วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 345

ห้องมหาเสนาบดีมีขนาดใหญ่มากครอบคลุมพื้นที่สองร้อยตารางเมตร แบ่งออกเป็นสามส่วน ได้แก่ ห้องอาหาร เลานจ์ และห้องน้ำชา

ผู้อำนวยการหลี่ได้ยินเสียงดังกล่าว จึงเงยหน้าขึ้น และหันไปทางเลานจ์ทันที

เอี๊ยด——

ประตูเลานจ์เปิดออก ชายชราคนหนึ่งที่สวมชุดถัง เดินบนไม้ค้ำก็เดินออกมา

ชายชรามีอายุมากกว่าเจ็ดสิบปี มีผมบางหวีไปด้านหลัง มีรอยเหี่ยวย่นเพียงเล็กน้อยบนใบหน้าบางของเขา แม้ว่าเขาจะแก่ชราแล้ว แต่เขาก็มีออร่า และเขาไม่ใช่คนธรรมดาเมื่อมองแวบแรก

"เซี่ยงเหล่า!"

ผู้อำนวยการหลี่ตกใจ เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดกับชายชราว่า "สวัสดีครับเซี่ยงเหล่า"

"ฮึ่ม~"

ชายชราสูดจมูกอย่างหนัก แล้วพูดกับหลิวเฉา "เสี่ยวหลิว มาช่วยฉันหน่อยสิ"

"เซี่ยงเหล่า ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ" ผู้อำนวยการหลี่ก้าวไปข้างหน้าและต้องการช่วยชายชรา

ทันใดนั้นชายชราก็ยกไม้เท้าขึ้น ขวางผู้อำนวยการหลี่ไว้ และพูดว่า "ฉันแก่แล้ว แต่ฉันไม่กล้ารบกวนผู้อำนวยการหลี่หรอก"

ผู้อำนวยการหลี่ดูอึดอัดเล็กน้อย

“ฉันจะทำเอง” หลิวเฉาช่วยชายชราและนั่งลงบนเก้าอี้

ผู้อำนวยการหลี่ยืนอยู่ข้างชายชรา และขอโทษ "เซียงเหล่า ผมไม่รู้ว่าคุณจะมา มันไม่เหมาะสมจริง ๆ ที่ผมจะละเลยคุณ ผมหวังว่าคุณจะไม่ถือสานะครับ"

"ฉันชินแล้ว ตั้งแต่ฉันเกษียณ ไม่ค่อยมีใครสนใจคนแก่ ๆ อย่างฉันหรอก" ชายชราพูด "มีเพียงเสี่ยวหลิวเท่านั้นที่มาเจอฉันบ่อย ๆ"

หลิวเฉายิ้ม แล้วพูดว่า "ครั้งหนึ่งคุณเคยเป็นครูและเป็นเหมือนพ่ออีกคนของผมเสมอ คุณเป็นครูของผม การไปเจอคุณบ่อย ๆ เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ"

ชายชราจิบชา แล้วพูดว่า "ผู้อำนวยการหลี่..."

"เซี่ยงเหล่าเรียกผมว่าเสี่ยวหลี่เถอะครับ" ผู้อำนวยการหลี่กล่าวด้วยความเคารพ

ชายชราพูดว่า "คุณเป็นหัวหน้าสำนักงานสาธารณสุข ฉันจะเรียกคุณว่าเสี่ยวหลี่ได้ยังไง นี่จะทำให้อายุของฉันสั้นลง"

ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ดีในใจ

น้ำเสียงของเซียงเหล่าที่มีต่อเขานั้นไม่เป็นมิตรมาก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาไม่พอใจกับตนเองอย่างยิ่ง

"หลิวเฉาต้องการไล่เยี่ยชิวออก และรู้ว่าฉันจะหยุดเขา เขาจึงเชิญเซี่ยงเหล่ามาที่นี่เพื่อกดดันฉัน?"

"ถ้าแค่นี้ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากมายเพื่อเลี้ยงอาหารที่นี่ไม่ใช่เหรอ?"

"ดูเหมือนว่าอาหารคืนนี้จะเป็นงานเลี้ยงลอบสังหาร!"

ผู้อำนวยการหลี่คิดถึงสิ่งนี้ และพูดทันที "เซี่ยงเหล่าไม่ว่าเวลาไหน ผมก็เป็นรุ่นน้องของคุณ"

ชายชราพูดว่า "ผู้อำนวยการหลี่ ถ้าคุณปกป้องเยี่ยชิวมากขนาดนี้ คุณได้รับผลประโยชน์จากเขาบ้างไหม?"

ผู้อำนวยการหลี่รีบพูดว่า "ผมขอบตอบคุณ ผมคนนี้ไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ จากเยี่ยชิวอย่างแน่นอน เพียงแต่เยี่ยชิวได้รักษาโรคของพ่อผม และใจดีกับผมมาก"

"นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?" ชายชราดูไม่เชื่อ

"นั่นเป็นความจริง" ผู้อำนวยการหลี่กล่าวเสริม "ผมไม่กล้าหลอกลวงผู้อาวุโสครับ"

"แม้ว่าเยี่ยชิวจะรักษาอาการป่วยของพ่อคุณ แต่การเลื่อนตำแหน่งของเขาให้เป็นผู้อำนวยการภาควิชาการแพทย์แผนจีน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคุณใช่ไหม? ดังนั้น คุณไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณเขาเลย และคุณไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาอีกต่อไป"

ชายชรากล่าวต่อ "ในฐานะหัวหน้าสำนักงานสาธารณสุข หลิวเฉาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ ตอนนี้เขาถูกต่อยไปแล้ว คุณควรหาความยุติธรรมให้เขาไม่ใช่เหรอ?"

ถ้าหลิวเฉาไม่ก่อปัญหา เขาจะโดนต่อยไหม?

ผู้อำนวยการหลี่ถามอย่างไม่แน่นอน "เซี่ยงเหล่า คุณหมายถึงอะไร?"

เซี่ยงเหล่ากล่าวว่า "ฉันขอแนะนำให้คุณไล่เยี่ยชิวออกจากโรงพยาบาลเจียงโจว นอกจากนี้ แพทย์แบบเขาที่ต่อยผู้คนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ควรเพิกถอนใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ของเขาด้วย"

หลิวเฉากล่าวว่า "การรักษาพยาบาลเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกในสังคมของเรา ถ้าเยี่ยชิวกล้าต่อยผม เขาก็จะกล้าต่อยผู้ป่วยด้วยในอนาคต เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เลวร้ายกว่านี้ แกะดำแบบเยี่ยชิวควรถูกกำจัดออกจากระบบการแพทย์ให้ทันเวลา"