วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 332

“เยี่ยชิวช่วยชีวิตเธอไว้? เมื่อไหร่กัน?”

ผู้หญิงคนนั้นถามทางโทรศัพท์

“เมื่อกี้นี้” ซูเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า: “ถ้าเยี่ยชิวไม่บังกระสุนให้ฉันด้วยร่างกายของเขา ฉันคงได้ตายกลายเป็นวิญญาณเพราะปืนของสมิธนั่นไปแล้ว”

“ไม่มีทาง สมิธกล้ายิงเธองั้นเหรอ?” ผู้หญิงที่อยู่ในสาย ดูไม่มั่นใจเล็กน้อยและพูดว่า "ฉันสั่งสมิธไม่ให้ยิงเธอ"

“ให้สมิธหยุดการซุ่มยิงทันที” ซูเสี่ยวเสี่ยวกล่าว

“เป็นไปไม่ได้!” ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “เสี่ยวเสี่ยว เธอรู้ไหม ฉันทำสัญญากับสมิธไว้ 70 ล้านเขาถึงตกลงดำเนินการ”

"เธอยอมทุ่มหมดตัวจ่ายเงิน 70 ล้านเพื่อซื้อหัวของเยี่ยชิว" ซูเสี่ยวเสี่ยวยิ้มและพูดว่า: "ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันมีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น สั่งให้สมิธหยุดซุ่มยิงทันที"

“ฉันเพิ่งบอกไปแล้วว่า มันเป็นไปไม่ได้...”

ก่อนที่หญิงสาวจะพูดจบ ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ขัดจังหวะเธอและพูดว่า "ฉันไม่ได้จะมาปรึกษา แต่นี่คือการตัดสินใจของฉัน"

ซูเสี่ยวเสี่ยวตอบว่า "ฉันไม่ได้ชอบ"

“ในเมื่อไม่ได้ชอบ แล้วทำไมเธอถึงปกป้องเขาแบบนี้” ผู้หญิงคนนั้นพูด “เขาเป็นศัตรูของเรานะ กลัวว่าเธอจะลืม?”

ซูเสี่ยวเสี่ยวบอก: "เป็นเพราะฉันรู้ว่าเยี่ยชิวเป็นศัตรูของเรา ฉันจึงแอบเข้าไปในโรงพยาบาลเจียงโจว แอบซ่อนอยู่ข้างๆ เขา และรอโอกาสที่จะฆ่าเขา แต่วันนี้ เขาจะตายไม่ได้"

“ขอเหตุผลที่จะไม่ฆ่าเขาหน่อยสิ”

“เหตุผลก็คือ เขาช่วยชีวิตฉัน!”

“ซูเสี่ยวเสี่ยว เธอไม่คิดว่าเหตุผลของเธอนั้นไร้สาระไปหน่อยเหรอ? เยี่ยชิวคือศัตรูของเรา แล้วเธอขอให้ฉันปล่อยเขาไป มันจะเป็นไปงั้นเหรอ?” เสียงของผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ เย็นลง และเธอก็พูดว่า "ฉันจะฆ่าเยี่ยชิววันนี้อย่างแน่นอน”

“ฉันจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่มาต่อต้านเรา”

“ซูเสี่ยวเสี่ยว ฉันขอเตือนเธอไว้ เธอมีสถานะพิเศษ และเธอจะไม่สามารถแต่งงานได้ตลอดชีวิต หากเธอบอกให้ฉันรู้ว่าเธอหลงใหลผู้ชายคนไหนอยู่ ก็อย่าหาว่าฉันไม่สนในต่อความฉันท์ดีพี่น้อง ถึงขั้นต้องจัดการกับญาติพี่น้องที่กระทำผิดกฎหมาย เพื่อปกป้องความเป็นธรรมของสังคมเลยนะ”

“นอกจากนี้ หลังจากที่เยี่ยชิวตายแล้ว รีบกลับมาซะ ฉันยังมีเรื่องสำคัญให้เธอทำ”

กึก!

ผู้หญิงคนนั้นวางสายไปแล้ว

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ซูเสี่ยวเสี่ยวโกรธมากจนหน้าซีด

จากนั้น เธอก็ค่อยๆยืดคอ และมองดู เห็นเพียงแค่เยี่ยชิวที่กำลังถูกกระสุนโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งและถูกรายล้อมไปด้วยอันตราย

มีความกังวลอย่างลึกซึ้งในดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยว

“แม้ว่าจุดประสงค์ของฉันในการเข้ามาที่โรงพยาบาลเจียงโจวคือต้องเข้าใกล้ชิดกับเขาแล้วหาโอกาสที่จะฆ่าเขา”

“แต่ทุกสิ่งที่เขาทำ แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ใช่คนไม่ดี”

“แต่ทำไมคนแบบนี้ถึงต่อต้านพวกเราล่ะ”

“หรือว่า เป็นพวกเราเองที่ทำอะไรไม่ดี?”

ซูเสี่ยวเสี่ยวเริ่มไตร่ตรองในใจ

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม เมื่อกี้เขาก็เพิ่งบังกระสุนให้ฉัน ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขา”

“ตอนนี้ ฉันจะต้องตอบแทนบุญคุณนี้ให้เขา”

ซูเสี่ยวเสี่ยวคิดถึงตรงนี้ จึงยื่นมือออกมา และมีผีเสื้อสีขาวหนึ่งตัวปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ

“เจ้าตัวน้อย ช่วยฉันหน่อยนะ…” ซูเสี่ยวเสี่ยวพึมพำอะไรบางอย่างกับผีเสื้อสีขาว

และในไม่ช้า ผีเสื้อสีขาวก็กระพือปีกและบินไปในอากาศ ส่งเสียง “จึจึ”

สักพักผีเสื้อหลายร้อยตัวก็บินออกมาจากป่า

จากนั้น ผีเสื้อเหล่านี้ก็โบยบินอย่างสง่างามรอบๆเยี่ยชิว

หืม?

เยี่ยชิวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นรู้สึกดีขึ้นมาในใจ

มีผีเสื้อหลายตัวยังโบยบินอยู่รอบๆ ตัวเขา และช่วยบังสายตาของมือปืน