เมื่อเยี่ยชิวกำลังจะฆ่าจ้าวเจิ้งซี ดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ จากนั้น สายตาของเขาก็ทะลุผ่านใบหน้าของจ้าวเจิ้งซี
เขาพบว่า ภายใต้ใบหน้าของจ้าวเจิ้งซี เป็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยเลย
ตัวปลอม!
ทันใดนั้น คำสามคำก็ผุดขึ้นมาในใจของเยี่ยชิว
"แกไม่ใช่จ้าวเจิ้งซี แกเป็นใคร?" เยี่ยชิวตะโกนอย่างเฉียบขาด
จ้าวเจิ้งซีเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา และพูดว่า "ฉันไม่ได้คาดคิดว่าแกจะมองมันออก มันน่าสนใจจริง ๆ"
"จ้าวเจิ้งซีอยู่ที่ไหน?" เยี่ยชิวถามอีกครั้ง
"เขาอยู่..." จู่ ๆ ปากของจ้าวเจิ้งซีพ่นแสงเย็น ๆ ออกมา
ฮู่--
ระยะห่างระหว่างทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก จนเยี่ยชิวไม่มีเวลาหลบ เขาทำได้เพียงเอื้อมมือออกไปด้วยสองนิ้วอย่างรวดเร็ว และยึดแสงเย็นอย่างแม่นยำ
เมื่อมองลงไป เขาเห็นเข็มปักอันหนึ่งส่องแสงเย็นเยียบ
แต่ในขณะนี้ เยี่ยชิวรู้สึกถึงภัยคุกคามร้ายแรง และถอยกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลใด ๆ
จ้าวเจิ้งซีกระโดดขึ้นจากพื้นเหมือนเสือดาว และเตะเยี่ยชิวทันที
เร็ว!
แม่น!
โหดเหี้ยม!
เยี่ยชิวลงมืออย่างเด็ดขาด และฟันไปที่เท้าของจ้าวเจิ้งซี
จ้าวเจิ้งซีตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยหันร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศอย่างกะทันหันเพื่อหลีกเลี่ยงดาบ จากนั้นเตะเยี่ยชิวที่ไหล่ด้วยแส้เตะ
ปัง ปัง ปัง!
เยี่ยชิวถอยกลับโดยไม่สมัครใจ
ด้วยการใช้โอกาสนี้ จ้าวเจิ้งซีกระโดดขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเหยียบบนตัวเยี่ยชิวด้วยส้นเท้าของเขา
ถ้าเขาเหยียบมัน สมองของเยี่ยชิวจะระเบิดออกมา
เยี่ยชิวล่าถอยอีกครั้ง
ร่างของจ้าวเจิ้งซี หมุน 360 องศาในอากาศ และโจมตีด้วยเท้าทั้งสองข้างพร้อมกัน ข้างหนึ่งเตะมีดจากมือของเยี่ยชิว และอีกคนเตะคอของเยี่ยชิว
ทั้งหมดนี้เสร็จสิ้นภายในพริบตา
เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องล่าถอยอีกครั้ง
โดยไม่คาดคิด โดยการถอยกลับ เขาก็ตกหลุมพรางของจ้าวเจิ้งซี
ร่างของจ้าวเจิ้งซี หมุนครึ่งวงกลมขึ้นไปในอากาศ และในมุมที่ยากลำบาก เขาก็เตะเยี่ยชิวที่หน้าอกอย่างรวดเร็ว
บูม--
เยี่ยชิวกระเด็นออกไป และล้มลงกับพื้นอย่างแรง
จนถึงตอนนี้ ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทำไม จ้าวเจิ้งซีถึงกล้าทรยศ
เพราะผู้ชายคนนี้เป็นสุดยอดปรมาจารย์
จ้าวเจิ้งซียังไม่ได้ใช้ไพ่ตาย เยี่ยชิวยังไม่รู้ว่าทักษะของเขาทรงพลังแค่ไหน แต่จากความแข็งแกร่งที่จ้าวเจิ้งซี ได้แสดงให้เห็นมาจนถึงตอนนี้ เขามั่นใจได้ว่าทักษะของผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดามาก
ก่อนหน้านี้เยี่ยชิวเคยคิดว่าความมั่นใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจ้าวเจิ้งซี คือนินจาสวมหน้ากาก และบอดี้การ์ดเหล่านั้น
แต่ตอนนี้ทักษะของจ้าวเจิ้งซี เกือบจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับชิงหลงของหลงเหมิน ซึ่งทำให้เยี่ยชิวตกใจ
เยี่ยชิวเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกาย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากพื้น ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงลมแรงพัดเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
ชึ่บ!
เยี่ยชิวกระแทกฝ่ามือของเขาลงบนพื้น ใช้แรงที่เอวของเขา และดิ้นเหมือนงู โดยขยับไปด้านข้างยี่สิบเซนติเมตร
"ตู้ม!"
ทันทีที่เยี่ยชิวหลีกเลี่ยงมัน สถานที่ที่เขาอยู่ตอนนี้ ก็ถูกเท้าของจ้าวเจิ้งซีบดขยี้
คลิก--
พื้นแตกทันที
มีความแข็งแกร่ง และมีแนวโน้มว่ามันหนักมาก
หากเตะนี้โดนเยี่ยชิว เขาจะตายหรือพิการได้
จ้าวเจิ้งซีไม่คาดคิดว่าเยี่ยชิวจะสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเขาได้
"มันน่าสนใจ" จากนั้น จ้าวเจิ้งซีก็เหยียบคอของเยี่ยชิว หวังที่จะฆ่าเยี่ยชิวในทันที
คราวนี้ เยี่ยชิวไม่ได้เลือกที่จะหลบหนี
เขากัดฟัน และกระโจนไปที่เท้าเตะของจ้าวเจิ้งซี
"ไปตายซะ"
เมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยชิว จ้าวเจิ้งซีมีรอยยิ้มที่โหดร้ายบนริมฝีปากของเขา ในความเห็นของเขา พฤติกรรมของเยี่ยชิวก็เหมือนกับการแสวงหาความตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...