วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2785

พอฝ่ามือของเย่ชิวเข้าใกล้ ลำต้นก็มีอักษรสีทองบรรทัดหนึ่งลอยขึ้นมา

“ของเย่ฉางเซิง ใครแตะต้องจะโดนฟ้าผ่า!”

มือของเย่ชิวชะงักทันที

“ทำไมเป็นแบบนี้?” อู๋ฮวาตะลึงงัน

ผลลัพธ์นี้อยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขาไปไกล

อู๋ฮวาจ้องเย่ชิวด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรแล้วกล่าวว่า “เย่ฉางเซิง แกไม่ได้หลอกฉันอยู่ใช่ไหม?”

“ผมจำเป็นต้องหลอกแกไหม?” เย่ชิวพูด “ไม่ใช่ผมไม่อยากยกให้ แต่ต้นไม้แห่งชีวิตนี่มันไม่ใช่ของผมตั้งแต่แรกต่างหาก”

อู๋ฮวาถามว่า “ถ้าต้นไม้แห่งชีวิตไม่ใช่ของแก แล้วทำไมถึงมีข้อความนี้อยู่บนลำต้น?”

“ไม่ใช่แค่แกที่งง ผมก็แปลกใจเหมือนกัน” เย่ชิวว่า “ผมไม่เคยมาแถวนี้มาก่อน และก็ไม่เคยเห็นต้นไม้แห่งชีวิตที่ไหนมาก่อน ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงมีชื่อผมบนลำต้น?”

อู๋ฮวาหรี่ตามองต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเหลือบมองเย่ชิว ก่อนจะหัวเราะลั่นขึ้นมา

“ขำอะไร?” เย่ชิวถาม

อู๋ฮวาพูดว่า “ขำที่แกสมน้ำหน้าไง”

“ในเมื่อข้อความนี้ไม่ใช่แกทิ้งไว้ ก็ต้องเป็นศัตรูของแกทิ้งไว้สิ แกเคยคิดไหมว่าทำไมศัตรูของแกถึงต้องทิ้งข้อความนี้ไว้ที่นี่?”

เย่ชิวว่า “คิดจะวางแผนเล่นงานผม?”

“ถูกต้อง” อู๋ฮวาหัวเราะ “เย่ฉางเซิงเอ๋ย ดูท่าว่าคนที่อยากให้แกตาย ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวซะแล้ว!”

เย่ชิวขมวดคิ้วแน่น ในใจยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

ถ้าสมมติฐานของอู๋ฮวาถูกต้อง งั้นคนที่วางแผนเล่นงานเขาคือใครกันแน่?

อู๋ฮวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอาฆาตแค้นว่า “เย่ฉางเซิง ในเมื่อแกไม่ใช่เจ้าของต้นไม้แห่งชีวิต ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาพูดมากแล้ว เตรียมไปตายได้!”

พูดจบ อู๋ฮวาก็กำหมัดแน่น เตรียมลงมือ

แต่แล้วทันใดนั้น บนร่างของเย่ชิวกลับดังเสียง “กร๊อบแกร๊บ” ขึ้นมา

ชั่วพริบตา แขนทั้งสองของเย่ชิวกลับกลายเป็นโปร่งใส มองเห็นว่าบนกระดูกมีอักขระเวทมนตร์แน่นขนัดไปหมด

อักขระแบบนั้นอู๋ฮวาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่พอเห็นเข้า กลับรู้สึกถึงลางร้ายบางอย่างจากอักขระเหล่านั้น

นี่มัน…

คำสาป!

อู๋ฮวาอุทาน “เย่ฉางเซิง แกโดนคำสาปงั้นเหรอ?”

“คำสาปบ้าอะไรเนี่ย ดูร้ายกาจชะมัด”

ล้อเล่นอะไรกัน นี่มันคำสาปแห่งเทพเจ้านะ จะไม่ร้ายกาจได้ยังไง!

เย่ชิวไม่สนใจอู๋ฮวา เขาแค่สงสัยว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมร่างกายถึงเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมา?

ทว่ายังไม่ทันหายสงสัย ก็เกิดความเจ็บปวดแปลบที่กลางฝ่ามือ ราวกับถูกเข็มแหลมทิ่มทะลุผิวหนัง

ป๊อบ!

หยดเลือดสีม่วงหยดหนึ่งพุ่งจากกลางฝ่ามือของเย่ชิว กระเด็นไปตกบนอักษรสีทองบรรทัดนั้น

ฉับพลัน อักษรสีทองนั้นราวกับกลายเป็นดวงอาทิตย์ แผ่รัศมีเจิดจ้าจนแสบตาเสียจนลืมตาไม่ขึ้น

เย่ชิวกับอู๋ฮวาพร้อมใจกันหลับตาปี๋

ครืนครั่น…!

ในเวลาเดียวกัน แผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่นราวกับบางสิ่งมหึมากำลังตื่นขึ้นมา

ทั้งสองแม้จะหลับตา แต่ก็รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอันรุนแรงของสิ่งแวดล้อมรอบตัว

ครู่หนึ่ง แสงค่อยๆ อ่อนลง ทั้งสองค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ทว่า ภาพที่อยู่ตรงหน้ากลับทำให้พวกเขาตะลึงอย่างยิ่ง

ต้นไม้แห่งชีวิตที่เคยสูงตระหง่านแตะฟ้า หดเล็กลงในพริบตา กลายเป็นเพียงต้นไม้เล็กๆ

ตอนนี้มันสูงไม่ถึงสามสิบเซนติเมตร แต่ลำต้นกลับหนายิ่งกว่าอ่างอาบน้ำเสียอีก จากที่เคยใบดกหนาทึบ บัดนี้เหลือเพียงเก้าสิบเก้าใบ

ทว่าแต่ละใบมีสีเขียวเข้มยิ่งกว่าเขียวจักรพรรดิ ลายเส้นบนใบฉายแสงดุจเส้นทอง ระยิบระยับชวนลึกลับ

แม้รูปร่างจะเล็กลง แต่พลังชีวิตที่แผ่ออกมากลับยิ่งท่วมท้นกว่าเดิม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน