บ้านของฉินหว่านเป็นอพาร์ทเมนต์สองห้องนอน ไม่ใหญ่มาก และดูเก่าไปหน่อย แต่ก็อบอุ่นสบายมาก
วอลเปเปอร์สีชมพู ผ้าม่านสีชมพู โซฟาสีชมพู...
อืมนั่นคืออะไร?
เยี่ยชิวจ้องมองไปที่โซฟาซึ่งเป็นสีชมพูเช่นกัน และเมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด...…
เสื้อผ้าเล็กๆ น้อยๆ!
เมื่อสังเกตเห็นการจ้องมองของเยี่ยชิว ฉินหว่านก็หน้าแดงและรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าเล็กๆน้อยๆแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้จัดบ้านให้เรียบร้อย มันเลอะเทอะนิดหน่อย โปรดอย่ารังเกียจ”
ฉันไม่รังเกียจ ฉันแค่หวังว่าจะได้เห็นสิ่งที่ “น่าตื่นเต้น” มากกว่านี้
เยี่ยชิวยังสังเกตเห็นว่าบ้านของฉินหว่านไม่มีผู้มาเยี่ยมมากนัก ดังนั้นจึงไม่ได้รับการดูแลอย่างดีและค่อนข้างยุ่งเหยิงเล็กน้อย
“พ่อ หนูยังทำการบ้านไม่เสร็จ พ่อช่วยหนูได้ไหม?” เชี่ยนเชี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเด็กๆ
“แน่นอน” เยี่ยชิวเห็นด้วยทันที
ในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า เขาช่วยเชี่ยนเชี่ยนทำการบ้านอย่างอดทน
“หิวไหม?" ฉินหว่านถาม
เยี่ยชิวพยักหน้า “นิดหน่อย”
“อยากกินบะหมี่หรือสั่งอาหารนอกบ้าน?” ฉินหว่านกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการบะหมี่ ฉันสามารถทำอาหารให้คุณได้”
“งันก็กินบะหมี่”
“ตกลง”
ฉินหว่านเข้าไปในครัว และในเวลาเพียงสิบนาที เธอก็นำบะหมี่ไข่ร้อนๆสามชามออกมา
ขณะที่กินบะหมี่ เชี่ยนเชี่ยนถามว่า “พ่อ หนูต้องย้ายโรงเรียนจริงๆเหรอ?”
“ใช่” เยี่ยชิวพูด “พ่อจะย้ายหนูไปโรงเรียนประถมที่ดีที่สุดในเจียงโจว จะไม่มีใครกล้ารังแกหนูอีกต่อไป”
“พ่อเก่งจังเลย” เชี่ยนเชี่ยนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ฉินหว่านถามคำถามต่อไปว่า “การย้ายโรงเรียนจะลำบากเกินไปไหม?”
“มันไม่ลำบากหรอก มันเป็นแค่เค้กชิ้นเล็กๆ” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันจะให้หานหลงจัดการมัน ดังนั้นไม่ต้องกังวล”
“อืม” ฉินหว่านพยักหน้า รู้สึกราวกับว่าเธอกินน้ำผึ้งแล้ว
ความกังวลของเยี่ยชิวที่มีต่อเชี่ยนเชี่ยน บ่งบอกว่าเขาห่วงใยแม่และลูกสาว
“โอ้ มีบางอย่างที่ฉันยังไม่รู้” ฉินหว่านกล่าว “ตอนอยู่ที่โรงเรียน คุณอาจลงโทษพ่อของหวังเหว่ยอย่างรุนแรงได้ แต่ทำไมคุณไม่ทำล่ะ?”
เยี่ยชิวถามว่า “ฉันจะได้ประโยชน์อะไรหากลงโทษเขาอย่างหนักหรือแม้กระทั่งฆ่าเขา?”
ฉินหว่านส่ายหัว
“ถูกต้อง เนื่องจากไม่มีประโยชน์ที่จะได้รับ จึงไม่จำเป็นต้องลงโทษเขาอย่างรุนแรง”
เยี่ยชิวกล่าว “อย่างที่คุณเห็น ตอนที่ฉันดึงเขาขึ้นมา เขาก็ประหลาดใจและขอบคุณ แน่นอนว่าเขาไม่ได้คาดหวังให้ฉันปล่อยเขาออกจากเบ็ด”
“เขารู้จักตัวตนของฉัน และรู้ว่ามันง่ายสำหรับฉันที่จะฆ่าเขา เหมือนขยี้มด แต่ฉันไม่ได้ลงโทษเขาอย่างหนัก ผลก็คือ เขารู้สึกขอบคุณฉัน”
“ดังนั้น ในอนาคต เขาจะทำงานหนักยิ่งขึ้นในงานของเขา”
“สิ่งนี้เรียกว่า แสดงทั้งความเมตตาและความแข็งแกร่ง!”
ฉินหว่านยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะเติบโต และมีวิธีที่ชาญฉลาดมาก”
“ฉันเรียนรู้สิ่งนี้จากพี่หลิน” เยี่ยชิวกล่าว หลังจากพูดแบบนี้ ท่าทางของฉินหว่านก็ค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติ และเธอก็หยุดพูด
เยี่ยชิวยังสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของเธอและกล่าวว่า “พี่หลิน ในฐานะผู้หญิงผู้ก่อตั้งบริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้ ได้ผ่านอะไรมามากมาย ดังนั้นเธอจึงมีข้อมูลเชิงลึกที่ไม่เหมือนใครมากมาย”
“พี่หว่าน เมื่อคุณมีเวลา คุณสามารถไปคุยกับพี่หลิน ดื่มกาแฟหรืออะไรก็ได้”
“บางทีมันอาจจะช่วยคุณได้”
ฉินหว่านจ้องมองไปที่เยี่ยชิว “คุณหมายถึงอะไร? เริ่มคิดว่าจะไปตีสนิทอย่างไรให้ไม่มีปัญหาเหรอ?
เอ่อ...…
เยี่ยชิว ดูเขินอาย
เขามีความคิดแบบนั้นจริงๆ
“ฮึ่ม” ฉินหว่านส่งเสียงอย่างเย็นชา
“มากินบะหมี่กันเถอะ” เยี่ยชิวเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...