วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2509

"ฆ่า!"

ข่งเทียนเซี่ยตะโกนยาวออกมา แล้วบินพุ่งเข้าหาตู้ชง ในพริบตาเดียว ทั้งสองก็ต่อสู้กัน

มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก ม้วนหนังสือในมือของเขาเหมือนกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่น่าสะพรึงกลัว เมื่อปะทะกับหอกยาวสีดำในมือของตู้ชง มันก็ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย

นี่คือสงครามที่ไม่มีใครเทียบได้

ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง

หลังจากผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า งูเหลือมที่อยู่ใต้ตัวของตู้ชงก็สะบัดหางของมันอย่างกะทันหัน ร่างกายอันมหึมาของมันพุ่งเข้าใส่ข่งเทียนเซี่ยด้วยความเร็วที่เหนือเสียง

"เพี้ยะ!"

ข่งเทียนเซี่ยถูกซัดออกไปทันที เลือดก็สาดกระเซ็นออกจากตัวของเขาเกือบจะย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีแดง

เดิมทีเขากำลังต่อสู้กับตู้ชง แต่เขาไม่คิดเลยว่างูเหลือมตัวนั้นจะโจมตีเขาอย่างกะทันหัน

หลังจากถูกโจมตี ข่งเทียนเซี่ยกระดูกหักกว่าสิบซี่ แล้วกระอักเลือดออกมา

"แย่แล้ว นายน้อยข่งบาดเจ็บแล้ว!"

ในขณะที่ทุกคนอุทานออกมา ตู้ชงที่ขี่งูเหลือมอยู่ก็ยังคงถือหอกแล้วพุ่งเข้าโจมตีข่งเทียนเซี่ยอีกครั้งอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการที่จะใช้โอกาสนี้สังหารข่งเทียนเซี่ยเพื่อจบการต่อสู้ในครั้งนี้

"ตูม!"

ทุกที่ที่งูเหลือมผ่านไปจะเกิดเสียงฟ้าร้องขึ้นมา จิตสังหารอันล้นหลามก็แผ่ไปทั่วทุกทิศทาง เจตจำนงในการต่อสู้ก็พุ่งไปทั่วสวรรค์และโลก

ในเวลานั้น กองทัพเว่ยก็มีขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย แล้วตะโกนเสียงดัง

"แม่ทัพตู้ไร้เทียมทาน!"

"แม่ทัพตู้ไร้เทียมทาน!"

"..."

ข่งเทียนเซี่ยตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ตู้ชงกำลังจะพุ่งมาอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ใช้ความเร็วที่รวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของตู้ชงนั้นไว้ได้

จากนั้นก็มีแสงสีขาววนเวียนอยู่รอบๆ ตัวของเขา อาการบาดเจ็บของเขาก็ฟื้นตัวขึ้นในชั่วพริบตา

จากนั้นทั้งสองก็ปะทะกันอย่างรุนแรงอีกครั้ง

"แคร่ง แคร่ง แคร่ง..."

เสียงปะทะกันดังสนั่นหวั่นไหว หอกยาวสีดำและม้วนหนังสือปะทะกันนับพันครั้งในชั่วพริบตา เหมือนกับสายฟ้าสองเส้นที่ชนกัน รวดเร็วจนคนที่อยู่บนพื้นดินรู้สึกตาลาย มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

นี่คือการต่อสู้ของยอดฝีมือระดับปราชญ์!

"ตูม!"

ทันใดนั้น ร่างของทั้งสองก็พุ่งออกจากกัน จากนั้นก็เห็นร่างของข่งเทียนเซี่ยสั่นอย่างรุนแรง มีเลือดสาดออกมาจากไหล่ของเขาเป็นสาย

ในอากาศอันว่างเปล่า เลือดนั้นสาดออกไปไกลมาก มันเต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์และน่าสะดุดตา

หัวใจของเหล่าทหารของต้าโจวสั่นไหว

"นายน้อยข่งบาดเจ็บอีกแล้ว"

"หรือว่าการต่อสู้ในครั้งนี้กำลังจะจบลงแล้ว?"

"เตรียมพร้อมที่จะสู้!"

สีหน้าของหนิงอันก็ดูเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางส่งเสียงถามเจ้าวัวต้าลี่ "ต้าลี่ เจ้าคิดว่ายังมีความหวังอยู่อีกหรือไม่?"

"มี!" เจ้าวัวต้าลี่กล่าว "นายน้อยข่งไม่ใช่คนธรรมดา ไม่มีทางพ่ายแพ้รวดเร็วถึงเพียงนี้"

"แต่หากศิษย์พี่ใหญ่พ่ายแพ้เล่า?" หนิงอันกล่าว

"ไม่ต้องกลัว" เจ้าวัวต้าลี่กล่าว "ถึงจะพ่ายแพ้ก็ยังมีข้าอยู่"

หนิงอันมองไปทางกองทัพเว่ยแล้วกล่าวว่า "ข้ากลัวว่าในกองทัพเว่ยจะยังมียอดฝีมือซ่อนอยู่"

เจ้าวัวต้าลี่ปลอบใจ "องค์หญิงไม่ต้องเป็นห่วง ขอแค่ไม่ใช่ยอดฝีมือระดับมหาปราชญ์ลงมือ ไม่ว่าใครจะมา ข้าก็สามารถจัดการได้"

เมื่อหนิงอันได้ยินคำพูดนี้ ความตึงเครียดในใจของนางก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ในอากาศที่ว่างเปล่า

หลังจากที่เลือดสาดออกมาจากไหล่ของข่งเทียนเซี่ยแล้ว ไม่นานก็มีเลือดไหลออกมาจากซี่โครงของเขา

"ร่างกายของนายน้อยข่งยังมีอาการบาดเจ็บอยู่!"

"ผลแพ้ชนะกำลังจะเปิดเผยออกมาแล้วหรือ?"

เหล่าทหารของต้าโจวเงยหน้ามองข่งเทียนเซี่ยที่อยู่ในอากาศที่ว่างเปล่าอย่างตึงเครียด จนไม่กล้าแม้แต่หายใจ

"ข่งเทียนเซี่ย เจ้าทำได้ดีมาก แต่เมื่อเทียบกับข้าแล้ว เจ้ายังห่างชั้นนัก" ตู้ชงหัวเราะอย่างเย็นชา "สะพานที่ข้าเดินผ่านมามันมากกว่าถนนที่เจ้าเดินผ่านมาเสียอีก วันนี้เจ้าจะต้องตายอย่างอยู่ที่นี่เป็นแน่"

ข่งเทียนเซี่ยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของเขาไปพร้อมๆ กับตอบโต้ "ไอ้ผู้เฒ่า เจ้าเป็นถึงผู้บัญชาการกองทัพ เหตุใดถึงเหมือนกับผู้หญิงยิ่งนัก เหตุใดถึงได้พูดมากขนาดนี้?"

"รนหาที่ตาย" ตู้ชงตะโกนออกมาเสียงดัง แล้วขี่งูเหลือมพุ่งออกไป เขาต้องการสังหารข่งเทียนเซี่ยให้เร็วที่สุด

ตู้ชงขี่งูเหลือมเข้าไปในค่ายกลสังหาร แล้วโจมตีข่งเทียนเซี่ยอย่างดุเดือดราวกับพายุที่บ้าคลั่ง

ไม่เพียงแค่นั้น ค่ายกลสังหารอันไร้เทียมทานนั้นก็ยังคงหดตัวและบีบอัดอย่างต่อเนื่อง ทำให้พื้นที่ในการหลบของข่งเทียนเซี่ยเล็กลงเรื่อยๆ

ในค่ายกลนั้น การโจมตีของตู้ชงก็รุนแรงมากขึ้น หอกยาวก็ปล่อยแสงที่เจิดจ้าออกมา พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้

"ฆ่ามัน!"

ตู้ชงส่งเสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เลือดที่น่ากลัวก็พุ่งออกมาจากทั่วร่างกายของเขา ในตอนนี้เขาก็เหมือนกับเทพอสูรที่หลุดออกมาจากนรกทั้งเก้าชั้น แล้วสลัดโซ่ตรวนออกจนน่ากลัวอย่างยิ่ง

ข่งเทียนเซี่ยไม่มีทางหลบหนีและไม่มีทางถอย เขาทำได้เพียงแค่โจมตีตู้ชงกลับไปเท่านั้น

"ฆ่า!"

ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็ปะทะกัน แล้วเริ่มการต่อสู้แห่งความเป็นและความตาย

"ตูม!"

ทั้งสองต่อสู้กันจนเลือดสาด ค่ายกลก็สั่นสะเทือนไม่ยอมหยุด

บนพื้นดิน ผู้คนที่ดูอยู่ต่างก็รู้สึกขนลุกและหัวชาไปหมด

การต่อสู้ของยอดฝีมือระดับปราชญ์นั้นน่ากลัวเกินไปจริงๆ

ใบหน้าของตู้ชงเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาแทงหอกยาวออกมาอย่างไม่หยุด ลำแสงมากมายก็พุ่งออกมาจากปลายหอกราวกับมังกรยาวที่กำลังพุ่งเข้าใส่ข่งเทียนเซี่ย

งูเหลือมตัวนั้นก็คอยแอบโจมตีข่งเทียนเซี่ยเป็นครั้งคราว

ถึงแม้ว่าข่งเทียนเซี่ยจะตอบโต้ แต่เขาไม่เข้าใจเทคนิคการต่อสู้ หลังจากที่ต่อสู้มาได้สักพัก เขาก็ได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บ การโจมตีของตู้ชงก็รวดเร็วและรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

ร่างของข่งเทียนเซี่ยก็ถูกปลายหอกแทงจนเกิดรูเลือดขึ้นมาทีละรูๆ ไม่น้อยกว่าร้อยรู เสื้อผ้าของเขาก็ถูกย้อมด้วยเลือด ในไม่ช้าภาพอันน่าสยดสยองก็ปรากฏขึ้น

ข่งเทียนเซี่ยตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างสมบูรณ์แล้ว

"ไปตายซะ!"

หอกยาวในมือของตู้ชงแทงเข้าไปที่ศีรษะของข่งเทียนเซี่ย เขาต้องการที่จะสังหารในกระบวนท่าเดียวเพื่อจบการต่อสู้ในครั้งนี้

"ถึงเวลาของข้าแล้ว!"

เจ้าวัวต้าลี่กำหมัดแล้วก้าวออกไปหนึ่งก้าว