วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 343

ตาย?

เลขาเหลือบมองไปที่หลิวเฉา เมื่อพบว่าใบหน้าของหลิวเฉาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เธอก็ตกใจ

หลังจากอยู่กับหลิวเฉามาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นรัศมีการสังหารของหลิวเฉาที่แข็งแกร่งมาก

เธอคิดกับตัวเองว่า ครั้งนี้ผู้อำนวยการหลิวอยากจะคนฆ่าจริง ๆ

"ผู้อำนวยการหลิว ฉันรู้ว่าคุณเกลียดเยี่ยชิว แต่การฆ่าคนนั้นผิดกฎหมาย คุณควรคิดให้รอบคอบก่อนนะคะ!" เลขาแนะนำ

"ฉันรู้ว่าการฆ่าเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ดังนั้นฉันจะไม่ทำเอง" หลิวเฉากล่าว

เลขาถามทันทีว่า "ผู้อำนวยการหลิว แล้วคุณจะทำยังไงคะ?"

"ฉันจะโทรหาเหล่าหวาง และบอกให้เขามาที่เจียงโจวภายในวันนี้ และฆ่าเยี่ยชิวซะ"

เมื่อได้ยินดังนั้น เลขาก็ตระหนักว่าแผนนี้เป็นไปได้

แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบกับเหล่าหวาง แต่เธอก็มักจะได้ยินหลิวเฉาพูดถึงว่า เหล่าหวางเป็นนักเลง และมีคนตายด้วยน้ำมือของเขาไม่น้อย เป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยให้บุคคลแบบนี้จัดการกับเยี่ยชิว

"ผู้อำนวยการหลิว คุณฉลาดมาก" เลขาชม

จากนั้นหลิวเฉาก็ดุว่า "เรื่องดี ๆ ไม่ถูกพูดออกไปแต่เรื่องในหลายถูกพูดออกไปไกลหมื่นลี้ เป็นอย่างนี้จริง ๆ เรื่องที่เยี่ยชิวต่อฉัน ตอนนี้ผู้คนในกระทรวงสาธารณสุขของมือเจียงโจวรับรู้หมดแล้ว เมื่อวานฉันได้รับสายโทรศัพท์หลายสิบสาย แม้ปากขอพวกเขาจะบอกว่าเป็นห่วงฉัน แต่ฉันรู้ว่า ลับหลังแล้วพวกเขากำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่"

"ใช่แล้ว ฉันซึ่งเป็นหัวหน้าของโรงพยาบาลที่มีเกียรติ ถูกลูกน้องต่อย ถ้าไม่มีคนหัวเราะเยาะฉันมันคงแปลกน่าดู"

"สิ่งที่ทำให้ฉันโกรธที่สุดคือผู้อำนวยการหลี่จากสำนักงานสาธารณสุข ตอนแรกเขาแสดงความเป็นห่วงฉันสองสามคำ แต่ต่อมาบอกฉันว่าเมื่อมาถึงโรงพยาบาลเจียงโจวในครั้งแรก ฉันควรมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน เรื่องใหญ่ทำให้เป็นเรื่องเล็ก ส่วนเรื่องเล็กก็ปล่อยผ่านไป นี่แสดงให้เห็นชัดแล้วว่ากำลังสนับสนุนเยี่ยชิวใช่ไหม?"

เมื่อมาถึงจุดนี้ ดวงตาของหลิวเฉาฉายแววเย็นชา และเขาพูดว่า "ดังนั้น คราวนี้ฉันไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับเยี่ยชิวเท่านั้น แต่ยังต้องจัดการกับผู้อำนวยการหลี่ด้วย"

"ผู้อำนวยการหลิว คุณอยากฆ่าผู้อำนวยการหลี่ด้วยเหรอ?" เลขาพูดอย่างเร่งรีบ "ท้ายที่สุดแล้ว ผู้อำนวยการหลี่ก็เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ และเป็นเจ้านายของคุณ ถ้าคุณฆ่าเขา..."

เพี๊ยะ!

หลิวเฉาตบหัวเลขา แล้วพูดด้วยความโกรธ "ยัยโง่! ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าฉันจะฆ่าผู้อำนวยการหลี่"

"คุณเพิ่งบอกว่าคุณต้องการจัดการกับผู้อำนวยการหลี่..."

"จัดการคือจัดการ ไม่ใช่ว่าจะฆ่า แม้ว่าผู้อำนวยการหลี่จะปกป้องเยี่ยชิว แต่เขาก็ไม่ได้มีความแค้นอย่างลึกซึ้งกับฉัน ฉันจะไม่ฆ่าเขา"

เลขาสับสน "อย่างนั้นคุณจะทำยังไง?"

"ฉันต้องการใช้โอกาสนี้ในการจัดการกับเยี่ยชิว และทุบตีผู้อำนวยการหลี่" หลิวเฉากล่าว "ผู้อำนวยการหลี่เป็นเจ้านายของฉันโดยตรง มีหลายสิ่งที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น ฉันต้องทุบตีเขาแล้วปล่อยเขาไป ให้เขารู้ว่าฉันเก่งแค่ไหนก็พอแล้ว"

"ผู้อำนวยการหลิว คุณฉลาดมาก" เลขาชื่นชมเขาอีกครั้ง และถามว่า "ผู้อำนวยการหลิว หากคุณต้องการความช่วยเหลือจากลูกน้องของคุณ บอกได้เลยนะคะ"

หลิวเฉาถามว่า "ฉันได้ยินมาว่ามีโรงแรมระดับไฮเอนด์แห่งใหม่ในเจียงโจว มันได้รับฉายาว่าเป็นโรงแรมเจ็ดดาว โรงแรมนั้นคืออะไร?"

"คุณกำลังพูดถึงโรงแรมอิมพีเรียลเหรอ?" เลขาถาม

"ใช่ โรงแรมอิมพีเรียล" หลิวเฉาพูด "เธอจองห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทให้ฉันไว้ซักสองห้องหน่อย"

"สองห้อง?" เลขาคิด ไม่ใช่มีแค่เหล่าหวังคนเดียวเหรอ ทำไมเขาต้องจองสองห้องด้วย?

หลิวเฉาเห็นความคิดของเลขา จึงพูดว่า "นอกจากเหล่าหวางแล้ว ฉันยังอยากเชิญใครสักคนมาด้วย ตราบใดที่บุคคลนั้นดำเนินการ ผู้อำนวยการหลี่จะเชื่อฟังอย่างแน่นอน"

"เอาล่ะ ฉันจะจองเดี๋ยวนี้ค่ะ"

เลขาพูดจบแล้วออกไป

"หยุด!" หลิวเฉาหยุดเลขาของเขา และกล่าวว่า "ช่วยฉันจองห้องอาหารส่วนตัวที่หรูที่สุดในโรงแรมอิมพีเรียลด้วย ฉันอยากจะเลี้ยงเยี่ยชิวในมื้อเย็นคืนนี้"

เลขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า "ผู้อำนวยการหลิวคะ ทำไมคุณถึงอยากเชิญเยี่ยชิวไปทานอาหารเย็น"

"ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราต้องหาทางให้ผู้ป่วยมารักษาที่แผนกการแพทย์แผนจีนมากขึ้น"

"ผมคิดว่า ประสิทธิภาพจะดีขึ้นได้หรือไม่นั้น ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งสำคัญที่สุดคือ เราเป็นหมอ ถ้าเราไม่มีคนไข้สักคนเดียว แล้วจะมาอยู่ที่นี่ทำไม"

"เหล่าเซี่ยง เสี่ยวพ่าง เสี่ยวเสี่ยว ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งสัปดาห์ในการคิดหาทางให้ผู้ป่วยมาที่แผนกการแพทย์แผนจีนมากขึ้น แน่นอน ผมจะคิดหาวิธีด้วยเหมือนกัน"

"สรุป หากเราได้ระดมความคิดกันแล้ว และตราบใดที่ข้อเสนอแนะนั้นเป็นไปได้ เราก็สามารถลองทำดูก่อนได้"

"คิดว่าไงบ้าง?"

เยี่ยชิวมองไปที่ทุกคน

เหล่าเซี่ยงพยักหน้า และกล่าวว่า "ผู้อำนวยการ คุณพูดถูก ถ้าจะอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้แล้ว ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแปลงสักที"

"วันนี้ฉันจะคิดถึงวิธีแก้ปัญหา" ฟู่เหยียนเจี๋ยกล่าว

ซูเสี่ยวเสี่ยวยังกล่าวอีกว่า "ฉันก็จะหาทางด้วยค่ะ"

"เอาล่ะ ทุกคนคิดหาวิธีก็แล้วกัน..."

ก๊อกก๊อก!

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ จู่ ๆ ก็มีคนเคาะประตู เมื่อเขามองย้อนกลับไป เขาเห็นเลขาของหลิวเฉายืนอยู่ที่ประตูตรงนั้น

"เธอมาทำอะไรที่นี่?" เยี่ยชิวถามอย่างเย็นชา

"ผู้อำนวยการเยี่ยคะ วันนี้ผู้อำนวยการหลิวอยากจะเลี้ยงมื้อค่ำคุณที่โรงแรมอิมพีเรียลเวลาหนึ่งทุ่ม ฉันหวังว่าคุณจะมาถึงตรงเวลา" เลขาของหลิวเฉาจากไปหลังจากพูดแบบนี้

เหล่าเซี่ยงรีบพูดว่า "ผู้อำนวยการเยี่ย นี่ไม่ใช่การเลี้ยงมื้อค่ำที่ดีแน่ ไม่ไปจะดีที่สุดนะ"

เยี่ยชิวจะไม่รู้ได้ยังไงว่านี่คืองานเลี้ยงลอบสังหาร เขายิ้ม และพูดว่า "มันไม่สำคัญหรอก ในเมื่อมีบางคนรนหาที่ตาย ผมก็ไม่รังเกียจที่จะเติมเต็มให้เขา"