วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 431

ภายในฐาน

เยี่ยชิวยืนหันหลังให้คนอื่นๆ สำรวจพื้นที่เต็มไปด้วยร่างของทหารรับจ้าง

ไม่มีสักคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่

“ยันต์สายฟ้าทำงานได้ดีทีเดียว ครั้งต่อไปที่ฉันเห็นชางเหม่ย ฉันจะต้องขอมากกว่านี้จากเขา”

เยี่ยชิวใช้คาถาล่องหนเป็นครั้งแรก จากนั้นจึงใช้ประโยชน์จากความตกใจของศัตรู และขว้างเครื่องรางสายฟ้าอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเขาไม่ทันระวัง

ความเร็วของเขาเร็วมากจนศัตรูไม่สามารถมองเห็นยันต์สายฟ้าก่อนที่พวกเขาจะถูกฟ้าผ่าตาย

“โชคดีที่ทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง หากพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง ยันต์สายฟ้าระดับนี้คงไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกเขา”

“สักพัก ปัญหาคงจะได้รับการแก้ไขแล้ว”

“ฉันสงสัยว่านายพลยังมีกลอุบายอะไรอีกไหม?”

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองกล้องวงจรปิดแต่ไม่ได้ยินเสียงของนายพลอีกต่อไป

……

ไม่ไกลนัก ทหารกองกำลังพิเศษยังคงตกตะลึงอย่างมาก

“ทหารรับจ้างตายอย่างนั้นเหรอ?”

“ว่ากันว่ามีเทพเจ้าคอยเฝ้าดูพวกเราอยู่ คนพวกนั้นทำชั่วมามากจนแม้แต่สวรรค์ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงส่งสายฟ้าลงมาฟาดฟันพวกเขาให้ตาย”

“ไร้สาระ” หลงเยี่ยกล่าว “นี่คือสิ่งที่เยี่ยชิวทำอย่างแน่นอน”

“อา!” ทหารกองกำลังพิเศษอุทานด้วยความประหลาดใจ

หลงเยี่ยกล่าวต่อว่า “แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเยี่ยชิวใช้วิธีใด แต่ฉันมั่นใจว่าเขาสร้างสายฟ้าฟาดเหล่านั้น ไม่อย่างนั้นทำไมสายฟ้าถึงโจมตีศัตรูเท่านั้นแต่ไม่ใช่เขา?”

“คุณพูดถูก ฉันเห็นชัดเจนก่อนหน้านี้ สายฟ้าฟาดใส่ศัตรู”

“ในกรณีนั้น หมอเยี่ยไม่ได้เป็นเพียงเทพสงคราม แต่เขายังเป็นเทพอีกด้วย!”

“หมอเยี่ยช่างน่ากลัวจริงๆ!”

“โชคดีที่หมอเยี่ยอยู่ข้างเรา ถ้าเขาเป็นศัตรู โอ้ นึกไม่ออกเลย……”

ถังเฟยฟังการสนทนาของทหารที่อยู่ใกล้ๆ และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ

โชคดีที่ เยี่ยชิวไม่ใช่ศัตรู

โชคดีที่เทพทหารได้ส่งเยี่ยชิวมาปฏิบัติภารกิจนี้

มิฉะนั้นทหารเหล่านี้ รวมทั้งตัวเขาเองจะต้องตายที่นี่

แน่นอนว่าในฐานะเสนาธิการของวังซาตาน ถังเฟยรู้อะไรมากมาย ตัวอย่างเช่น เขารู้ว่าสายฟ้านั้นเป็นยันต์สายฟ้าของ ชางเหม่ย สำนักภูเขาหู่ซาน

“วันนี้เราเป็นหนี้เยี่ยชิวมากมายจริงๆ” ถังเฟยถอนหายใจเบาๆ

หลงเยี่ยได้ยินสิ่งนี้และเดินไปหาถังเฟยแล้วพูดว่า “ใช่ เราโชคดีที่มีเยี่ยชิววันนี้ ไม่เช่นนั้นเราทุกคนคงตายที่นี่ หากเราสามารถเอาชีวิตรอดได้ ฉันจะเชิญเยี่ยชิวดื่มอย่างแน่นอน”

“โอ้?” ถังเฟยล้อเล่น “ฉันจำได้ว่าคุณเคยดูถูกเยี่ยชิว?”

“นั่นเป็นเพราะเราเพิ่งพบกัน และฉันไม่รู้ความสามารถของเขา” หลงเยี่ยมองไปที่ร่างของเยี่ยชิวแล้วพูดว่า “เขาเป็นคนที่มีความสามารถ และเป็นคนที่ควรค่าแก่การเคารพ!”

“ถ้าเรารอดมาได้ ฉันจะเลี้ยงเขาดื่มแน่นอน”

ถังเฟยมองไปที่เยี่ยชิว และพูดว่า “คุณต้องเชื่อว่า เมื่อมีเยี่ยชิว ที่นี่ เราจะเอาชีวิตรอดได้อย่างแน่นอน”

“ใช่ ฉันเชื่อ” หลงเยี่ยพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

ถังเฟยจ้องไปที่เยี่ยชิว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการไตร่ตรอง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ราวกับกำลังตัดสินใจครั้งสำคัญ เขาก็พูดว่า “หลงเยี่ย เมื่อรอดชีวิต กลับมาที่เมืองหลวงพร้อมกับฉัน!”

หลงเยี่ยดูไม่เต็มใจ “ฉันไม่อยากกลับไปยังเมืองหลวงผีสิงนั้น แล้วทำไมฉันต้องกลับไปอีกล่ะ?"

“เราจะเชียร์เยี่ยชิว” ถังเฟยกล่าว

“เชียร์เขาเหรอ?” หลงเยี่ยดูงุนงง “คุณหมายถึงอะไร?”

ถังเฟยอธิบายว่า “เยี่ยชิวกำลังจะแย่งเจ้าสาวจากตระกูลไป๋ เขาสนใจไป๋ปิง”