูดว่า "คุณคะ ฉันแนะนำว่าอย่าไป"

"ทำไม?" เยี่ยชิวถามโดยไม่หยุด

"คุณเชียนซานเสวี่ยจะไม่เห็นคุณ" มิจิโกะพูดว่า "คุณเชียนซานเสวี่ยสอนวิชาดาบให้จักรพรรดิทุกวันนี้ เธออาศัยอยู่ห่างจากที่นี่มาก มีคนมากมายที่ต้องการพบคุณเชียนซานเสวี่ย"

"แต่ไม่มีใครเห็นเธอ"

มิจิโกะคว้าแขนของเยี่ยชิว แล้วพูดว่า "ท่านคุณควรไปโรงแรมกับฉันดีกว่า บรรยากาศกำลังดีมาก เรามาทำสิ่งที่เราชอบทำกันดีกว่า"

นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการทำ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันชอบทำ

เยี่ยชิวบ่นในใจ และพูดว่า "เชียนซานเสวี่ยจะมาพบฉัน"

มิจิโกะกล่าวว่า "บรรดาผู้ที่พบกับคุณเชียนซานเสวี่ย หลายคนเป็นปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียง และทายาทของตระกูลดัง เช่นเดียวกับปรมาจารย์ของสำนักต่าง ๆ แต่พวกเขาไม่สามารถพบกับเชียนซานเสวี่ยได้"

ข้อความรองของเธอคือ แม้แต่ผู้ที่มีสถานะสูง ก็ไม่สามารถคุยกับเชียนซานเสวี่ยได้ ดังนั้น หยุดพูดเรื่องไร้สาระ แล้วไปที่โรงแรมกับฉัน

จู่ ๆ เยี่ยชิวก็หยุด และพูดว่า "คุณมิจิโกะ คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันไม่นอนกับคุณ"

มิจิโกะตะลึง เธอไม่คิดว่าเยี่ยชิวจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเขาถามอย่างเขินอาย "เป็นเพราะมิจิโกะไม่สวยพอเหรอ?"

"ไม่ครับ คุณสวย"

"เป็นเพราะรูปร่างของมิจิโกะไม่น่าดึงดูดพอเหรอ?"

"คุณก็มีรูปร่างที่ดีเหมือนกัน"

เยี่ยชิวบอกความจริง

ใบหน้าของมิจิโกะอาจมีคะแนนห้าหรือหกคะแนนเต็มสิบ แต่รูปร่างของเธอสูงกว่าจะได้แปดคะแนนอย่างแน่นอน ใหญ่เท่าที่ควรและสูงเท่าที่ควร

"นั่นหมายความว่า... ชีวิตของฉันยังไม่ดีพอ?" หลังจากที่มิจิโกะพูดคำเหล่านี้ เธอก็ซุกหัวลงที่อกอย่างเขินอายอย่างยิ่ง

ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อน ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณมีชีวิตที่สบายดีหรือไม่?

เยี่ยชิวส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่เลย"

"แล้วคืออะไรน่ะ?" มิจิโกะสงสัย

เยี่ยชิวกล่าวว่า "เพราะฉันมีภรรยาแล้ว"

แน่นอนว่าถ้าเขาหล่อ และมีความสามารถขนาดนี้ เขาจะไม่มีครอบครัวได้อย่างไร?

มิจิโกะดูเศร้าหมอง กัดริมฝีปากของเธอ แล้วพยายามกลั้นไว้ และพูดว่า "ฉันไม่สน"

"คุณช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันแค่อยากตอบแทนคุณอย่างดี"

"ถึงแม้จะเกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียว... ฉันก็เต็มใจ"

ผู้หญิงอะไรกัน!

การเต็มใจที่จะอุทิศตัวเอง และไม่ต้องรับผิดชอบนั้น เป็นสิ่งที่น่าดูถูกมาก เป็นเพียงสิ่งที่ได้มาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากเป็นคนอื่น คงตอบตกลงทันที

แต่เยี่ยชิวไม่เห็นด้วย

"บอกตามตรงนะ ว่าเชียนซานเสวี่ยคือภรรยาของฉัน"

อะไรนะ? ?

มิจิโกะเงยหน้าขึ้น และมองเยี่ยชิวด้วยความประหลาดใจ หลังจากผ่านไปสองวินาที เธอก็ระเบิดหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า "คุณคะ หยุดล้อเล่นได้แล้ว ทุกคนในประเทศของเรารู้ว่าคุณเชียนซานเสวี่ยยังไม่ได้แต่งงาน"

"ใช่ เธอยังไม่ได้แต่งงานจริง ๆ นั่นเป็นเพราะว่าเธอไม่ผ่านการประเมินของฉันทั้งหมด ดังนั้นฉันจึงไม่ได้แต่งงานกับเธอ" เยี่ยชิวกล่าว

"คุณคะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน แต่คุณไม่จำเป็นต้องหาข้อแก้ตัวที่ไม่ดีเพื่อปฏิเสธฉันหรอก คุณเชียนซานเสวี่ยคือเทพธิดาประจำชาติ มีคนมากมายในต้าตงที่ตามจีบเธอ แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ"

"เหตุผลที่คนเหล่านั้นไม่ประสบความสำเร็จ ก็เพราะฉัน" เยี่ยชิวพูดอย่างจริงจัง "เพราะเชียนซานเสวี่ยเป็นเมียน้อยของฉัน"

เมียน้อย?

มิจิโกะถามว่า "คุณหมายความว่ายังไง คุณยังมีเมียหลวงอยู่เหรอ?"

"ใช่ เมียหลวงของฉันอยู่ที่จีน เธอสวยกว่าเชียนซานเสวี่ยด้วยซ้ำ" เยี่ยชิวพูดว่า "เชียนซานเสวี่ยเป็นเพียงแค่เมียน้อยเท่านั้น..."

จุ๊!

มิจิโกะรีบปิดปากของเยี่ยชิวด้วยนิ้วของเธอ และเตือนว่า "คุณคะ นับจากนี้ไป คุณจะพูดเรื่องแบบนี้ในต้าตงไม่ได้อีก"

"ทำไม?" เยี่ยชิวสับสน

"คุณเชียนซานเสวี่ยเป็นเทพธิดาประจำชาติ และมีแฟน ๆ มากมาย หากพวกเขาได้ยินคุณพูดคำใส่ร้ายเกี่ยวกับคุณเชียนซานเสวี่ย พวกเขาจะตอกตะปูปิดปากของคุณแน่" มิจิโกะเตือนอย่างใจดี

"ฉันไม่ได้ใส่ร้ายเชียนซานเสวี่ย สิ่งที่ฉันพูดนั้นเป็นเรื่องจริง เธอเป็นเมียน้อยของฉันจริง ๆ"

ยิ่งเยี่ยชิวจริงจังมากเท่าไร มิจิโกะก็ยิ่งไม่เชื่อมากขึ้นเท่านั้น

"คุณคะ คุณมีไข้และจิตใจไม่แจ่มใสหรือเปล่า ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลดีไหม?"