วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 313

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว

สถานการณ์ในหมู่บ้านโม่กานน่าประหลาดใจ ตอนนี้ไม่มีเบาะแสที่เป็นประโยชน์เลย สิ่งนี้ทำให้เยี่ยชิวไม่รู้จะเริ่มลงมือตรงไหน

คิดแล้วคิดอีก เยี่ยชิวพูดว่า：“ลุงเกอได้ยินมาว่าคนแรกที่ตายเป็นเด็กน้อย？”

“ใช่แล้ว”เกอต้าจ้วงพูดว่า：“นั่นคือลูกชายของบ้านเหล่ามงที่เสียชีวิตในบ่อน้ำ”

“เด็กคนนั้นฉลาดและอ่านหนังสือเก่ง น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก”

“เหล่ามงสองสามีภรรยา เช็คน้ำตาอยู่บ้านทุกวัน”

“เออ หมอเยี่ยคุณถามเรื่องนี้ทำไมเหรอ？”เกอต้าจ้วงสงสัยจ้องมองไปที่เยี่ยชิว

เยี่ยชิวพูด：“ผมอยากไปดูที่เกิดเหตุ เริ่มตั้งแต่เด็กน้อยคนแรกที่เสียชีวิต ไปจนถึงเหล่าหลี่ ทุกจุดที่มีคนตายผมก็อยากที่จะไปดูด้วยตัวเอง”

“โอเค ผมจะนำทางให้คุณ”

เกอต้าจ้วงเพิ่งพูดจบ มือถือในกระเป๋าเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

“ขอโทษครับ ขอผมรับสายหน่อย”เยี่ยชิวหยิบมือถือออกมาดู เป็นเหล่าเซี่ยงที่โทรมา รับสายอย่างไวแล้วถามว่า：“เหล่าเซี่ยงว่าไง？”

“หัวหน้าคุณอยู่ไหน？พวกผมถึงแล้ว”เหล่าเซี่ยงพูด

“ตอนนี้พวกคุณอยู่ไหน？”เยี่ยชิวถาม

“ถึงหมู่บ้านโม่กานแล้ว ทางเดินข้างหน้าโดนก้อนหินขวางไว้ พวกเราเลยต้องเดิน”เหล่าเซี่ยงพูด

“พวกคุณเดินมาตามทางข้างหน้าเลยเดี๋ยวผมให้คนไปรับพวกคุณ”

เยี่ยชิววางสายแล้วพูดกับเกอต้าจ้วงว่า：“ลุงเกอทีมงานผมมาแล้ว ลุงหาคนไปรับพวกเขาหน่อยได้ไหมครับ？”

“ได้”เกอต้าจ้วงพูดกับชายหนุ่มกำยำที่อยู่ข้างๆเขาว่า：“เฉินเหล่าซาน เธอไปรับทีมแพทย์หน่อย จำไว้สุภาพต่อพวกเขาด้วย”

“ได้ครับ ผู้ใหญ่บ้าน”

เฉินเหล่าซานตอบ แล้วเดินไปตามทางที่เดินมาเมื่อกี้

เกอต้าจ้วงถาม：“หมอเยี่ยให้รอทีมงานของคุณมาก่อนถึงออกเดินทาง หรือ……”

เยี่ยชิวพูด：“ไม่รอพวกเขาละ คุณพาผมไปที่เกิดเหตุก่อน”

“โอเค”

ตอนนั้น เกอต้าจ้วงก็พาเยี่ยชิวตรงไปบ่อน้ำที่ลูกตระกูลมงตาย

ไปตามถนนบนภูเขาอันขรุขระ หลังจากเดินไปได้กว่ายี่สิบนาที ท้ายสุดก็ได้มาหยุดอยู่ในป่า

ทันใดนั้นเยี่ยชิวก็รู้สึกหนาวสั่นไปหมดทั้งตัว

ช่างเป็นพลังหยินที่หนักหน่วงจริงๆ!

เยี่ยชิวหรี่ตา

พวกของเกอต้าจ้วงดูเหมือนว่าจะคุ้นเคยกับมันและไม่รู้สึกแปลกเลยแล้วก็เตือนว่า：“หมอเยี่ย สถานที่แห่งนี้อากาศหนาวแบบนี้มาตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมาแล้ว คุณระวังจะเป็นหวัด”

“ไม่เป็นไร ร่างกายผมดีมากความหนาวแค่นี้สำหรับผมไม่อะไรหรอก”เยี่ยชิวถามว่า：“บ่อน้ำอยู่ที่ไหน？”

“อยู่ทางนี้”

หลังจากเกอต้าจ้วงพูดจบ ก็ได้เรียกชาวบ้านทั้งหลายมาหลังต้นไม้ใหญ่

จากนั้นทั้งหลายก็ได้ทำการเก็บกิ่งก้านที่วางอยู่บนพื้นออกก็จะเห็นปากของบ่อน้ำเก่า

เกอต้าจ้วงพูดว่า：“นับตั้งแต่ลูกของตระกูลมงเสียชีวิตที่นี่ ผมก็ได้ใช้กิ่งไม้ปิดปากบ่อไว้ เพื่อป้องกันไม่ใช้คนอื่นตกลงไปในบ่อโดยไม่ได้ตั้งใจ”

ขอบบ่อเขียวเป็นเพราะว่าใช้หินบลูสโตนทำขึ้น ดูไปแล้วเหมือนจะหลายปี

เยี่ยชิวเดินไปที่หน้าบ่อน้ำและมองเข้าไปข้างใน

บ่อน้ำลึกมาก และแสงสว่างในป่าค่อนข้างสลัวทำให้มืดสนิท

“ตอนนี้ไม่มีใครกินน้ำจากบ่อแล้วใช่ไหม？”เยี่ยชิวถาม

เกอต้าจ้วงยิ้มแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ไม่มีใครกินน้ำบ่อแล้ว ประเทศมีนโยบายให้มาทำการติดตั้งน้ำประปาให้ทุกครัวเรือนแล้ว”

“อืม”

เยี่ยชิวพยักหน้าแล้วค้นหาเบาะแสรอบๆปากบ่ออย่างละเอียด

แล้วก็ไม่เจออะไรเลย