ตาย?
เลขาเหลือบมองไปที่หลิวเฉา เมื่อพบว่าใบหน้าของหลิวเฉาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เธอก็ตกใจ
หลังจากอยู่กับหลิวเฉามาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นรัศมีการสังหารของหลิวเฉาที่แข็งแกร่งมาก
เธอคิดกับตัวเองว่า ครั้งนี้ผู้อำนวยการหลิวอยากจะคนฆ่าจริง ๆ
"ผู้อำนวยการหลิว ฉันรู้ว่าคุณเกลียดเยี่ยชิว แต่การฆ่าคนนั้นผิดกฎหมาย คุณควรคิดให้รอบคอบก่อนนะคะ!" เลขาแนะนำ
"ฉันรู้ว่าการฆ่าเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ดังนั้นฉันจะไม่ทำเอง" หลิวเฉากล่าว
เลขาถามทันทีว่า "ผู้อำนวยการหลิว แล้วคุณจะทำยังไงคะ?"
"ฉันจะโทรหาเหล่าหวาง และบอกให้เขามาที่เจียงโจวภายในวันนี้ และฆ่าเยี่ยชิวซะ"
เมื่อได้ยินดังนั้น เลขาก็ตระหนักว่าแผนนี้เป็นไปได้
แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบกับเหล่าหวาง แต่เธอก็มักจะได้ยินหลิวเฉาพูดถึงว่า เหล่าหวางเป็นนักเลง และมีคนตายด้วยน้ำมือของเขาไม่น้อย เป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยให้บุคคลแบบนี้จัดการกับเยี่ยชิว
"ผู้อำนวยการหลิว คุณฉลาดมาก" เลขาชม
จากนั้นหลิวเฉาก็ดุว่า "เรื่องดี ๆ ไม่ถูกพูดออกไปแต่เรื่องในหลายถูกพูดออกไปไกลหมื่นลี้ เป็นอย่างนี้จริง ๆ เรื่องที่เยี่ยชิวต่อฉัน ตอนนี้ผู้คนในกระทรวงสาธารณสุขของมือเจียงโจวรับรู้หมดแล้ว เมื่อวานฉันได้รับสายโทรศัพท์หลายสิบสาย แม้ปากขอพวกเขาจะบอกว่าเป็นห่วงฉัน แต่ฉันรู้ว่า ลับหลังแล้วพวกเขากำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่"
"ใช่แล้ว ฉันซึ่งเป็นหัวหน้าของโรงพยาบาลที่มีเกียรติ ถูกลูกน้องต่อย ถ้าไม่มีคนหัวเราะเยาะฉันมันคงแปลกน่าดู"
"สิ่งที่ทำให้ฉันโกรธที่สุดคือผู้อำนวยการหลี่จากสำนักงานสาธารณสุข ตอนแรกเขาแสดงความเป็นห่วงฉันสองสามคำ แต่ต่อมาบอกฉันว่าเมื่อมาถึงโรงพยาบาลเจียงโจวในครั้งแรก ฉันควรมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน เรื่องใหญ่ทำให้เป็นเรื่องเล็ก ส่วนเรื่องเล็กก็ปล่อยผ่านไป นี่แสดงให้เห็นชัดแล้วว่ากำลังสนับสนุนเยี่ยชิวใช่ไหม?"
เมื่อมาถึงจุดนี้ ดวงตาของหลิวเฉาฉายแววเย็นชา และเขาพูดว่า "ดังนั้น คราวนี้ฉันไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับเยี่ยชิวเท่านั้น แต่ยังต้องจัดการกับผู้อำนวยการหลี่ด้วย"
"ผู้อำนวยการหลิว คุณอยากฆ่าผู้อำนวยการหลี่ด้วยเหรอ?" เลขาพูดอย่างเร่งรีบ "ท้ายที่สุดแล้ว ผู้อำนวยการหลี่ก็เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ และเป็นเจ้านายของคุณ ถ้าคุณฆ่าเขา..."
เพี๊ยะ!
หลิวเฉาตบหัวเลขา แล้วพูดด้วยความโกรธ "ยัยโง่! ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าฉันจะฆ่าผู้อำนวยการหลี่"
"คุณเพิ่งบอกว่าคุณต้องการจัดการกับผู้อำนวยการหลี่..."
"จัดการคือจัดการ ไม่ใช่ว่าจะฆ่า แม้ว่าผู้อำนวยการหลี่จะปกป้องเยี่ยชิว แต่เขาก็ไม่ได้มีความแค้นอย่างลึกซึ้งกับฉัน ฉันจะไม่ฆ่าเขา"
เลขาสับสน "อย่างนั้นคุณจะทำยังไง?"
"ฉันต้องการใช้โอกาสนี้ในการจัดการกับเยี่ยชิว และทุบตีผู้อำนวยการหลี่" หลิวเฉากล่าว "ผู้อำนวยการหลี่เป็นเจ้านายของฉันโดยตรง มีหลายสิ่งที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น ฉันต้องทุบตีเขาแล้วปล่อยเขาไป ให้เขารู้ว่าฉันเก่งแค่ไหนก็พอแล้ว"
"ผู้อำนวยการหลิว คุณฉลาดมาก" เลขาชื่นชมเขาอีกครั้ง และถามว่า "ผู้อำนวยการหลิว หากคุณต้องการความช่วยเหลือจากลูกน้องของคุณ บอกได้เลยนะคะ"
หลิวเฉาถามว่า "ฉันได้ยินมาว่ามีโรงแรมระดับไฮเอนด์แห่งใหม่ในเจียงโจว มันได้รับฉายาว่าเป็นโรงแรมเจ็ดดาว โรงแรมนั้นคืออะไร?"
"คุณกำลังพูดถึงโรงแรมอิมพีเรียลเหรอ?" เลขาถาม
"ใช่ โรงแรมอิมพีเรียล" หลิวเฉาพูด "เธอจองห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทให้ฉันไว้ซักสองห้องหน่อย"
"สองห้อง?" เลขาคิด ไม่ใช่มีแค่เหล่าหวังคนเดียวเหรอ ทำไมเขาต้องจองสองห้องด้วย?
หลิวเฉาเห็นความคิดของเลขา จึงพูดว่า "นอกจากเหล่าหวางแล้ว ฉันยังอยากเชิญใครสักคนมาด้วย ตราบใดที่บุคคลนั้นดำเนินการ ผู้อำนวยการหลี่จะเชื่อฟังอย่างแน่นอน"
"เอาล่ะ ฉันจะจองเดี๋ยวนี้ค่ะ"
เลขาพูดจบแล้วออกไป
"หยุด!" หลิวเฉาหยุดเลขาของเขา และกล่าวว่า "ช่วยฉันจองห้องอาหารส่วนตัวที่หรูที่สุดในโรงแรมอิมพีเรียลด้วย ฉันอยากจะเลี้ยงเยี่ยชิวในมื้อเย็นคืนนี้"
เลขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า "ผู้อำนวยการหลิวคะ ทำไมคุณถึงอยากเชิญเยี่ยชิวไปทานอาหารเย็น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...